Yer ayagımin altından yağ gibi kayıp giderken kendimi bırakmıstım soğuk betona.Artık herşey karanlıktı.Sonsuz bi karanlık sırtımin üzerine füsmüd olmam canımı daha fazla yakarken düsünebildigim tek şey yine Mira oldu...
Egenin Ağzindan;
Rüzgarın sesinden yalan söyledigini anlamıştım.Bu yüzden hemen eve gittim.Çalışanlara Rüzgarı sorduğumda 1 saat önce çıktıgını ögrenmiştim.Mirayı arayıp Dilarayı sorma bahanesiyle de beraber olmadıklarını.Bu iş git gide canımı sıkarken Metenin ısrarla aramasıda sinirlerimi bozmaya yetiyordu.
-Efendim Mete ?
-Ege hemen buraya gelmen lazım.
-İşim var Mete.
-Rüzgar...
-Ne ordamı telefonu ver ona nerelerde o ibne ?
-O şey Batu Rüzgarı vurmuş Ege.
-Ne napmış ?Ambulansı aradınmı ?
-Aramadım arayamadım ambulans gelirse Batunun bası belaya girer.
-Onun başını sikiyim ben ambulansı ara geliyorum.
Telefonu kapatır kapatmaz gazı köklemem bir oldu.Batu buna nasıl cesaret edebilir.Hala aklım almıyor.Rüzgarın durumu beynimi bulandırken tek düşündüğüm Batunun amina koymaktı.15 dakika içinde mekana girdiğimde henüz ambulansın gelmemiş olması beni daha da sinirlendiriyordu.Rüzgarı ilk kez bu şekilde görüyor olmam beni aptallaştırmıstı.Batu ağzı yüzü kan içinde bi sağa bi sola giderken hızlca yanına gidip boğazına sarıldım.
-Şerefsiz diyerek yüzüne sayamadıgım kadar yumruk indirdim.Mete her ne kadar bıraktırmaya çalışsada bırakamıyordum.Ambulansın sesi kulaklarını doldururken Rüzgarın yanına çöktüm.Ağlamak üzereydim.Her yer kandı.Her yer.Bu olacakları önceden tahmin etmeliydim.Ama ben Batuyu ciddiye almamıstım.112 görevlileri Rüzgarı sedyeye alırken bende onunla beraber ambulansa girdim.Göt kadar ambulansta bi telaş vardı.Bu işin ciddiyetini anlamamı sağlamıştı.
-Doktor bey kalp atışları zayıfladı.Şoför acele et.
Doktor rüzgarın yaralarına (!) baskı yaparken bende rüzgarı türtüklüyodum.
-Beyefendi hastaya baskı yapmayın.
-Ya sen yapıyon bi boka yaramıyor ama senin doktoran cips paketinden mi çıktı yoksa ha nerde okudun sen anlat bi bana ?
Bu konuşmalar üzerine o engamede beni indirmişlerdi.112 görevlilerinin babaannelerinden başlayıp teyze çocuklarına kadar ırzlarına geçmiştim.Hemen bi taksi çevirdim.
-........hastanesine acele edin.
-Tabii.
Esma teyzeyi arayıp aramama konusunda kararsız kalmıştım.Durum ciddiydi ve bunu bilmeye anne ve babasinin hakkı var diye düşünerek.Hakan amcayı aradım.
-Hakan amca ben Ege biz hastaneye gidiyoruz.Rüzgar vuruldu. Ne olur soru sorma hemen ....... Hastanesine gelin bekliyorum.
Hakan amcaya söz hakkı vermeden telefonu kapattim.Ambulansa yetişmiştik.Beni niye attıklarını hala anlamamıs olsamda bu sefer altıma sıçmak üzereydim.
-Mira nın ağzından;
Deniz sonrası beynimize güneş geçmis şekilde eve gidiyoruz.
-Ulan amk iki gram beynim var o da eridi ya lan dedim kafamı tutarak.
-Mal olduğunu kabullenmen güzel tabii.
-İnsanin kendini bilmesi iyi tabi kanka mesela sende o iki gram da yok ama farkında degilsin.
Bu konuşma böyle uzayıp giderken telefonum çaldı.Annem arıyordu.
