KARANLIK SIRLAR

Bölüm-5

İyi okumalarr.

Saçmala istersen Esin. Ne aşık olması? Daha iki üç günlük tanıdığın adama mı aşık olucaksın? Hem neden evlenme teklifini kabul etmiştim? Ya bana zarar verirse? Bana neden bu kadar yakın davranıyordu oysa daha yeni tanışmıştık.Daha doğrusu neden onu daha önceden tanıyormuş gibi hissediyordum?

Kafamın içinde ki bu sorular beni deli edecekti.Yatağa doğru ilerledim ve direkt kendimi yatağa attım. Bir kaç dakika sonra uykuya daldım.

&

Gözlerimi güneşin ilk ışıklarıyla açtım. Yatağın yanında ki komidinin üzerinden telefonumu aldım. Saat 10:32 olmuştu! Amcamdan ve Nazlı'dan cevapsız çağrılar vardı. Hemen yataktan kalkarak lavaboya gittim. Yüzümü yıkadıktan sonra aynada saçımı düzelttim.

Masanın üzerinde ki çantamı elime alıp odadan dışarı çıktım.

Asansöre girdim ve zemin kata bastım. Asansör kapanırken bir el gördüm. Kapı açıldığında içeri ellili yaşlarda bir kadın göz açıma girdi.

Elindeki arabada temizlik malzemeleri vardı. Arabanın bir yerinde tutarak içeri girmesi için yardımcı oldum." Çok teşekkür ederim." Dedi kadın gülümseyerek.

Bende aynı şekilde gülümseyerek,"Rica ederim." Dedim.

Zemin kata indiğimde asansörden çıkarak yürümeye başladım. Tam ileride onu gördüm, Emir'i.

Yanında ki adamlarla konuşuyordu. Gayet ciddi görünüyordu.Hemen arkamı döndüm. Dün akşam olanlardan sonra onunla konuşabileceğimi sanmıyordum.

Beni görmemesi için yüzümü çantamla kapatmış çıkışa doğru ilerliyordum. Kapıya gelmeme yaklaşık iki üç adım kalmıştı. Başarabilirsin Esin!

Arkamdan bir ses duydum, işte şimdi sıçmıştım."Esin?" Duymamazlıktan gelerek kapıya doğru ilerledim. Kapıdan çıkacağım sırada bir el kolumu kavradı.

Peki, tamam relax ol Esin. Neden kaçıyordum ki zaten. Yanlış birşey yapmamıştım.

Yavaş bir şekilde arkamı döndüm. Gözlerimiz kesişti. Yutkundum.

"Aa Emir sen buradamıydın görmemiştim." aynen o yüzden çantamla yüzümü kapatıyordum. "Bende otelden çıkınca seni aramayı planlıyordum biliyor musun?"dedim. İfadesiz bir şekilde yüzüme bakıyordu. "Eminim ki öyledir." Biraz fazla zekiydi. Ya da bende sorun vardı.

"Dün akşam için teşekkür ederim. Zahmet verdim sana." Dedim." Sorun değil." Dedi hafif gülümseyerek. Yapma işte atma şu zehirli oku!

" Ben artık gideyim malum kardeşim hastanede."dedim. En iyi bahane Ardaydı. Yüzü birden ciddileşti. "O numaradan mesaj aldın mı?" Diye sordu."Hayır bir mesaj almadım."dedim. " Anlıyorum." Dedi başını aşağı yukarı sallayarak.

" O zaman görüşürüz." Dedim.
" Görüşürüz." Dedi bileğimdeki elini bırakarak. Bileğimi bırakmadığını şuan fark etmiştim.

Kapıdan çıktığımda arabam burada yoktu. Etrafa bakındım ama arabam yoktu.

Nerede bıraktığımı düşündüm. Sahilin orada olmalıydı.

Sahile doğru yürüdüm, arabam buradaydı. Kapıyı açıp içeri gerdim.

Çantamı yandaki koltuğa koydum.
İçinden güneş gözlüğümü alarak gözüme taktım.Arabayı çalıştırdım. Radyodan bir müzik açtım. Müzik çalarken bende müziğe eşlik ediyordum.

Boş lafla rüzgarla, çıkılmaz bu yola.
Sen düz git,ben zaten o yana, bu yana

Sabah sabah bağırarak kim şarkı söylerdi? Ben.