Jongensdingen 2: Casanova's

Wietwolkjes

Sam was onderweg naar Campus B. Noah was immers altijd wel te vinden in Campus B.. toch?  Na de verdwijning van Dante ging het slecht met Noah. Het zorgde ook nog voor enige spanningen tussen Sam en Noah. Sam voelde zich mega schuldig, al wist hij natuurlijk wel dat Dante gewoon in de fout was. Maar toch.. iets in Sam voelde alsof het zijn schuld was. Ergens was hij natuurlijk ook wel bang dat Dante misschien zomaar uit de bosjes zou springen om hem wat aan te doen. Of misschien was er wel iets ergs gebeurt met Dante... Te veel gedachtes Sam.  

Sam stapte stilletjes Campus B binnen. Er werd niet gebokst. In tegendeel: alle lichten waren uit. Waar eerst zoveel leven heerste, was nu alles stil. Alsof er iets in Campus B gestorven was.. Sam liep meteen door naar de woonkamer van de De Smidt's, maar ook daar was niemand te bekennen. Het enige wat Sam opviel was een opmerkelijke lucht die in de gangen van het huis zwierf. De lucht kwam uit de kamer van Bo. Sam stapte op de deur van Bo's kamer af en klopte op de deur. 

"Bo???"

Er kwam geen enkele reactie. Sam klopte nogmaals.

"BOOOO!!!!"

Weer geen reactie. Oh shit, misschien is er wel brand. Sam, doe iets... Waarom moet ik iets doen? Misschien ligt Bo daar nu wel bewusteloos op de grond en verandert ze langzaam in een hoopje as, naast haar fysica boeken? Ik kan toch ook gewoon de brandweer bellen??? NEE SAM GIJ MOET DIT DOEN. MAAR. NIKS TE MAREN. OKÉ OKÉ. 

Na een interne dialoog besloot Sam om actie te ondernemen. Sam probeerde de deur te openen, maar deze zat op slot. Hij zette een stap achteruit, nam een aanloop en stormde op de deur af. Hij botste tegen de deur op, maar Sam's arm leek het enige te zijn wat schade had opgelopen. Hij schreeuwde het uit en zakte langs de deur op de grond. Hopelijk enkel gekneusd... 

Toen Sam wilde opstaan werd de deur plotseling van de binnenkant geopend en viel Sam achterover de kamer binnen. Een walm van de sterke lucht die hij had geroken op de gang overviel hem. Sam begon direct te hoesten. Is dat nu.. cannabis?

Bo keek neer op Sam en begon te lachen. "Wat doet gij nu weer, ge kon toch ook gewoon kloppen?"

Sam krabbelde langzaam overeind. Hij greep naar zijn arm. "Ja, leuk da ge dat zegt, maar dat had ik dus al gedaan hè.."

"Oh.." Bo viel stil en begon te gniffelen. 

"Wat is er zo grappig?"

"Nou.. ik dacht dat dat stemmetjes in mijn hoofd waren HAHAHA maar dat was dus mijn liefste Sammyboy!!" Bo omhelsde Sam, die zich super ongemakkelijk voelde. Bo hield hem zo stevig vast, dat de pijn in zijn arm nog erger werd. Tijdens deze knuffel viel het Sam pas op dat er nog iemand in de ruimte zat. Een toch wel knappe jonge gast zat op Bo's bedrand en keek toe hoe Bo alle lucht uit Sam's lijf perste. Sam wist zich te bevrijden uit Bo's greep en hij zette een stap naar achteren en wees naar de onbekende jongen. 

"Wie's dat?"

"Oh, gij kent hem nog niet? Stan Sam, Sam Stan!" 

Sam liep naar de jongen en stak zijn hand uit. Stan schudde de hand van Sam. Er verscheen een glimlachje op het gezicht van Stan. 

"Dus, gij zijt het liefje van die Noah." De lach verdween nog steeds niet van Stan's gezicht en Sam merkte op hoe groot de pupillen waren van Bo's vriend. En hoe wist hij überhaupt van mij en Noah?

"Hoezo wilt ge da weten??"

"Woah woah chillax man, Bo praat vaak over jullie, that's all."

"Oh.." 

"Dus?"

"Dus?" herhaalde Sam. 

"Die arm?"

"Welke arm?"

"Ge hebt toch net uw arm gestoten tegen die deur?"

Sam begon te lachen. "Ah die arm? Nee das niks joh. Gewoon een paracetamolleke ertegenaan, nachtje slapen en tis weg."

"Zeker?" vroeg Bo. 

"Ik heb anders nog wel iets.." Stan stak zijn andere hand uit, waar tussen de wijs- en middelvinger een joint uitstak. 

"Ohh.. I don't know mensen.."

"Komaan Sam, ge zijt toch geen pussy.." zei Bo, terwijl ze de joint van Stan aannam en in Sam's hand drukte. 

"Ge zijt hier nu toch.. probeer het gewoon.."

Het was twee tegen één. Één trekje kon geen kwaad, toch? Misschien had die Stan wel gelijk. Bo ging op haar bed zetten en liet een plekje vrij voor Sam. Sam nam plaats en zette de joint aan zijn lippen. Hij zoog zachtjes aan de joint, waarna hij vrijwel direct het uitproestte. Stan en Bo begonnen te lachen. 

"Vind ge t nie lekker?"

Sam schudde zijn hoofd. "Nee, hier."  Sam overhandigde Bo de joint. Bo nam met genoegen de joint aan. Ze nam met genot een trekje en gaf de joint weer door aan Stan. Stan sloeg deze ronde over en kwam weer uit bij Sam. 

"De eerste keer vond ik het ook niet nice?" Stan zwaaide de joint voor Sam's gezicht. Weigeren had overduidelijk geen zin. Na aandringen van Stan pakte Sam de joint aan. Na een trekje of twee verdween Sam's hoestreflectie en gaf zijn lichaam toe aan de softdrug. De zorgen over Dante en Noah of over eigenlijk alles verdwenen. Hier kon Sam wel aan wennen.