Kayra ~GERÇEK AİLEM

tanışmak!?

2. bölüm den herkese selamlar fazla zamanım olmadığından geç atabiliyorum kisura bakmayın neyse iyi okumalar...

🦋

Kayra dan

doktor kağıdı açıp 1 kaç dakika duraksadı ve karşıda ki adam doktorun elinden alıp kağıda baktı hemen bir göz atip duraksadi benimle göz göze geldi yüz hatları belli olmaya başladı. Bu adamın korkunç olduğunu söylemişmiydim soylemediysem ayıp etmişim.. yerime sindim eşi elinden alıp okumaya başladı

"Azra ÖZKAYA'nın DNA'sı ile adlı tip fakültesine göre, Hakan ÖZDEMIR ile %99,9 uyuşmaktadır. Kayra ÖZDEMIR'in DNA'sı ile Serkan ÖZKAYA ile %99,9 uyusmaktadir." yıkılmıştım 2 dakika önce hayatımın bir yalandan ibaret olduğunu, çektiğim acıların yalan olduğunu öğrendim... okuduktan sonra derin bir sesizlik oldu gözümden yaş geliyordu. mutlu mu olsam üzgün mu olsam bilemedim. o ikisindende kurtulucam ama ya biyo ailem beni sevmese ya daha kötü davranırsa...

Onlarla gitmicem. 3-4 gün yamanlarda kalırdım sonra bir çaresine bakardım. Ama onlarda kalmak istemiyordum.

herkes paradan çıkmaya başladı. Bende dışarı çıktım yamanın yanına gitmek için ama bir kolumdan tuttu. Arkamı döndüğümde biyo babamdı.

"nereye gidiyorsun? hadi evimize gidiyoruz" bak hele bak nasıl emir kipi kullanıyor.

"yok ben sizinle yaşamak istemiyorum. daha isimlerinizi bile bilmiyorum" kolumu çekerek konuştum

"bir yerde oturup konuşuruz. Ayrıca daha reşit olmadığın için bizimle gelmek zorundasın!" hiçte zorunda degildim. o böyle yaptıkça benim inadım giderek büyüyordu.

"istemiyorum ya istemiyorum hiçbirinizin evinde kalmak istemiyorum ben bakarım kendi başımın çaresine!!" dedim sinirle

"Bana bağırma!"

"sende bana bağırıyorsun!"

"BAK! seni tehdit yada zorlamak istemiyorum gidip bir yere oturalım sakince konuşalım,tanışalım sonra da-"

"zorlamamak mı!? zorluyorsun ya istemiyorum sizinle tanışmak istemiyorum "

"hayatım tmm sakin olun kızım lütfen sende inat etmede bi kafeye gidip sakince konuşalım" araya yeşim hanım girmişti.

"is-te-mi-yo-rum!" hemen bahçeye indim yaman beni bekliyordu yeni gittim

"yaman hadi gidelim burdan lütfen!"

"kızım nol-" hemen sözünü kesip

"anlaticam,anlaticam ama önce burdan gidelim" kafasını sallayıp kaskı alıp bana uzattı, alıp kafama taktım motora binip gittik.

hastaneden uzaklaşmıştık bir sahilde durup taşlara oturduk. "eeee noldu neden hemen çıktık hastaneden" merak eder ses tonuyla sormuştu "yaman sonuçlar pozitif çıktı y-yani onların kızıyım" dudağım titremişti beni göğsüne çekti " hiç bir önemi yok senin için de benim içinde istemiyorsan gitmessin onlarda seni zorla alamazlar" keşke..

"A-ama reşit olmadığım için beni kolaylıkla alabilirlermis.. yaman ben istemiyorum onları daha tanımıyorum bile" iki ellerini arasına aldı kafamı" kimse seni zorla alamazlar ben izin vermem..hem kimse benim miniğimi üzemez nokta" dedikleeine gülmüştüm "sen hep gül.." belimden tutup kendisine çekti

yaman karakteri aşırı dercede degisikti onu dışarıda görsem sinirli, agresif, asabi biri sanırdım ama bana gelince bi degisyordu sanki mutlu,neşeli birisi oluyor. Aşırı sahiplenici biri ve söylediği her sözde kararlılık var.. onun bana olan sevgisini hiedwbiliyordum bende onu çok seviyorum.

aklıma bir şey geldiğinde tedirgin bir şekilde "yaman" dedim "hhı" " 3-4 gün sende kalsam? sonra iş-" "Kayra! istediğin kadar kalabilirsin benim evim senin evin" gülümsedim "hatta gidelim çünkü yağmurda başlıyor.gidiyoruz ilk önce markete kendimize bir şeyler alıp eve gidiyoruz ve film izliyoruz tmm mı?"
mutlulukla yüzüne bakıp "tamamm" dedim ayağı kalkıp motora doğru yürüdük.

yamanın kilidi açması ile içeri girdik ışıkları yakıp kendimi koltuğa attım
" hadi kalk ustumuz değiştirip film izleyelim" onun evinde benim odam vardı kendi isteği ile yaptırmıştır. mükemmel bir arkadaşa sahip olduğumu söylemiş miydim? ayıp etmişim.

hemen yukarı çıkıp elime gelen ilk pijamaları giydim aşağı inip abur cuburlari tabakları koymaya başladım. salona götürüp ikimizde koltuklara yayılmaya başladık. "ne açayım istersin?" "valla komedi olursa iyi olur" "sen yeterki işte ufaklık" filmi açıp izlemeye başladık

yaman uyuya kalmıştı ben hala izliyorken gök gürüldemişti. İrkilip cama baktım yağmur yağıyordu gözlerim dolmuştu yamana baktığımda uyanmamışti Acaba yamanı uyandırsam bir şey olur mu?
yok ya bunu icin uy- şimşeği çakması ile yorganın içine girdim "yaman" "hıı" "gök gürüldüyor" "niye" "ne bilim ben canı istemiş gürüldemiş, bir şey sora bilir miyim" "sor" "sana sarılabilir miyim?" bir gözünü açıp bana baktı sonra beni kendine çekip uymaya devam etti bende ona sarıldım...

"Açın kapıyı polis" gözlerimi araladim kapıya birileri vuruyordu "kapıyı açar mısınız? polis" korkuyla ayaklanıp yamanı uyandırdım "yaman,yaman kapıda polisler var!? nolur, nolur bir şeyler yap,b-ben gitmek istemiyorum" "şşş ilk önce bi sakin ol seni asla bırakmam"
"Açın kapıyı polis" yaman kapıya doğru gitti hemen bende gittim kapıyı açtı

"Kayra ÖZDEMİR bizimle karakola kadar gelmeniz gerkiyor" arkaya baktığımda Serkan ÖZKAYA ve yanında hiç görmediğim iki tane adam Serkan baktığımda bana sırıtıyordu "ben gelmek istemiyorum" "karakolda konuşursunuz" "Kayra hiç bir yere gelmiyor" "lütfen zorluk çıkarmayın" "tamam biz arkanızdan motorlar gelicez" polis konuşacağı sırada Serkan "hadi bakalım bu seferlik böyle olsun" onlar gittiğinde hemen yamana döndüm "yaman neden öyle dedin ben gitmek istemiyorum" "şşş sakin ol gidicez karakolda herşeyi halledicez" kafamı sallayıp hemen yukarı çıktım üstümü değiştirip aşağıya indim.

hemen motordan inip karakola girdik
Serkan gördüm ayağı kalkıp yanıma geldi " hoşgeldin benim canım kızım hadi evimize gidelim" "ben gelmeyeceğim sizinle!" "gorucez şimdi" baş komserin odasına girdik "eee murat halloldumu" "evet, kızı götüre bilirsiniz Serkan bey" yaman ayağı kalkıp bağırarak "yok öyle hemn alıp gitmek kız istemedikten hiç bir şey olmaz!" baş komser "delikanlı bi otur sakin ol konuşalım" "yok! BU kız benimle gelicek" "öncelikle kız daha reşit değil ve üvey babası
kızın vekaletini Serkan beye vermiş, yani istesek de bir şey yapamayız o yüzden zorluk çıkartma" " iki dakika konusucam kızla" bir şey demelerine izn vermeyip elimi tutup dışarı çıkartı.

"yaman,yaman ben gitmek istemiyorum!" kırgın gözlerle bana baktı "özür dilerim" "niye, niye hem zorla olmazki" "komseri duydun, hem bak tatil gibi düşün istediğin zaman beni ara istediğin zaman buluşalım yani ayrı kalmicaz anladın mı sadece birazcık uzak o kadar ben hep gelirim yanına.. hiçbirinin seni üzmesine ve seni ezmesine izin verme söz ver bana.." "s-söz" "seni çok seviyorum üzülmeni asla ama asla izin vermicem şimdilik ayrılıyoruz yarın, öbür yarınm iki gün sonra, her gün buluşacağız tamam mı? şimdi sil göz yaşlarını.." "seni çok seviyorum " diyip sarıldım. girişe baktığımda bize bakıyorlardı "görüşürüz yaman" " görüşeceğiz bitanem" ondan ayrılıp onların yanına gittim yanındakiler galiba abilerimdi arabaya bindik...

🦋

evettt bu kadardı bölüm hakkında neler düşündüğünüzü yazarmısıniz?

vote atmayı ve yorum yapmayı unutmayın hoşçakalın...