Ben Devin.
bugün aslında hayatımın bir yalandan ibaret olduğunu öğrendim...
ben aslında hiç hafızamı kaybetmemiştim
beni kandırmışlardı
ben sevgilim sandığım bu adamı aslında hiç tanımıyordum
Ahir hemen yanıma gelip elimden tuttu ve beni odadan çıkarmaya çalıştı. Elimi hızla ondan çektim ve Alara'ya döndüm "Anlat."dedim
Alara,Ahir'e baktı
"Anlat diyorum!" "Devin,insanlar bizi bekliyor şu işi bir halledelim sonra konuşuruz"dedi Ahir "Alara,anlatır mısın şunu?" "Abim..." "Evet?" "Sana yalan söylemiş"
O an aklıma ne konuda yalan söyleyebileceği aklıma gelmemişti
"Ne yalanı?"dedim
Ahir'e dönüp bakmak istiyordum ama bunu yapamıyordum
"Sen..."dedi Alara
Gözlerinden yaş akıyordu
"Söyler misin artık Alara?"dedim "Devin,tamam ben sana sonra anlatacağım"dedi Ahir
Ona bakmadım. Bakamadım...
"Sen hafızanı kaybetmedin. Abim seni kaçırdı"
Neden şaşırmamıştım? Niye şaşıramıyordum? Ne tepki vermem gerekiyordu? Ağlayacak mıydım?
Sonunda Ahir'e döndüm. Birkaç saniye öylece suratına bakarken ne ağlıyordum ne de sinirleniyordum...
"Neden?"diye sordum "Neden yaptın bunu Ahir?"dedim
Ahirin sağ gözünden bir yaş çenesine doğru ilerledi
"Söylesene neden yaptın!"
O esnada odanın kapısı açıldı
"Sizi bekliyoruz,niye gel- Ahir?"
İçeri giren kişi Ufuk'tu
Alara,Ufuk'u kolundan tutup onunla birlikte odadan çıktı ve kapıyı kapattı
"Söyle Ahir. Beni kandırırken hiç mi utanmadın?" "Seni kandırmadım"dediği an içimde biriken öfke kendini belli etmeye başlamıştı "Biliyordum. Sadece inanmak istemiyordum... Neden yapsın ki? Bana niye yalan söylesin ki? Diyordum ama sen..." cümlenin devamını getiremiyordum çünkü ağlıyordum "Neden yalan söyledin?"dedim "Sadece ilk defa birini sevmiştim ve seni kaybetmek istemedim,böyle bir yalan uydurdum"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sen... Sen benim hayalim olan mesleği elimden alırken,beni kendine aşık ederken hiç mi pişman olmadın?" "Pişmanım,pişmanım Devin! Yapmamam gerekiyordu ama yaptım! Biliyorum beni kolay kolay affetmeyeceks-" "Kolay kolay değil... Seni affetmeyeceğim. Bitti Ahir,şimdi herkese düğünün iptal olduğunu söyle"dedim "Hayır,Devin hayır! Lütfen..."
Parmağımdaki yüzüğü çıkardım ve ona uzattım
"Bir daha hiçbir şekilde iletişime geçme benimle. Yüzünü görmek istemiyorum! Buradaki eşyalarımı da,bana aldığın arabayı da ihtiyacı olan birine ver" "Devin..."
Odanın kapısını açtığımda büyük bir kalabalıkla karşılaştım. Kimsenin yüzüne bakmadan,gözlerimdeki yaşları sildim ve o kalabalıktan ayrılıp kendimi bahçeye attım. Korumalar bahçenin ön tarafında olduğu için burada kimse yoktu. Evden çıktım ama nereye gideceğimi bilmiyordum... "Devin!" Ahir'in sesini duyunca arkama bakmamak için direndim "Devin bekle!" Kolumdan tuttu ve beni kendine doğru çevirdi "Nereye gideceksin? Bari eşyalarını al,Aykan bir otel aya-" "Sana ait hiçbir şeyi istemiyorum! Gideceğim yerde seni ilgilendirmez. Bu saatten sonra benimle ilgili hiçbir şey seni ilgilendirmez" "Devin... Yapma böyle,lütfen" "Ne yapma ya! Dalga mı geçiyorsun sen benimle?"
