Bölüm11:Büyük Konser

37 6 0
                                    

Şarkılar:

Koyu:Yokluğunda
Boramess:Bizden olsun isterdim
İlhan İrem:Anlasana

🎶

Gülümsemeyi unuttum değil,
sadece artık istemiyorum.
Hayır, bu son değil,
ben ilk kez ölmüyorum.

Konser günü

Konser alanı tıklım tıklım dolmuş dışarıda büyük bir hengame vardı. Kuliste de durum farklı sayılmazdı. Bir taraftan saçlarıma çeşitli kimyasallarla şekil veriliyor, diğer yandan makyajımın son kontrolleri yapılıyordu. Elbisemi çoktan giymiştim. Mavi bir elbise tercih etmiştim. Ön tarafı dizin bir buçuk karış üzerindeydi. Arkada ise upuzun kuyruk elbisenin zarafetini tamamlıyordu. Kolları kalın askı ve düşük omuzdan ibaretti. Kemer belimi ince gösteriyordu. Elbisem ile uyumlu ince topuklu sandalet tercih etmiştim. Aynı şekilde uyumlu bir makyaj yapılmıştı. Saçlarım ise yarım bir şekilde toplanmış gerisi salık bırakılmıştı. Son olarak kolyemi takıp aynadan son kez kendime baktım.

Kelimenin tam anlamıyla fıstık gibi olmuştum.

Odanın kapısı açıldı. Menejerim yani Özge içeriye girdi.

"Hazır mısın?"

"Başlıyor muyuz?"

Özge güven vermek istercesine gözlerini kısa bir süreliğine kapatıp başını salladı.

Telefonumu masanın üzerinden alıp Özge'ye emanet ettim.

Sahneye ulaştığımızda bu kadar kalabalığı ben bile beklemiyordum. Menejerimi arkada bırakıp bir kuğu gibi sahneye doğru süzüldüm. Işıklar üzerime düşünce büyük bir alkış tufanı yankılandı. Bu babamın olmadığı ilk konserimdi o yüzden içim biraz buruktu. Ama yine de dinleyicilerim benimleydi. Arkama doğru şöyle bir göz atınca bateristle göz göze geldik. Hemen yanına gidip onunla selamlaştım.

"Listeyi biliyorsunuz değil mi?"

"Gönlün rahat olsun Ezgi."

"Hadi bakalım göreyim sizi."

Arkama dönüp ellerimi kaldırdım ve herkesin görebileceği bir şekilde onlara el salladım. Yerime geçip takılı mikrofonu çıkardım.

"Hepinize geldiğiniz için çok teşekkür ederim. Umarım iyi vakit geçiririz. İlk şarkımız yaklaşık bir ay önce çıkan Rüyama Giren Hayalet mikrofon sizde."

Çok iyi başlangıç yapmış gecenin ilerleyen saatleri çok iyi geçmişti. Şimdi ise on beş dakikalık mola verilmiş su içmeye çalışıyordum. Yanıma yaklaşan Özge'yi görünce su şişesini dudaklarımdan ayırdım.

"Bi sorun mu var?"

"Telefonun sabahtan beri susmuyor."

Telefonumu elime alıp gelen bildirimlere göz atmaya başladım.

Yağız bey:Trafikteyim. Bitti mi konser?

Yazdıklarına tebessüm ettim. Benim için hastanedeki işlerini erken bitirmek için canla başla mücadele etmiş ama yine de bu saatte çıkmayı başarabilmişti. Kalkıp Antalya'ya gelecek olması da cabasıydı. Konserime gelmeyi çok istiyordu.

Ezgi:Merak etme. İkinci kısma yetişirsin. Senin için süreyi biraz daha uzatabilirim.

Yağız bey: Süper olur.

Çökmüş ayakkabılarımı düzelten Özge'ye bir bakış attım.

"Ara yirmi dakika oldu."

"Neden?"

BU DÜNYADAN DEĞİL (İki Kitap)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin