KARANLIK SIRLAR

Bölüm-19

Uzun bir süre sonra tekrardan karşınızdayım. Bölüm atamamış olmamın sebebi hesaba girememiş olmamdı. Bir sorun olmadığı sürece her hafta bölüm gelmeye devam edecek.

İyi okumalarr...

Bazen onsuz nasıl yaşayacağımı düşünmüyor değildim. Ne ara ona bu kadar çok bağlanmıştım? Bir an da ortaya çıkmıştı. Hayatta en çok önem verdiğim kişi olmuştu. Peki ya yine bir an da giderse? Bu düşünce beni mahvediyordu.

Bu ana kadar hep yanımda olmuştu, şimdi sıra bendeydi.

Gözlerimi araladığımda Emir'in bana bakmakta olduğunu fark ettim. "Günaydın sevgilim." Dedi.

"Günaydın." Diyerek gülümsemeye çalıştım. Ellerimi kafamın altında birleştirdim. Bir tutam saçımı alarak kulağımın arkasına sıkıştırdı.

"Neden öyle bakıyorsun?" Diye sordum. Elimi yatağa dayayarak doğruldum. "Seni bu kadar yakından görmeyeli uzun zaman oldu." İç çekti. "Sadece... Her şeyin bir an önce bitmesini istiyorum."

Gülümsedim. Yanağına bir buse bıraktım. "Seni affettiğimi düşünüyorsan yanılıyorsun." Dedim.

Beklemediğim bir anda kolumdan tutarak kendisine yaklaştırdı. "Bunları yaşamamıza sebep olan kişiyi bulacağım Esin." Diye fısıldadı. "Bizim aramıza duvar örmeye çalışan kişiyi önünde diz çöktüreceğim. Sana çektirdiği acıların bin katını yaşatacağım ona, sen memnun olana kadar. Her gece yatarken yaptıklarından dolayı pişmanlık duyacak. Seni üzmenin cezasını en ağır şekilde ödeyecek."

"Bir an önce her şeyin bitmesini istiyorum Emir. İnan hiç birşey umrumda değil artık. Sadece mutlu olmak istiyorum." Derin bir nefes verdi.

"Biliyorum sevgilim. Her şeyi kökünden çözeceğim. Bana güveniyorsun değil mi?" Diye sordu.

"Güveniyorum." Dedim. Ona herkesten çok güveniyordum ve biliyordum ki o sözünü tutardı.

"Amcam..." Dedim. "Benden bir şey saklıyor." Kaşlarını çattı. "Bunu sana düşündüren nedir?" Diye sordu. "Bu üç ay içinde olduğundan daha garip davrandı. Benim tanıdığım amcam bu değil. Onlara ne zaman gitsem hep odasında oluyor. Bilmiyorum belkide ben yanlış düşünüyorum."

"Her şeyi konuşucağız Esin. En başından en sonuna kadar." Başımı salladım.

Emir'in ikide bir bana neden baktığını anlayamamıştım. Daha sonrasından iç çamaşırımla durduğumu fark ettiğimde battaniyeyi hızla üstüme çektim. Emir'in dudaklarında bir gülüş belirdi.

Yanaklarımın kızardığını hissedebiliyordum.

"Pisliğin tekisin!" Diyerek çıkıştım. Yatakta doğruldu. "Dün akşam öyle demiyordun ama," dediğinde başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü.

"Ne dün akşamı? Dün akşam hah, dün akşam... Dün akşam ne oldu ki? Hiç bir şey olmadı. İçkiyi biraz fazla kaçırdığım için erkenden yattık." Evet aynen bu şekilde olmuştu.

"'Emir, öpsene beni.'" Gözlerim şaşkınlıkla açıldığında koluna vurdum. "Ben öyle bir şey söylemedim." Diyerek savunmaya geçtim. Hatırlamıyordum, içkiyi fazla mı kaçırmıştım?

"Gerçekten hatırlamıyor musun? O zaman sana hatırlatayım." Diyerek üstüme doğru geldiğinde konuştum. "Hatırladım!" Sırıtarak geri çekildi.

Gerçekten hatırlamaya başladığımda tarlası yanmış amcalar gibi içi bir nefes verdim. Çok utanç verici!

"Neyi hatırladın? Hafızamı tazelemem lazım." Dediğinde dudağımı büzdüm.
Battaniyeyi daha çok kendime sarmaladım.