-Buyur annemm.
-Rüzgar nasıl oldu kızım.
-Ne biliyim anne rüzgar nasıl oldu kötümüydü ki ?
-Sağlam çocuğu ameliyata almazlar Mira ?
-Ne ameliyatı ya ne saçmalıyon sen ?
-Rüzgar vuruldu ya kızım hastanede değil misiniz siz ya ?
-Anne hangi hastane ?
-...........Hastanesi ?
-Tamam kapat anne arıcam seni.
Ağlamamak için kendimi sıkıyodum resmen.Benim yüzümden oldu işte.
-Dilara Rüzgar hastanedeymiş ben gidiyorum gelicekmisin ?
-Tabiki geliyorum Mira.
Egenin Agzindan;
Hakan amca Esma teyze ve ben ameliyathane kapısında bekliyoruz.Esma teyze geldiginden beri aglıyor.Polisler ifademi aldı.Batu aranıyomuş.Kaçmış şerefsiz.Miranın haberi yok sanırım gelmedigine göre dediğim sırada Mira ve Dilara koridorun başında göründü.Miranın agladıgı gözlerinden belliydi.
-Neler oldu Ege ?
-Ya Mira ne diyim Batu işte.
-Hepsi benim yüzümden.
-Şşş deme öyle dedim ve sarıldım Miraya.Yani evet onun yüzünden birazcık olmuş olabilir ama isteyerek olmadı sonuçta.
-O nasıl ?
-Ameliyatta iki kurşun yemiş.
-İkimi ?
-Maalesef.
-Ne zaman çıkıcak Ege ?
-Ne biliyim kızım ben burdayız sabahtan beri.
Miranin Agzindan;
Kapının önünde bi hareketlenme olduğunda herkes yine ayaktaydı.Kendimi o kadar suçlu hissediyorum ki anlatamam.Benim yüzümden Rüzgar vuruldu hem de ben ona birşeyler hissederken.Ona açılamadım bile ya bişey olursa.Ne yapıcam ki ben çok alısmıştım Rüzgara...Yine Dilaranın omzunda ağlıyorum.Hep onun omzunda agladim.Kapılar açılıp doktorlar çıktığında doktora far görmüş tavşan gibi bakakaldim.
-Hastamız ameliyatı kaldırdı evet ama yine de herşeye hazırlıklı olmalısınız.Genç olduğu için umudum var vücudunun kaldırması olabilecek seçenekler arasında fakat ağır bi ameliyattı ve iki kurşun çıkardık vücuttan böbreklerden teki zarar görmüş hala iş görebilir ama Rüzgar isterse.Herşey hastanın moraline bağlı uyanmak isteyip istemedigine bağlı.Rüzgarı odaya cıkartıyorum yanında bi kişi refakatçı olsa yeter.Hastayı sıkmamamız şu durumda yapacağımız en doğru şey olur.Geçmiş olsun.
Herşey bulanıklaştıgında göz yaşlarımı daha fazla sıkamadım öylece ağladım.Susmayınca hemşireler sakinleştirici yapıp beni odaya aldılar.Annemler geldiğinde perişan haldeydim.Üzerine bir de Dilara benden habersiz gitmiş.
-Kızım nasılsın ?
-Rüzgar nasıl ?
-Yan odada Esma teyzen kaldı onunla.Mira sana birşey sorucam kızım ?
-Noldu anne ?
-Sizin Rüzgarla aranızda bişey mi vardı kızım ne bu halin ha ?
-Yoktu anne ama olabilirdi dedim ve tekrar ağlamaya başladım.Hemşire yine gelip seruma birşey sıktıgında göz kapaklarımı daha fazla taşıyamadım.
Selam okurlarım...Sizleri çok seviyorum.Ama yorum ve vote alamıyorum evet bi iki kişi ısrarla okuyor.Açıkçası yazmayı bırakmıstım.Fakat bi arkadaşım daha doğrusu kendisi öz bacım olur çok ısrar etti ve yeniden başladım.Ama okuyanlara seslenmek istiyorum eğer oluyorsanız neler düşündüğünüzü bilmek isterim.Vote vermeyi unutmayın...Yeni bölümde görüşmek üzere mutlu kalın.
