Amidst the Lies (Higuera Series #2)

Kabanata 31

Kabanata 31

Always

Umayos ako ng tayo ng maramdaman ang paghaplos sa aking buhok. Nakita ko si Ash sa aking harapan. Stealing attention from everyone inside the room.

"Get up, I'm taking you home."

Irita ko siyang binigyan ng tingin.

"I won't leave here until I get to drive you home."

Pumikit ako ng mariin. Walang gana para makipagtalo.

"Masama ang pakiramdam ko para makipagtalo, Ash."

"Then, get up and let's go...or do you want me to carry you out of here?" Banta niya.

Pumikit ako ng mariin. Nilingon ko ang banda ng mga ka trabaho ko. Nakuha ng aking pansin si ma'am Colleen nakatingin sa amin. She nodded once before smiling at me. Like she was assuring me of something I can't pin point.

Malakas akong bumuntong hininga.

Tumayo ako at inayos ang aking gamit. Inagaw niya mula sa akin ang aking bag at kinuha ang aking kamay para alalayan ako.

"I'm not disabled, kaya ko ang sarili ko."

Nanatiling bingi ang lalaki at nagpatuloy ito sa paghawak sa aking bewang. Huminga ako ng malalim. Hintayin niya lang maka recover ako sa sakit na to.

He held the door open for me, then proceeded walking to the driver's seat before driving his car out of the area. Nanatili akong tahimik at nakatanaw sa labas ng bintana habang tahimik naman siyang nag drive.

Umahon lamang ako ng konti nang mapansing paliko ang kotsye niya sa isang restaurant.

"Stay here, I'll be back."

Lumabas siya nang kotsye at naglakad patungo sa loob ng building. Nagtataka akong humiga pabalik sa upoan dahil nahihilo ako at masakit ang ulo. Pumikit ako at hinintay siyang lumabas.

I didn't realise he was out until the driver's side door opened, and his scent wafted into my nostrils. Another aroma filled the car. Dinilat ko ang aking mata at nakita ang soup na binili niya. Nilagay niya ito sa likod ng kotsye bago pinaandar ulit ang sasakyan.

He drove his car once more, pulling up at the nearby pharmacy. I nervously chewed my lower lip as I observed him entering the pharmacy to purchase medicine for me. Lumabas siya ng pharmacy habang may katawagan sa telepono.

Pumikit ako at nangalumababa. How can I unlove this man, really? Did I choose wrong? Cause every single damn time his proving how wrong I am for my choices. Did you really choose wrong Cera?! Is it wrong to let him go?

Dumating kami ng condo. Malamya ang bawat galaw ko dahil sa sakit ko. I immediately rest on the couch and close my eyes.

"You can leave all of that in the table, thank you." I said without looking at him.

I heard the door shut, indicating that he had likely left. A pang of emptiness settled in my heart as the sound of the door closing resonated in the room. Pero nabawi nang makarinig ako ng yabag. Bahagya akong umahon at nakita siya nag tatangal ng kanyang coat at pinatong ito sa pang isahang sofa.

Nagtungo siya sa akin at umupo sa aking harapan. I stared at him as he placed his hand on my forehead. Napalunok ako.

He stared at my eyes. Pumikit ako ng patakan niya ng halik ang tungki ng aking ilong. Umiwas ako ng tingin at binaon ang aking mukha sa unan.

I felt him stand. Sinilip ko siya at nakitang nagtungo sa dinning table at pine prepare ang biniling soup. Kinagat ko ang labi at tinabunan ng unan ang aking mukha.