Amidst the Lies (Higuera Series #2)

Kabanata 13

Kabanata 13

Happy

We stayed the rest of the hour in that place. I was in awe when all the lights lit up the place was so magical and vibrant. The lamps on the pound cast a warm, soft glow, creating a mesmerizing reflection on the water's surface. Hindi ako magsasawang pagmasdan ito.

"Umuwi na tayo?"anyaya ko dahil malalim na ang gabi.

I looked at him again while he stared at me with those lazy and brooding eyes. Tumango siya at naunang tumayo. He held out his hand for me tinaggap ko ito at tumayo.

Hindi ata ako masasanay kailanman sa mga sweet gestures niya. All of it seems so unreal.

Tita Hildreth welcomed us when we arrived. She greeted us with a warm smile.

"Saan kayo nanggaling hija?"

"It's a secret, mom." Sabat ni Asher.

Nangikit ang mala pusang mata ni Tita Hildreth.

"Kumain na ba kayo?"

"Yes po. Kumain kami bago umuwi."

Tumango si Tita.

"Kakadating lang ng order ko galing states. Help me unbox it Cera."

Hinila na ako ni Tita Hildreth aangal pa sana si Ash ngunit inunahan ko na.

"Mom pagod si Cera-"

"Okay lang, Ash...hindi pa naman ako pagod."

He sighed in frustration. He was not pleased. As I said his like a tyrant, a spoiled one who wanted total obedience and no room for dispute every decision had to align with his desires.

Namewang siya at nakipagtitigan sa akin. Like he expect me to waver.

"Magpapahinga ako pagkatapos nito."

He groaned in frustration, but he couldn't do anything. He sighed in defeat.

Tita Hildreth laughed mockingly.

"Sino ka ngayon!"she teased his son.

Napangiti ako at nagpahila kay Tita Hildreth. Sumunod si Asher sa amin at siya na mismo ang tumulong kay Tita Hildreth. Hindi niya ako hinayaang mag tanggal at siya na mismo ang sumusunod sa mga utos ng ina.

Pumasok ako ng kwarto at nag tungo sa walk in closet para i check ang phone ko. Sinaksak ko ang charger nito at umilaw. I check for any replies from my messages.

Novie Moreau

Wala akong kilalang Jane Moreau.

Yun lang ang tanging nag reply sa araw na ito. Napabuntong hininga ako. Sumandal ako sa lader at napatingala.

Sana naman kahit isa sa mga binigyan ko ng mensahe may nakakakilala kay mama. Kahit isang pamilya lang, kaylangan ko lang ng matutuluyan. Kahit mag trabaho nalang ako para makakain ayos na, matitirhan lang ang kaylangan ko.

Malakas akong bumuntong hininga. Tumayo ako at pumasok sa banyo para makapag ayos at makatulog na.

Habang nakahiga at nag mu-muni muni napa isip ako sa magiging reaksyon ni Ash pag nalaman niya ang totoo. Kakamuhian niya ako panigurado. Sinira ko ang buhay niya. Binigyan ko siya ng responsibilidad na hindi naman sa kanya at kung mananatili pa ako ng matagal rito mas lalo ko lang sisirain ang kinabukasan niya.

Totoo nga ang sinabi nilang hindi ka makakapag isip ng tama pag nasa desperado sitwasyon ka. Because I've had that experience. I move without thinking, and now the guilt is eating up my entire consciousness.