Jongensdingen 2: Casanova's

Bo is back!

Sam stond voor de boksclub, Noah op te wachten. Ze zouden in het park afspreken, samen met Hanne en Louise. Bo zou misschien ook nog komen. Ja, Bo... Bo was weer terug. Sam was blij dat Bo weer terug was. Ook al waren ze geen koppel meer en was alles een beetje ongemakkelijk, Sam vond het fijn om Noah weer terug blij te zien. Noah had het zwaar gehad het afgelopen jaar. Je tweelingzus kwijt raken is een ding, maar dat ze je ook niet meer kan herinneren? Sam kon niet voorstellen hoe moeilijk dat wel moest zijn voor Noah. Nu Bo terug was, zag Sam weer die lichtjes vonkelen in Noahs ogen, die ogen waar hij graag urenlang in zou willen staren. 

Sam keek op zijn telefoon naar de tijd. Het was inmiddels al tien voor twee, tien minuten voordat ze hadden afgesproken. Sam besloot om naar binnen te gaan en te kijken waar Noah bleef. Hij hoefde maar twee stappen binnen te zetten, of hij zag de liefde van zijn leven al staan. Of nou ja, staan? Boksen. In de boksring. Sam bekeek van een afstandje hoe soepel Noah bewoog en de klappen van Dante ontweek. God, wat een mooie kuiten, dacht Sam. Hij probeerde niet te staren, maar gaf het al snel op toen hij zijn blik omhoog wierp naar Noahs armen. Amai, wat waren die gespierd. Door het zweet glinsterden die spieren nog beter in die TL verlichting van de boksclub. Oke Sam, terug naar de realiteit. Sam liep richting de ring en ging subtiel tegen de touwen van de boksring leunen. Hij stond nog voor geen drie seconden, of Noah liep met zijn rug Sams kant op. Dante probeerde nogmaals een jab erin te gooien, maar miste door Noahs vlugge beentjes en schoot door, Sams kant op. Sam kon nog snel achteruit deinzen voordat de bokshandschoen tegen zijn luchtwegen kwam. Hierbij struikelde hij wel over zijn benen en viel hij met een klap op de grond. Noah raakte door geluid van een vallende Sam snel uit zijn "boksmodus" en keek naar zijn vriendje, die halfdood op de grond lag, maar toch ook wel weer snel overeind kwam alsof er niks gebeurd was. Noah trok zijn bokshandschoenen uit en klom onder de touwen door om zijn liefje te controleren. 

"Heyy gaat het wel?"

Sam knikte en greep naar zijn pols. Eigenlijk had hij best wel veel pijn, maar hij moest zich even groot houden.

"Je moest daar niet staan, ja?" Dante kwam nu ook uit de boksring. Dante wist nog niks van hun relatie en misschien was het maar beter zo. Sam bleef überhaupt liever uit Dantes buurt. Helemaal nadat.. ja daar dacht Sam liever niet meer aan. Noah wist overigens ook niet over dat voorval. Sam dacht dat dat maar beter was. Hij wilde Noah beschermen voor die pijn. Niet veel mensen wisten überhaupt af van hun relatie. Eigenlijk wist niemand het, buiten de ouders van Sam, Bo, Emilie, Louise, Hanne en de rest van het koor om. Noah durfde het in die macho cultuur van het boksen nog niet om het aan zijn vader en broer te vertellen. Sam respecteerde dat en steunde Noah daarin.

Noah haakte op zijn broertje in. "Ja.. wat doet ge hier eigenlijk?" Sam seinde met zijn ogen naar de klok die aan de muur van de boksclub hing. Noah keek naar de tijd en keek toen weer naar Sam. Sam staarde hem terug aan. Na een paar seconden viel aan (Noahs expressie te zien) het kwartje. Noah begon langzaam te knikken. Sam lachte ongemakkelijk en knikte met hem mee. Dante voelde zich duidelijk het vijfde wiel aan de wagen, zuchtte en liep weg, naar de lockers. Sam en Noah begonnen te lachen. Noah pakte Sam vast bij zijn handen, waarbij Sam verschoot van de pijn in zijn linkerpols. 

"Doet dat zeer?"

Sam knikte weer. Liegen tegen Noah had geen zin. 

"Kom, dan doen we er wat ijs op." Noah pakte Sam beet bij zijn rechterhand en trok hem mee de living in van de familie de Smidt. Ze liepen meteen door naar de frigo, waar Noah een ice pack uit haalde. 

"Blijf hier." Noah liep de hoek van de keuken om. Sam bleef braaf staan op zijn plaats. Als Noah eenmaal zo bezig was, kon je hem niet meer tegenhouden. Noah kwam weer terug met een keukendoek, waarin hij het ice pack legde, het keukendoek er netjes eromheen wikkelde en zachtjes tegen Sams pols hield. 

"Zo beter?"

"Jaja."

"Goed zo."

Met ice pack en al liep Sam naar de sofa en nam plaats. Noah wilde achter hem aan komen, maar Sam blokkeerde zijn weg door zijn been op de koffietafel te positioneren. 

"Nee nee, gij gaat u omkleden. We hadden afgesproken met de meisjes, remember?"

"Ah ja.." Noah, die er een beetje teleurgesteld uitzag, verliet de living weer om zich om te kleden. Sam had eventjes het rijk voor zich alleen. Hij keek uitgebreid om zich heen vanuit de sofa. Bo was weer te zien op alle foto's en ook haar mok hing weer aan de muur. Alles was weer zoals het was.