Kısa Hikayelerimin Toplandığı Kitap.
Her kitabın türü o bölümün başında yazmaktadır.
1) Kalbe Yazılan Pasajlar :
-Kitap Türü: Romantik/Dram
-Şükran, Poyraz'ı terk ettikten seneler sonra onunla bir kafede karşılaşır. Aralarında çözümlemeleri gereken...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hoş geldiniz. Küçük yıldıza dokunup okumaya geçebilirsiniz. Yorumlarınızı bekliyorum. İyi okumalar.
İlk kez böyle bir şey yazıyorum. Hatalarım varsa kusura bakmayın lütfeeen♡
Korku kimyasal bir olaydı. Kanda adrenalin yükseldiğinde korkardı insan ya da insan korktuğu için adrenalin yükselirdi. Bu tamamen kendini koruma iç güdüsüydü ama korku bazen yaşamak için gerekirdi. Yaşamayan hiçbir canlı artık korkmazdı.
Soğuk bir Kasım gecesiydi. Cassandra’nın tüm vücudu soğuktan uyuşmuştu. Üzerindeki beyaz çarşaftan dolayı bir koruma olsa da delikler soğuğun tenine değmesine yeterliydi. Yüzünün gözükmemesi ona bir cesaret vermişti. Tüm insanlara karşı koyabilir gibi hissediyordu.
Sıradaki eve geldiğinde bir ürperti vücudunu yokladı. Bir şeyler yanlıştı. Yine de bu evden de şekerini alıp gidecekti. En kötü şey ev sahibinin ona şeker vermeyecek olmasıydı.
Yanına döndüğünde Jude ondan birkaç adım geride evin camlarına bakıyordu. Yüzünde endişeli bir ifade vardı. Koskoca bir balkabağı kostümünün içerisinde oldukça komik gözüküyordu. Pembe yanakları daha da kızarmaya başlamıştı. Cassandra bazen, Jude’un yanaklarında küçük birer balkabağı sakladığını düşünürdü. Öylesine kocaman ve tatlı duruyorlardı ki…
“Ne yapıyorsun orada? Hadi buradan da alacağımızı alıp eve gidelim. Bu şekerleri bir an önce yemek istiyorum.’’
Jude gözlerini hızla Cassandra’ya çevirdi. “Burası Penny’nin evi. Nasıl gözüküyorum Cas?” Eli vücudunda dolaşıp kostümünüdüzeltmeye çalıştı ama başındaki balkabağı şapkasının kaydığından habersizdi.
“Balkabağı gibi?” Cassandra alayla devam etti. “Şişman ve tatlı. Sana hayır diyemeyeceğine eminim. Kim güzel pişmiş bir kabak tatlısına hayır diyebilir ki?”
“Beni pişirecek misin?” diye korkuyla sordu Jude. Daha çok küçük ve saftı. Ablası ise onunla uğraşmayı çok seviyordu.
“Bir hayalet olarak ateşe yaklaştığımda bedenim yanar o yüzden ben pişiremem.”
“Hayaletler ateşi hissedemez ki.” diye masumca devam ettirdi Jude.
“Evet ama gördüğün gibi,” yüzündeki çarşafı hareket ettirip “ben diğer hayaletlerden farklıyım, çarşaftan bedenim var. Ateşe dokunursam yanarım.” dedi.
