၁၉၆၀ ၌ အမြှောက်စာမလေးအဖြစ်နေထိုင်ခြင်း။

Ch-3 : ဖျားနာချင်ဟန်ဆောင်ခြင်း။-၂

Ch-3 : ဖျားနာချင်ဟန်ဆောင်ခြင်း။-၂

ထိုအမျိုးသမီး၏အသွင်အပြင်သည် မူလက ယုတ်မာပြီး ယခုအချိန်တွင် သူမပြုံးလိုက်သည့်ပုံစံက သူမ၏မျက်နှာကို ပို၍ပင် ရွံရှာစေသည်။

"အ‌မေ သမီး တကယ်ကို အဆင်မပြေဘူး၊ သမီး အသက်ရှူမဝဘူး" လီချွမ်မိန် ၏မျက်နှာကိုကြည့်ရင်း လင်းချင်း သည် သူမ၏လက်ဖဝါးကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ နာကျင်စွာဖြင့်ပြောသည်။

" ဟန်ဆောင်မနေနဲ့၊ ငါ့အတွက် ထမင်းချက်ဖို့ အိမ်ကိုပြန်... ညည်း ငါ့ရှေ့ အရူးလုပ်တိုင်းကစားချင်တာလား? ညည်း အသက်မရှင်ချင်တော့ဘူးထင်တယ်"

လီချွမ်မိန် သည် မတုန်မလှုပ်ပါ။ သူသည် စာနာစိတ်မရှိဘဲ ရှေ့သို့ တိုးကာ လင်းချင်း၏ နားရွက်ကို ဆွဲကိုင်၍ လင်းချင်ကို ကုတင်ပေါ်မှ ဆွဲချလေသည်။

အဘိုးဝုသည် လီချွမ်မိန် ကို ရပ်တန့်ရန် အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ပြေးလာပြီး လီချွမ်မိန် ၏ မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားသော်လည်း အဘိုးဝုသည် မလှုပ်ဝံ့ပေ။ အများအားဖြင့် အဘိုးဝုသည် လီချွမ်မိန် ၏ ညစ်ညမ်းသော စွမ်းအားများတွင် နှစ်မြုပ်နေခဲ့သည်၊ လီချွမ်မိန် ကို ဘယ်လိုလုပ် စော်ကားရဲမှာလဲ?။

ဒီယုတ်မာတဲ့မိန်းမ က သိပ်ရက်စက်တယ်။

လင်းချင်း မှာ နားရွက်ကိုကိုင်ထားကာ နာကျင်စွာရူရိူက်မိသည်။

"ရဲဘော် ရှင်ဘာလုပ်နေတာလဲ သူမရဲ့မျက်နှာ ပြာတက်သွားတာမမြင်ဘူးလား? လူသတ်ဖို့ကြိုးစားနေတာလား?"

သူနာပြုတစ်ဦးရောက်လာပြီး လင်းချင်း ဒီနည်းဖြင့် လီချွမ်မိန် ၏ နှိပ်စက်ခြင်းကို ခံခဲ့ရတာကို မြင်လိုက်ရကာ လီချွမ်မိန်ကို ရပ်တန့်ရန် ချက်ချင်း ရှေ့တိုးလာသည်။

"ဒါက ငါတို့မိသားစုကိစ္စ၊ ဒါကို စိတ်မပူပါနဲ့" လီချွမ်မိန် က သူနာပြုဆရာမကို မကျေမနပ် တစ်ချက်ကြည့်သည်။

လီချွမ်မိန် ပြောတာကိုကြားတော့ သူနာပြုဆရာမက အေးစက်စက်မျက်နှာထားဖြင့်ပြောသည်။ "ရှင်တို့အိမ်ကိစ္စကို ဂရုမစိုက်ပါဘူး သို့ပေမဲ့ ရှင်တို့က ကျန်းမာရေးဌာနရဲ့ မြေပြင်မှာရပ်နေကြတာပါ ကျွန်မပြောတာကိုနားထောင်သင့်တယ် ရှင် ဒီကလေးကို သတ်ရင် ကျွန်မ ရဲစခန်းကို ချက်ခြင်းတိုင်ကြားပြီး တစ်ခုခုဖြစ်မဖြစ် စစ်ဆေးဖို့ အကြောင်းကြားမယ်။"