KELEBEK SİSTEMİ

Doğuhan

Bölüme hoş geldiniz. Umarım beğenirsiniz aynı zamanda güzel yorumlarınız için teşekkürler. Bu bölümde bol bol yorum ve vote verirseniz çok sevinirim:)

Bölüm Şarkısı: Son Feci Bisiklet - Bu kız 

KELEBEK SİSTEMİ 2.BÖLÜM

"Dersler nasıl gidiyor güzelim?" diyerek arabayı kullanan Kutay, İzel Eflin'in babası diğer yandan kızına kısa bakışlar atıyordu.

"İyi gidiyor baba, yani biliyorsun zorlandığım bir ders yok." diyerek gülümsemişti İzel. Bu durum babasının da hoşuna giderken derin bir iç çekmişti.

"Çalışman gerektiğinin bende farkındayım güzelim ama kendini bunaltma olur mu? Her şeyden önce sen geliyorsun benim için." dediğinde babasının bu güven veren sözleri kızı için güzel bir motivasyon kaynağıydı.

Başaramaması gibi bir ihtimal yoktu ama olsa bile biliyordu ki babası hiçbir zaman onu yargılamayacaktı. Bunu bilmesi bile ona yeterdi.

"Biliyorum babacım. Sen de beni merak etme ve aklını bunla yorma. Ben gerçekten verimli çalışıyorum ve başarabileceğimin zaten farkındayım." diyerek özgüvenle konuşan İzel'e karşı babası küçük bir kahkaha attı. Kendisinin kız hali karşısında duruyordu ve bu güzeldi.

"Kutay Sarıca'nın kızı olduğunu belli etmen güzel İzel Eflin Sarıca." diyerek karizmatikçe kızına göz kırpan adam ile ikisi de gülmüştü.

Okula yaklaşan araba ile Kutay derin bir iç çekmişti.

"Geldik küçük hanım." dediğinde İzel hafif tebessümle babasının yanağına eğilmişti yumuşak bir öpücük babasına bahşettikten sonra babası da aynı şekilde karşılık vermişti.

"Akşam görüşürüz baba, kendine dikkat et." dediğinde kızına içi gidercesine bakan Kutay gülümseyerek kafasını aşağı yukarı sallamıştı. Arabadan inen kızına son kez bakan Kutay derin bir nefes vererek adliyeye sürmeye başlamıştı.

***

Adımlarım okulun bahçesine girdiğinde üzerimde hissettiğim gözlerle kafamı o tarafa çevirmiştim.

Göz göze geldiğim maviliklerle duraksarken bu durumu belli etmeden umursamayarak okula yürümeye başlamıştım.

"Bücür!" diyerek gür bir sesle bağıran çocuk ile üstüme alınmamıştım. Dün ki sınav da yanıma oturan Doğuhan olduğunu biliyordum ama umarım bana seslenmiyordur.

"İzel." dediğinde bu sefer bana dediğini anlamıştım yerimde durduğumda herkesin buraya olan bakışlarını takmamıştım.

"Efendim." dediğimde Doğuhan önümde durarak sarı saçlarına elini atarak onları geriye atmıştı. Ne diyeceğini beklerken bir süre konuşmayacağını falan düşünmüştüm artık.

"Günaydın bücür." dediğinde boş boş yüzüne bakmıştım. Günaydın demek için mi tüm okulu bücür diye inletmişti. Tamam. Günaydın diyebilirdi tabi ki de ama... off İzel.

"Bak sana da günaydın Doğuhan ama bana bücür deyip durma." diyerek burun kırıştırdığımda kıkırdamıştı. Güzel gülüyordu. Siktir. Sus İzel.

"Tamam, kızım sende celallenme hemen. Nasılsın bakayım?" diyerek yüzüme eğilmesiyle daha da sinir olmuştum. Eğilecek kadar da kısa değildim o çok uzundu. İyi olduğuma kanaat getirmiş olmalı ki geri eski haline dönmüştü.

"Turp gibisin Maşallah. Ne kadar güzel olmuşsun sen bugün." dediğinde bu sefer artık sinirden gülmüştüm.

Daha dün öylesine tanışmıştık ama sanki yıllardır tanışıyormuşuz gibi davranıyordu. Bu samimiyet fazlaydı ve nedensizce iyi hissettiriyordu. Ama bu rahatsız olduğum anlamına gelmiyordu.