အပိုင်း - ၅
ရှိန်လျှံခွင်းက မြို့ပြင်ဆီဦးတည်ပြီး မောင်းနေသော်လည်း ရာကတော့ ဖုန်းကြည့်ပြီး ဂိမ်းဆော့နေလေ၏။ ခွင်းကိုလည်း ဂရုမစိုက်သလို ဘာမှလည်းမမေးပေ။ ထို့ကြောင့် မနေနိုင်တော့သည့် ခွင်းကပင် စကားစရတော့သည်။
"ရာ.. ဘာတွေကို ဒီလောက်တောင် စိတ်ဝင်စားနေတာလဲ"
"Candy Crush ဆော့နေတာလေ.. ဆော့ဦးမလား"
ခွင်း၏ အမေးကို ပြန်ဖြေနေသည့် ရာက ဖုန်းကိုတော့ အကြည့်မပျက်ပေ။
"ရာက ကလေးလား.. ကလေးဆော့တာတွေဆော့နေတယ်"
"ရော်.. ဒါကို ကလေးပဲ ဆော့ရမယ်လို့ ဘယ်သူက သတ်မှတ်ထားလို့လဲ.. ပြီးတော့ ရာက ခင်ဗျာနဲ့ယှဉ်ရင်တော့ ကလေးပဲလေ"
ခွင်းကို တစ်ခွန်းမကျန်ပြန်ပက်နေသည့်ရာက ခွင်းအတွက်တော့ ချစ်စရာကောင်းလှ၏။
"ကလေးဆိုလည်း ကိုယ့်ထက်အကြီးကို ခင်ဗျား.. ခင်ဗျားချည်း ခေါ်မနေနဲ့လေ"
"ဘာလဲ.. ကိုကိုလို့ ခေါ်ခိုင်းဦးမလို့လား"
"အင်းလေ.."
"မခေါ်နိုင်ပါဘူး.. အီစီကလီလုပ်နေတာကျလို့.. လျှာယားတယ်"
"အဟင်း... ကိုယ်ဘယ်ကိုသွားနေတာလဲ မမေးဘူးလား.. ရာ့ကို တစ်နေရာရာခေါ်သွားပြီး ရောင်းစားလိုက်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
ခွင်း ပြောလိုက်သည့်အခါ ရာက ဖုန်းကိုသိမ်းလိုက်၏။
"အွန်း.."
"ဘာလဲ.. ကြောက်လို့ ဖုန်းသိမ်းလိုက်ပြီပေါ့.. အခုတော့ ကြောက်ရကောင်းမှန်းသိပြီလား"
ခွင်းကား ကားမောင်းနေသော်လည်း ရာက ခွင်းကို စိုက်ကြည့်နေမှန်းတော့ ခွင်းသိပါသည်။
"ဖုန်းသိမ်းလိုက်တာကလေ Level တစ်ခု Complete သွားလို့.. ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ.. ခင်ဗျားမှာ ဘဝင်မြင့်တဲ့ရောဂါရှိပုံရတယ်"
"အမ်"
ရာက တကယ့်ကို ချစ်ဖို့ကောင်းလှ၏။
"ဘယ်သူက ကြောက်တယ်လို့ပြောလဲ.. ရောင်းစားချင်လည်း ရောင်းစားလိုက်လေ.. ရာက ကြောက်နေရမှာလား"
YOU ARE READING
အမုန်းနဲ့ပျိုးတဲ့ ချစ်ခြင်းအလင်္ကာ (Completed)
Teen Fiction(+ Warning) အစားထိုးထားတဲ့အရာတစ်ခုက နှလုံးသားတစ်ခုကိုခြွေဖို့ လုံလောက်ရဲ့လား...။
