၁၉၆၀ ၌ အမြှောက်စာမလေးအဖြစ်နေထိုင်ခြင်း။

Ch-5 : ဘာလို့ လီချွမ်မိန်ကို ကောင်းကင်ဘုံတက်ခွင့်ပြုတာလဲ?-၁

Ch-5 : ဘာလို့ လီချွမ်မိန်ကို ကောင်းကင်ဘုံတက်ခွင့်ပြုတာလဲ?-၁

လင်းချင်း သည် စိတ်ပညာကို လေ့လာခဲ့ပြီး လူတစ်ဦးရဲ့ မျက်နှာပေါ်ရှိ သိမ်မွေ့သောအမူအရာကနေ ပြဿနာများစွာကို ရှင်းပြနိုင်သည်။ အဘိုးဝုက သူပြောနေတဲ့အချိန်မှာ လင်းချင်း ကို မကြည့်သောကြောင့် အဘိုးဝု လုံးဝမစားရသေးပါ။အဘိုးဝု လင်းချင်းကို တမင်လိမ်ညာပြောခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

လင်းချင်း သည် သူမတို့ခေတ်၏ နှောင်းပိုင်ခေတ်အကြောင်း ဘာမှမသိသော်လည်း ၁၉၆၀ ခုနှစ်များတွင် လူများသည် အခြေခံအားဖြင့် ဆာလောင်ကြသည်ကို သိသည်။

လင်းချင်း ကသက်ပြင်းချ၍ လက်ထဲက ကန်စွန်းဉနောက်တစ်လုံးကို အဘိုးဝု၏ ပါးစပ်နားကပ်ကာပြောသည်။ "အဘိုး၊ လည်း စားလို့ရတယ်၊ သမီးကိုယ်တိုင်လည်း အများကြီး မစားနိုင်ပဲ"

" အဓိပ္ပါယ်မရှိလိုက်တာ ၊ ဆရာဝန်က သမီးကို များများစားဖို့ ပြောထားတယ် အဘိုးက စားပြီးပြီမို့ ဗိုက်မဆာဘူး"

အဘိုးဝုက ခေါင်းခါယမ်းလျက် စားဖို့ငြင်းဆန်သည်။

အဘိုးဝု မစားဖို့ ငြင်းတာကို လင်းချင်း မြင်တဲ့အခါ သူမ လည်း စားဖို့ငြင်းဆန်သည်။

ဒါကိုမြင်တော့ အဘိုးဝု က လင်းချင်း ရဲ့ အာဟာရမဲ့နေသော ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ရင်း သက်ပြင်းချကာပြောသည်။ "လင်းချင်း ဒါက မိသားစုထဲ တစ်ခုတည်းသော ကန်စွန်းဉပဲ အဘိုးက သမီးအတွက် ပေါင်းပေးထားတာ အဘိုးမှာ သမီးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို အားဖြည့်ဖို့ ကန်စွန်းဥပဲရှိတယ်၊ အဘိုးကို အပြစ်တင်သလား?"

"ပြီးခဲ့တဲ့လက အဘိုးက ထောက်ပံ့ရေးနဲ့ စျေးကွက်ရှာဖွေရေး အေဂျင်စီကနေ ဆန်အနည်းငယ်လောက်မရခဲ့ဘူးလား?" ဝုလောင်ဟန် ၏ဖခင် သည် စစ်တပ်တွင် ကွယ်လွန်သွားတာကို သတိရပြီး ရွာရှိ တပ်မဟာ က သူရဲကောင်းဆန်ဆန် စတေးခဲ့သော သူ့အဖေအတွက် အထူးပင်စင်ပေးခဲ့တယ်။ လကုတိုင်း လစဉ် လစဉ် ဆန်အနည်းငယ်၊ ထောက်ပံ့ရေးကြေးတို့ကိုထုတ်ကို ရောင်းဝယ်ရေး သမဝါယမကို သွားနိုင်သည်။ အများကြီးမဟုတ်ပေမယ့် ဆန်တွေ လေ။