NASA YANİ!

7. Bölüm

"Ne?" Anlam veremeyerek sorduğum soruyla gülümsedi. Alnını alnıma yasladığında kalbim gümbür gümbür atmaya başladı.

"Leyla.."

"Leyla!" Aynı anda küfür ederek uzaklaştık birbirimizden.

"Asla kapanmadı bu konu." diye fısıldadı hemen. Bize doğru gelen abime gülümseyerek baktım.

"Abilerin en karizmatiği."

"Ne oluyor burada?"

"Ne oluyor?"

"Ben soruyorum Leyla, ne oluyor?"

"Hiçbir şey olmuyor. Ekmek aldım, eve geliyordum." Elimdeki poşeti havaya kaldırıp tatlı tatlı gülümsedim.

"Ferhat'ın ne işi var yanında?"

"O da salondan dönüyor."

"Niye öyle duruyordunuz?"

"Nasıl?" Kaşlarını çatarak bana baktığında gülümsedim. "Annemler bizi bekler." Koluna girip sürüklemeye başladım. Arkama dönüp Ferhat'a göz kırptığımda el salladı. Abim ona döndüğünde anında elini indirip arkasına döndü.

"Dön önüne." Hemen önüme döndüm. Apartmana yakın bir yerde durdurdu adımlarını. "Dudak dudağaydınız neredeyse Leyla." Gözlerimi kocaman açtım.

"Yuh abi."

"Sana yuh Leyla, sokak ortasında nasıl duruyorsunuz öyle?"

"Ufak bir konuşma gerçekleştiriyorduk, iş nasıl oraya geldi ben de bilmiyorum." dedim çekingence. Normal zamanda tabii ki de çekinmezdim abimden ama pek hoş bir şekilde görmemişti bizi. Utanıyordum elimde olmadan.

"Ne ayaksınız siz?"

"Ne ayağız?"

"Leyla soruma soruyla karşılık verme abicim."

"Ya ayak falan değiliz, en azından şimdilik değiliz." Kaşları havalandı. Derin bir nefes bıraktıktan sonra elini başımın üzerine koyup arkama döndürdü.

"Düş önüme, buz parçasına dönüşeceksin birazdan. Bu konu da kapanmadı ayrıca, konuşacağız." Apartmana girdik birlikte.

"Sen niye geldin? Yengemden mi kaçtın yoksa?"

"Ne kaçması kızım? Elimden gelse dizinin dibinden ayrılmayacağım." Gülerek anahtarı kilide yerleştirip kapıyı açtım.

"Geç içeri hanımcı." Gururla eve girdiğinde ben de peşinden girdim. "Ev ahalisi, biz geldik."

"Babaa!" Afacan yeğenim anında abimin kucağına atlarken neden kız yeğenim olmadı diye düşünmeye başladım.

"Her gün babanı görüyorsun ama halanı göremiyorsun Efe Can." Neden bu ismi koyduklarını da senelerdir kendi içimde sorguluyordum. En dalga geçilecek isimi bir insan niye çocuğuna koyar ki?

"Hala oyuncak almadın bana, o yüzden konuşmuyorum seninle." Başımı geriye attım yalandan bir bıkkınlıkla.

"Babandan istesene oyuncağı evladım, bende para ne gezer?" Efe Can omuz silkerek içeriye koştuğumda başımı iki yana salladım. "Yeni nesil işte, ne yaparsın.." Abim kolunu omzuma attı.

"Ekürin nerde senin?"

"Başında kavak yelleri esiyor abicim, saldım çatıra Mevla'm kayıra artık."

"Hadi lan? Valla mı?"

"Maalesef.. Gelir kaynağımdan oldum."

"Çocuğa kredi kartı muamelesi yapmasana kızım, ayıp ya."