Chapter 45

454 55 0
                                    


Chapter 45

-----------------------

ကျင်းစစ် နှလုံးသားထဲရှိ အနွေးဓါတ်ကလေးသည် ပျောက်ကွယ်သွားပြီး ရှက်ရွံ့စွာ ယင်းကျောင်းကို ငေးကြည့်လိုက်ပြီး " မင်း အဓိပ္ပာယ် မရှိတာတွေ မပြောနဲ့" ဟုပြောလိုက်သည် ။

ယင်းကျောင်းက သူ့ကိုအံ့အားသင့်စွာ ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

" ကိုယ်ဘယ်မှာ အဓိပ္ပါယ်မရှိတာပြောနေလို့လဲ ကြည့်ရတာ မင်းမေ့သွားပုံပဲ ဒီကိုလာခဲ့ ဒီအကိုကြီးက မင်းကို မှတ်မိအောင် ကူညီပေးမယ်"

" မှောင်မိုက်နေတဲ့ ကောင်းကင် ကြီးမှာ ကြယ်ရောင်လေးတွေက မှိတ်တုတ် မှိတ်တုတ်နဲ့လင်းနေတဲ့အချိန် အတန်းထဲက အယောက်နှစ်ဆယ်ထက်မနည်းတဲ့ လူတွေရဲ့ မျက်လုံးရှေ့မှာပဲ ကိုယ် မင်းကို ဆိုဖာပေါ်တွန်းလိုက်တယ်လေ"

သူ့စကားကို ပြီးအောင်မပြောရသေးချိန် သူ့မှာ စာအုပ်နှင့် အရိုက်ခံလိုက်ရသည်။

ကျင်းစစ် သည်းမခံနိုင်တော့သဖြင့် အံကြိတ်ကာပြောလိုက်သည်။

" ပါးစပ်ပိတ်"

ယင်းကျောင်း စာအုပ်ကို ကာလိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားလိုက်ကာ သူ့မျက်ခုံးများကိုပင့်၍ " ဝါး မင်းကကိုယ်တို့နမ်းခဲ့တာကို မမှတ်မိတော့ဘူးပေါ့ အတန်းဖော်လေး မင်းကလူယုတ်မာလေးလား"

ကျင်းစစ်က မွန်းကြပ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး ပြန်တုံ့ပြန်လိုက်သည်။

" ငါတို့မနမ်းခဲ့ပါဘူး ငါတို့ကြားမှာလည်း ဘာဆက်ဆံရေးမှမရှိဘူး"

" စတာပါ "

ယင်းကျောင်းက စာအုပ်ကို စားပွဲပေါ် ချလိုက်ပြီး ကိုယ်ကို လှည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။

" အဲ့အချိန်တုန်းက အတန်းထဲက လူတဝက်လောက်က သက်သေခံနိုင်တယ် ကိုယ်တို့မနမ်းခဲ့ဘူးလို့ မင်းပြောတယ်နော်"

သူပြောပြီးပြီးချင်း သူ့နောက်က ဟယ့်ကျိုး၏ စားပွဲကိုခေါက်ကာ လှည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

ကျောင်းမြက်ခင်းစိမ်းလေးရဲ့ ရည်းစားဟောင်းအဖြစ်သို့Where stories live. Discover now