Senden Başka Hiç Kimse

Bölüm 10: Her Şey Yoluna Giriyor

Onuncu yıl kutlamasından sonraki altı ay Nefes için akıp gitmişti. Hakan'la çok iyi arkadaş olmuşlar, birinci ayın sonunda Nefes'in söz verdiği gibi iki kez öğle yemeğine çıkmışlardı. Nefes bu süreçte kızın adının Zeynep olduğunu ve Hakan'ın onu ilk gördüğünde ona âşık olduğunu öğrenmişti. Zeynep minyon yapılıydı. Siyah, uzun ve kıvırcık havalı saçları vardı. Siyah gözleri minik burnu ve dudaklarıyla çok güzel bir kızdı. Yemeğe ilk çıktıkları gün onlara şöyle bir bakmış, fazla ilgilenmemişti ama daha sonra şirkette Nefes'in 'prensip olarak iş arkadaşlarıyla yemeğe çıkmadığı' yayıldıktan sonraki yemeğe çıkışlarında yemek boyunca gözlerini dikip ters ters Nefes'e bakmıştı.

Nefes bunu büyük bir zafer ilan etmiş, Hakan'a "Şimdi sıra sende. Birlikte yemeğe çıkma sebebimizin basın bülteni yazmak olduğunu, acil olduğundan yemekte devam etmek zorunda olduğumuzu Zeynep'in duymasını sağlayacaksın." demişti.

Hakan bu işi başarıyla tamamladıktan sonra Nefes'in masasına gelip her zamanki köşesine tünemiş "Şimdi ne yapacağım Nefes? Kıskandıysa bile şimdi geri kıskanmayacak..." demişti.

Nefes gülümseyerek "Şimdi sıra onun bir hamle yapmasında. Bu her şey olabilir, özellikle yanına gelir, yanından geçerken gülümser, bir yardım ister... Herhangi bir şey olabilir. Ne kadar basit gelirse gelsin, gelip bana anlatacaksın. Ben sana sonraki hamleni söyleyeceğim." demişti.

Sonuç olarak bir ay uğraşmışlardı ama sonunda Hakan Zeynep'ten öğle yemeği randevusunu kapmıştı. Üçüncü ayın sonunda da sevgili olmuşlardı.

Altı ayın sonunda Zeynep hala Nefes'ten pek hoşlanmıyordu ama hata Hakan'ındı. Karizması bozulmasın diye gerçekleri hala anlatmamıştı. Nefes, nasıl olsa bir yerde dökülecek diyerek sabırla o günü bekliyordu. Hakan çok mutluydu, bu da Nefes'e yetiyordu.

Evde de iyi kötü bir düzen oturtmuştu. Hala Aslı ve Merve'nin arkasını toplamaya devam ediyordu. Temizliği sırayla yaptıkları falan da yoktu. Düpedüz temizlik yapmıyorlardı. Nefes durumu kabullenmişti, en azından ev yaşanır bir yerdi artık. İki haftada bir ortak alanları detaylı bir şekilde temizliyordu. Dağınıklığı zaten gördükçe topluyordu. Nefes'in temizliğe başladığını görünce ikisi de ortadan kayboluyordu.

Başlarda birkaç sefer akşamları kızlarla oturup sohbet etmeye çalışmış, yüzeysel de olsa bir arkadaşlık kurmayı denemişti ama ikisi de o kadar garip ve tepkisizlerdi ki onlara nasıl ulaşacağını bilememişti. En sonunda bunu denemekten vazgeçmiş, kendine başka uğraşlar bulmuştu.

Hava güzelse internetten ikinci el bulduğu eski model bisikletine atlıyor, çevrede tur atıyordu. Bisikletinin önünde eski filmlerdeki gibi bir basket vardı. Nefes yapay pembe çiçekler alıp baskete yerleştirmişti. Onları gördükçe içi açılıyor, bisikletini daha da çok seviyordu. En çok da hafta sonları Moda Sahil Parkı'na gidip uzun uzun bisikletle gezmekten keyif alıyordu. Bir gün Kalamış Atatürk Parkı'na kadar gitmişti ama dönüş çok yorucu olunca o sevdadan vazgeçmeye karar vermişti. Bunun üzerine Anıl yaz bitmeden Buket'le Nefes'i birkaç kez şehir dışına götürmüş, doğanın içinde hep birlikte bisiklet sürmüşlerdi.

Hava kötüyse bazen iş yerinden bilgisayarını eve getirip film izliyordu ama çoğunlukla ilk tercihi yıllardır olduğu gibi kitaplarda kaybolmaktı.

Allah'tan Aslı ve Merve eve misafir getiren tipler değillerdi. Kendileri böyleyse arkadaşları nasıldı kim bilir? Çoğu zaman biri veya hatta ikisi de eve gelmiyorlardı. O günler en sevdiği günler oluyordu Nefes'in. Gerçi yine onlar yok diye salonda zaman geçirmiyordu ama en azından kendini daha rahat hissediyordu.

Şükrettiği bir diğer konu da masraf paylaşımında gerçekten adil ve sorumluluk sahibi olmalarıydı. Evde var olan eşyaları kullanmasına da hiçbir itirazları olmamıştı. Yine de gece uyurken ve evden çıkarken kapısını kilitleme huyundan vazgeçmek içine sinmemişti. Bugüne kadar kötü bir şey olmaması olmayacağı anlamına gelmezdi. Neyse ki evden ayrılmasına bir ay kalmıştı. Geçen ay iki ay sonra evden ayrılacağını kızlara söylemiş, zor durumda kalmalarını istememişti.