KARANLIK SIRLAR

Bölüm-10

İyi okumalarrr.

"Sapık mısın?" Dedim omzundan hafif ittirerek. Başını olumsuz anlamda salladı."Aşağı gidiyorum ben." Dedim kapıyı açarken."Pansuman?"dedi hafif gülümseyerek."Kendim yaparım." Diyerek odadan çıktım.

Aşağıdan ses gelmiyordu. Son basamakları da indiğimde herkes koltuklarda oturuyordu. İpek beni fark ettiğinde bakışları bana döndü.

Kıraç'ın yanına oturdum."Ne konuştunuz?" Dedi."Sanane Kıraç?" Göz devirdi."Esin bir yanlış anlaşılma oldu sanırım." Dedi İpek."Yanlış anlaşılma?"

"Ecrin benim arkadaşım, sana kaba davrandığı için kusura bakma." Birşey söylemedim. Ecrin denen varlık saçlarını düzeltmekle meşguldü. Yüsüzlüğün de böylesi!

İpek ve Ecrin ayağa kalktı."Biz odamdayız." Diyerek yanımızdan uzaklaştılar. Kıraç ta ayağa kalkarak mutfağa gitti. Pansuman yapmalıydım. Tam kalkacağım sırada Emirle bakışlarımız kesişti.

İkimiz de konuşmadık. Sessizliği bölen Kıraç oldu."Abi elma bitmiş!" Diye söylenerek Emir'in yanında durdu. Birşey söylemeden Emir'in yanından geçtim. Arkamdan sesini duydum."Kıraç ne yapayım yaratayım mı amına koyayım?"

Odama girip kapıyı kapattım. Üstümde ki tişörtü çıkarttım. Aynanın karşısına geçerek omzuma baktım. Masanın üzerinden bandajı alarak tekrardan aynanın karşına geçtim. Kolumda ki bandajı çıkarıp yeni bandajı sarmaya çalıştım.

Tek elle çok zordu! Bandajın ucunu ağzımla tuttum. Diğer elimle bandajın diğer ucunu tutarak koluma bastırdım. Ağzımdan diğer ucunu alarak koluma doladım. Büyük bir nefes verdim.

Ne kadar uğraşsam da omzumda ki yaraya bandajı saramamıştım."Of."
İpekten mi yardım isteseydim? Yok olmaz Ecrin vardı yanında. Emir'den isteyemezdim kendim yapabileceğimi söylemiştim! Aynen yaptın şuan Esin.

Az önce üstümden çıkarttığım tişörtü üstüme giydim. Bandajı elime aldım  kapıyı aralayarak koridora baktım. Kapıyı tamamen açarak odadan çıktım. Tam merdivenlerden inecektim ki Emir'i görmemle beraber olduğum yerde durdum.

Telefona bakarak merdivenlerden çıkıyordu. Düşse ne gülerdim ama. Bana bakmadan yanımdan geçti."Emir?" Diye seslendim arkasından. Yüzüme dokundum hayır görünmez değildim. Tempolu koşarak yanına gittim. Kafasını telefonundan ayırarak bana baktı.

"Birşey mi dedin?" Dedi."Ben görünmez miyim?"diye sordum." Ben seni görüyorum ama neden sordun?" Dedi."Az önce beni görmedin de," Bu sözümün ardından bakışlarını benden ayırarak merdivene çevirdi.

Bir merdivene bir bana baktı."Telefona bakıyordum o yüzden dikkat etmemişim." Vay be."Neyse ben sana birşey söyleyeceğim," telefonu cebine koydu. Elimdeki bandajı ona doğru uzattım. Kollarını birbirine doladı."Yapamadın mı?" Dedi. Başımı olumsuz anlamda salladım. Elimdeki bandajı eline aldı. Küçük çocuklar gibi gülümsedim.

İki elim arkama alıp odaya doğru yürüdüm. Kapıyı açtım ben içeri girdikten sonra Emir de içeri girdi. Aynanın karşısına geçtim oda yanıma geldi. Bir bana baktı bir tişörte. "Tişörtünün sol kolunu çıkarır mısın?" Dediği gibi yaptım. Aynadan Emir'i izliyordum. Bandaji omzuma sarmaya başladı. Bandajı kolumun altından geçirdi ardından omzumun üstünden.

"Arda geldi mi?" Dedim." Evet geldi, aşağıda." Başımı salladım."Bitti." Dedi. Tişörtümün sol kolunu giydim."Emir," dedim Emir'e dönerek."Teşekkür ederim." Dedim. Gülümsemekle yetindi. Ama küçük bir gülümseme değildi."Neden hep gülüyorsun?"

"Bilmem."

Arkasını dönerek odadan çıktı bende hızlı adımlarla arkasından ilerledim. Durdu, durdum. Arkasını döndü arkamı döndüm. Tekrardan önüme döndüm. Omuz silkti ve çalışma odasının kapısını açtı. Tam kapıyı kapatıcaktı ki kapıyı elimle tutarak kapanmasını engelledim.