"Sakın!" diye bağırdı duygu duvarını kırarak. "Eğer o silahla kendini vurursan bunun dönüşü olmaz Efil!" Acıyla kahkaha atmaya başladım. Herkes benim bunu yapacağımdan o kadar emindi ki, korkuyorlardı.
Haklılardı da.
Yapacaktım.
"Niye?" diye fıs...
Hazırsanız bölüme başlayalım bebeklerim, güzel yorumlarınızı ve oylarınızı unutmayın olur mu? Benim motivasyonum sizlersiniz. 🥹🌹
Kaçırdığım hatalar olursa affedin, güzel okumalar dilerim!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BEŞİNCİ BÖLÜM
"Adam düşmanını çok uzakta arıyordu. En yakınındaydı, asıl parti yeni başlıyordu. Kanla bitecekti gece, bir tek katil eğlenecekti o berbat arbedede."
❄️
Elinde duran telefona sessizce bakıyordu. "Bu." dedi soğukkanlılıkla. Sesi o kadar sert çıkıyordu ki, kendimi berbat hissetmeme sebep oluyordu.
Hissetmemem gerekiyordu.
Dudaklarımı yalayarak girdiğim trans halinden çıkmaya çalışıverdim. "Savcı." Kehribar gözleri gözlerime çıkarken, bedenimi kavuruyordu bakışları. "Bana bu telefonu nereden bulduğunu sen mi açıklamak istersin yoksa ben mi kendim öğreneyim?" Gözleriyle bedenimi süzerken, "Kendi yollarımla." dedi.
Korkuyla onu seyrederken ne söylemem gerektiğini düşünüyorum. Kahretsin ki şu an çok kötü bir andı.
"Telefon." diyerek bakışlarımı elleri arasında duran telefona çevirdim. "Benim yedek telefonumdu bu ve sizin haberiniz yoktu. Kimseyle konuşmuyorum, içini kurcalayabilirsin." Derin bir nefes alırken dudaklarımı dişledim korkuyla.
Şu an o benim dürüst olmamı bekliyordu ancak ben inatla olmuyordum.
İçini kurcalarsa ve bilinmeyen numarayla olan telefon kaydıma ulaşırsa bu söylediğim yalan çürümüş olacaktı. "Demek kimseyle konuşmuyorsun?" Tek kaşını kaldırarak beni inceledi bir süre. "Öylesine elinde duruyor yani öyle mi?"
Bana inanmıyordu.
Şaşırmıyordum.
"O halde bakalım, bomboş olan telefonuna." Şifresi olmayan telefonu açarak içerisini kurcalamaya başladı hızla.
Mesajlara bakarken bomboş bir sayfa görmek onu dumura uğratsada yılmadan aramalara giriverdi hızla.
Birazdan buradan cesedim bile çıkabilirdi.
Gözlerimi korkuyla yumarken ondan gelecek olan herhangi bir şeyi beklemeye başladım ancak uzaklaşan adım sesleriyle beraber, "Aç gözlerini." demesi hafifçe yutkunmama sebep oldu. "Telefon dediğin gibi boş, neden bir şey yakalamışım gibi duruyorsun?"
