KARANLIK SIRLAR

Bölüm-11

Keyifli okumalarr.

Bu restoranın değişik bir havası vardı. Işıklandırmalar, masalar,süsler... Restoranın tam ortasında yukarıdan aşağıya uzanan bir avize vardı.

Yanımıza gelen garson bizi girişin karşısındaki masaya yöneltti. Masaya ulaştığımızda durduk. Üç kişi vardı. Ardından bir adam ayağa kalktı ve Emir'in elini sıktı."Hoşgeldiniz." Dedi. Beni fark ettiğinde bakışlarını bana çevirdi."Hoşbulduk." Dedi Emir.

Masadaki herkesle görüştükten sonra Kıraç ile ben yan yana oturduk. Emir az önce selamlaştığı adamın yanına geçti. "Tanıştırayım Esin," dedi Emir.
Yanımdaki kadın bana doğru dönerek"Memnun oldum. Sıla ben." Dedi.

"Memnun oldum." Dedim tebessüm ederek. Sırayla herkesle tanıştıktan sonra yemekler gelmişti. Az pişmiş biftek.
Biftek severdim ama az pişmiş sevmezdim. Çiğ şeyleri sevmezdim diyebilirim.

"İlk duyduğumda çok şaşırmıştım," dedi Emir'in yanındaki adam. Adı Meteydi."Ne konuda?" Dedim."Emir'in sevgilisi olmasını beklemiyordum." Mağarada mı yaşıyor bu adam? Şaşırılacak ne var?

"Ben bekliyordum," dedi Caner. Bakışlarımı ona çevirdim. Ellerini masanın üzerinde birleştirerek çenesini dayadı. Bana bakarak"Hanımefendi en çok gitmek istediğiniz ülke neresi?" Diye sordu. Kaşlarımı çattım. Emir gayet ciddi bir şekilde Caner'e bakıyordu.

Mete boğazını temizleyerek Caner'in kolunu tuttu."Bu saçma ve yersiz sorular sana vahiy olarak mı iniyor kardeşim?" Dedi samimiyetsizce gülümseyerek."Ne alakası var? Gayet normal bir soru sordum bence." Dedi. Emir'e baktığımda bakışları bana döndü.

"Soru demişken size birşey anlatayım," dedi Kıraç."Bu Caner bir kızla tanışmış barda. Bilin bakalım kıza ilk ne sormuş?" Dedi."Ne sormuş?" Dedi Emir merakla.

"Gece uyurken yastıkla mı uyursunuz? Yastıksız mı?" Mete ve Kıraç kahkaha atmaya başladı. Emir gülmemek için kendini zor tutuyordu. "Kız cevap vermeden yanından kalkıp uzaklaşmış bide." Dedi Kıraç. Caner gözlerini devirdi."Canerden bahsediyoruz sonuçta." Dedi Sıla.

"Ne var yani? Zaten kız benim yanımdan gitmedi ben onun yanından gittim." Dedi umursamaz bir tavırla."Aynen kesin öyledir." Dedi Kıraç.

"Siz nasıl tanıştınız?" Dedi Mete. Bakışlarımı Meteye çevirdim."Bana saçma ve yersiz sorular soruyorsun diyene bak!" Dedi Caner. Mete gözlerini devirdi. "Uzun zamandır tanışıyoruz," dedi Emir et parçasını ağzına atarken.

Onaylamak adına başımı salladım."Nasıl yani?" Dedi Mete."Küçüklükten beri yani." Dedim.
Mete başını salladı."Ne zamandır sevgilisiniz?" Dedi. Tam birşey söylecekken Emir sözümü kesti."Konuyu kapatalım bence." Dedi ve suyundan bir yudum aldı.

Mete omuz silkerek yemeğine döndü.
"Yeni sevgililer." dedi Kıraç. Hızlı bir şekilde ona döndüm ve tek kaşımı havaya kaldırdım. Pis pis sırıttı."Vay be." Dedi Caner.

Şuan birşeyden emin olmuştum. Emir dışarıdan bakılınca soğuk bir adam gibi gözüküyordu. Ama içi bunun tam tersini söylüyordu. Benim yanımda hep gülüyordu. Onun dışında güldüğüne şahit olmuş değildim.

Tabağıma baktım. Ben bunu yiyemezdim! Ama kibarlık amacıyla etten biftekten bir parça alarak ağzıma attım. Anında yüzümü buruşturdum. Emir'e baktım. Tek kaşını havaya kaldırdı. Samimiyetsizce gülümsedim. Yanımıza bir garson geldi.

"Bir tane çok pişmiş biftek alabilir miyim?" Emir'in bu sözüyle tüm bakışlar Emir'e döndü. Kıraç olayı çözmüş olacak ki rahat bir şekilde arkasına yaslandı."Çok pişmiş biftek mi? İyide sen az pişmiş seversin." Dedi Mete.