KELEBEK SİSTEMİ

Geri Dönen Mutluluk

Herkese selamünaleyküm. Umarım iyisinizdir.

Korkmayın ben bu kitapta kötü bir şey yazmayacağıma emindim kdjdneks. Güzel bir bölüm oldu, okuyun ve oy verin lütfen.

Ayrıca arkadaşlar lütfen burayı okuyun!!

Wattpad'den beni takip edin lütfen. Aynı zamanda bölümlerin yorum sayısı çok az. Bunlar hiç yükselmiyor ve bölümler o yüzden gecikiyor.

Şimdi bölüme geçelim, keyifli okumalar.

Bölüm Şarkısı: Emir Can İğrek - 1001 

KELEBEK SİSTEMİ 17.BÖLÜM

İzel oturduğu yerde öylece ameliyathaneye bakarken, ne hissedeceğini bilmiyordu.

Yeşil gözleri dolmaktan fakat ağlayamamaktan kıpkırmızı olmuştu.

Doğuhan, Özcan, Semih ve Gökmen ayakta duvara yaslanmışken hepsi İzel'e bakıyordu. Tetikte gibiydiler.

Doğuhan, İzel'in yanına otururken belinden hafif onu göğsüne çekmişti. İzel yorgunlukla kafasını Doğuhan'ın göğsüne bastırırken, dudaklarını ısırdı.

Daha sonra ayakta duran çocuklara baktı. Onlar bile gelmişti. Bu sefer hafif ayaklandı İzel.

İlk önce Özcan'a doğru ilerlerken derin bir nefes vermişti.

"Geç oldu, sizde geldiniz hemen. Buradayım ve iyiyim. Gidin artık çocuklar." Dediğinde Özcan kafasını iki yana sallayacakken, İzel ona sarılmıştı.

Dostça olan bu sarılış Özcan'ın gözlerini doldurmuştu. Karşılık verirken geri çekilmiş, elini İzel'in omzuna atmıştı.

"Sen iyi ol İzel emin ol her an bizde senin yanındayız." Dediğinde bu sefer Gökmen, İzel'e sıkı sıkı sarılmıştı.

Son olarak Semih'e sarıldığında hepsine son kez gitmeleri için ısrar etmişti. Doğuhan da onlara gitmesini söylerken, diğerleri zar zor kabul edip gitmişti.

"Haber verin ama tamam mı?" Diyen Semih'i onaylarken, geri yan yana oturmuşlardı.

Doğuhan, hafif hafif İzel'in saçlarını okşarken. Küçük küçük öpücükler de bırakıyordu.

Aniden hastaneye doluşan telaşlı seslerle İzel oraya dönmüştü. Gördüğü kişilerle hemen ayaklanmıştı.

İki halası, bir halasının eşi, iki amcası ve babaannesi buradaydı. Aynı zamanda anne tarafından iki dayısı ile teyzesi de gelmişti.

"İzel'im! Kuzum!" Diyerek ağlayan babaannesine sımsıkı sarıldı İzel.

Durmadan hıçkıran kadına ne diyeceğini bilmiyordu.

"Babaanne.." derken İzel'in de yanağına doğru süzülen damlalar beraberinde akmıştı.

"Güzel torunum üzülme tamam mı? Sapasağlam benim oğlum! Hiçbir şeycik olmayacak ona.." dediğinde İzel de hemen onu onaylamıştı.

Yanda akrabaları ile de sarılırken gözler Doğuhan'a kaymıştı.

"Doğuhan, erkek arkadaşım." Dediği an herkes Doğuhan'a tebessümle bakmıştı.

"Merhaba efendim." Diyerek İzel'in babaannesi Hülya'nın elini öperken diğerleriyle de el sıkışmıştı.

"Sende buradasın galiba sabahtan beri oğlum, İzel'imizin yanında durmuşsunuz sağ olasın." Diyen İzel'in büyük amcası Burhan'dı.