KELEBEK SİSTEMİ

Final

Başlamadan oy vermeyi unutmayın. Bölüm içerisinde lütfen bol bol yorum yapın.

Son bölüm, Kelebek Sistemine son oy ve yorumlar.

Bölüm Şarkısı: Cem Karaca - Bu Son Olsun

KELEBEK SİSTEMİ FİNAL

Düğün Günü

"Kızlar ya! Hadi vallahi düğünüme geç kalacağız." Dememle kızlar bana gülerken açtıkları şarkıda eğlenmeye devam etmiştim.

Şuan hazırlık odasındaydık, kızlar son ses bir şarkı açmış oynarken aynı zamanda hazırlanıyorduk.

"Ay İzel makyajın harika oldu!" Diyen Ecem'e gülerken bana gülümseyerek bakan makyözlere dönmüştüm.

"Ellerinize sağlık gerçekten çok beğendim." Derken saçlarımı yapan kadın hafif arkadan sarılmıştı.

"Ay güzelim sen bu kadar güzelken bizim dokunuşlar pek bir etki etmiyor." Demesiyle hepsine gülümseyerek bakmıştım.

Aniden çalınan kapıyla o tarafa dönmüştük.

"Kızlar! Müsait misiniz?" Diyen Gökmen ile ona seslenmiştim.

"Gel Gökmen." Dememle hızla içeri girerken üzerinde ki takımı beğeniyle süzmüştüm.

"Ne oldu Gökmen?" Dememle hafif üstünü düzelterken yerinde dikleşti.

"Yemin ediyorum senin bu dayın peşimi bırakmıyor. Hayır yani herkesin için Götmen diye bağırdı bana.." diyerek sahte bir üzüntüyle gözlerini doldurduğunda gülerek ona bakmıştım.

"Her neyse öyle yani.. yenge topuklu ayakkabın nerde?" Demesiyle kaşlarım yukarı havalandı.

"Ne yapacaksın Gökmen?" Dememle kızlara bakıp sırıtmıştı.

"Adımı yazacağım! Hemde ilk sıraya!" Demesiyle kızlar ona doğru atlamıştı resmen.

"Hayır! Asla olmaz." Diyen Duygu ile Nisa da araya girmişti.

Ecem ise Gökmen'i tutup kendine çekmişti.

"Gökmen, sevgilim! Senin değil benim adım yazılmalı. Hani sen edeceksin ya teklifi bana." Demesiyle Gökmen hafif yutkunmuştu.

"Şimdi şöyle ki benim biricik sevgilim. Tabi ki edeceğim ama adetten yazalım ne olacak." Demesiyle hepimiz onlara gülerken ikisi çoktan evlilik kavgasına girmişti.

Kızlar sırayla ismini yazdıktan sonra biraz daha coşmuş daha sonraysa giyinmişlerdi.

Bende hazır olurken gelinliğimi giymeye gitmiştim.

Herkes heyecanla benim çıkışımı beklerken öylece durmuştum.

O an sadece tek başıma kendime bakarak durmuştum. Aynanın karşısında ki bendim, bir başkası değil.

Beyazlar içinde bir gelinlikle birazdan âşık olduğu insan ile evlenecek olan bendim, okuyup, çalışıp, Savcı olan bendim.

Annesiz büyüyen, yine de kendini bırakmayan, gücünü kaybetmeyen ama gün sonunda annesi için ağlayan o kızda bendim.

Hepsi bendim. Bütün yaptığım hatalar, başarılar, pişmanlıklar bana aitti. Hiç kimse değildi hayatıma dahil olan, hiç kimse de olmamalıydı beni kararımdan geri çevirten.

Bir hataya gitmek bile benim kararımken, hatamdan bile mutlu olmalıydım. Binlerce çocuk, binlerce genç, binlerce yetişken hayatından soğuyordu.