İkra: merak etmeyin şuan en iyi seçenek sizsiniz
Emin Bey: gerçekten mi
İkra: evet, çünkü tek seçenek de sizsiniz
Emin Bey: ayıp oluyor İkra hanım
! İlk bölümlerde texting olsa da devamında düz yazıya geçiyor !
İkra: yani bilemedim ki, kardeşiniz Eylem de istiyor mu?
Emin Bey: elbette sizinle tanışmak için can atıyor diyebilirim:)
İkra: tamam o zaman, bugün ben de müsaitim buluşabiliriz
Emin Bey: tamam, evinizden almamı ister misiniz
İkra: yok öyle çok dikkat çekeriz, siz bana buluşacağımız yerin konumunu atın. ben de oraya geleyim
Emin Bey: tamam o zaman hemen atıyorum
Emin Bey: *konum*
Emin Bey: bu kafe sizin için uygun mu
İkra: evet elbette
Emin Bey: tamam o zaman, iki saat sonra orda buluşalım
İkra: tamamdır, görüşürüz
Emin Bey: görüşürüz :)
Şimdi önemli olan annemden nasıl izin alacağımdı. Birisiyle buluşacağımı söylersem hemen evlendirmeye kalkışırdı. Ne yapmam gerekiyordu?
İkra: hayal sana işim düştü
Hayal'im: söyle yavrum, ne yapmam gerek
İkra: sen bir şey yapmayacaksın
Hayal'im: hmmm
İkra: ben birisiyle buluşacağım, anneme seninle buluşacağımı söylemem gerek
Hayal'im: annene yalan söyleyecek kadar kimle buluşacaksın ki
İkra: emin ve kız kardeşi eylemle
Hayal'im: ÇÜÜÜŞ
Hayal'im: o gün geldi demek
İkra: daha kız kardeşiyle tanışacağız büyütülecek bir şey yok
Hayal'im: bak güzel kardeşim
Hayal'im: sen bu işlerden pek haberdar değilsin. bir erkek ailesinden herhangi birisiyle tanıştırıyorsa bu onun ciddi olduğunu gösterir
Hayal'im: hem çocuk yanlış anladığın için kendini telafi etmek istiyor, senin için bir şeyler yapıyor
Hayal'im: bu olanları hafife alma sakın
İkra: bilmiyorum ya off
İkra: öyle mi diyorsun?
Hayal'im: tabii ki öyle diyorum, dediklerimi düşün bi
İkra: peki düşünürüm
Hayal'im: sen anneni merak etme o iş bende, bana bir şey söylerse seninleyim :)
İkra: teşekkür ederim güzelimm
Hayal'im: ne yapıyorum ki canım, alt tarafı buluşacağız
Hayal'im: ;)
Konuşmadan çıktığım gibi annemin yanına gittim. "Anneee" "Efendim kızım" "Anne Hayal'le buluşabilir miyim?" "Tamam ama geç kalma" "Tamam tamam, merak etme" "Telefonun da açık olsun" "Tamaam"
Direkt odama geçip üzerimi giyindim. Pantolon üstüne uzun bi sweatshirt giyip küçük bir makyajla şalımı da halledip evden çıktım. Gideceğim yer biraz uzak olduğu için bir saat sürerdi otobüs yolculuğum. Kulaklığımı takıp yolun keyfini çıkartarak buluşacağımız kafeye ilerledim.
Kafeye girmeden önce kulaklığımı çıkartıp çantama koydum. İçeri girdiğimde etrafa kısa bir göz attım. Emin Bey'i gördüğümde o da bana doğru döndü ve beni gördüğünde ayağa kalktı. Yanında bizim yaşlarında bir kız oturuyordu. Kardeşi olmalıydı ve çok da güzel gözüküyordu. Kardeşi olduğunu bilmesem kıskanırdım. Yani hayır kıskanmazdım. Neden kıskanacaktım ki? Ahh kimi kandırıyorum ben. Kendimi toparlamam lazım. Bir süredir ayakta duruyor ve onu, Emin Bey'i izliyordum. Çok yanlış anlaşılacaktı. Hızlı adımlarla yanlarına gittim.
"Merhaba" dedim içten sesimle. İlk önce Eylem elini uzattı. "Merhaba, ben Eylem" "Ben de İkra" dedim. "Abim senden çok bahsetti. Yurt dışındayken seninle tanışmak için can atıyordum" Emin'e baktığımda kardeşine sinirle bakıyordu. "Ne? Yanlış bir şey mi dedim" gülümsedim. "Hoşgeldiniz İkra hanım" diyerek elini uzattı. "Hoşbuldum Emin Bey" diyerek elini sıktım. Elimi tam kavramamıştı bile. Parmaklarımdan tutup hızlıca geri bırakmıştı. Rahatsız olmamdan korkuyor olmalıydı. Bu dönemde böyleleri kalmış mıydı be. "E hadi oturalım ayakta kaldık" dedi Eylem ve birlikte oturduk.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
