Jongensdingen 2: Casanova's

Verrassing

Sam stond voor de ingang van Campus B. Niemand mocht hem zien. Anders was er immers geen verrassing meer in zijn bezoek. Daarnaast wilde Sam Dante koste wat het kost vermijden. Hij had zijn zwarte pet opgezet om voor een minder opvallende look te gaan. In zijn rugzak had hij een aantal spulletjes zitten die hij van Bo had gekregen. Bo had hem een dag eerder met volle overtuiging een grote kartonnen doos overhandigt. Sam had er vluchtig ingekeken, maar had vervolgens de doos simpelweg in zijn rugzak omgekieperd om mee te nemen naar de boksclub. 

Net voordat Sam door de deur wilde stappen, hoorde hij voetstappen vanachter de deur komen. Sam rende vlug bij de deur vandaan en verschuilde zich achter een aantal opgestapelde bakstenen. Het was vervolgens Dante die naar buiten kwam. Hij propte oordopjes in zijn oren en zag er sportief gekleed uit (al deed hij dat altijd wel). Sam haalde opgelucht adem toen Dante vervolgens begon te lopen en steeds meer afstand nam van Campus B. Sam kwam weer omhoog en liep casual de boksclub binnen. Het gevaar was geweken. 

De boksclub leek haast uitgestorven. Er was niemand aan het trainen en ook Ward zat niet in zijn kantoor. Nu maar hopen dat Noah op zijn kamer is zeker. Sam liep naar de deur van huize de Smidt en legde zijn oor tegen het hout. Niemand. De stilte was ook snijdend in de woonkamer. Zachtjes deed Sam de deur open en keek de woonkamer binnen. Inderdaad, hier was dus helemaal niemand. Sam deed de deur weer achter zich dicht en liep op zijn gemak richting Noahs slaapkamer. Hij klopte aan en hoorde een vertrouwde stem vanachter de deur komen. 

"Binnen!"

Sam opende de deur en stak zijn hoofd om de hoek. 

"Yooo Noahboy."

Noah lag op zijn bed, wat op zijn gsm te spelen. Sam stapte de kamer binnen, zette de rugzak op de grond en ging naast Noah op het bed zitten. Noah legde de gsm naast zijn hoofd neer en kwam overeind. Ze zeiden nog niks tegen elkaar. Sam verbrak uiteindelijk de stilte. 

"Dus hoe was uw afspraakje met Louise?"

Noah begon te lachen. Sam lachte maar ongemakkelijk mee. Noahs lach verdween vervolgens van zijn gezicht. 

"Ja niet zo goed eigenlijk.."

"Oh?"

"Ja die probeerde mij te uhh.."

Het kwartje viel meteen bij Sam. "No way??"

"Yes way."

"Oh my god.. maar ze weet toch.. Ge zijt toch niet-"

"Nee nee, natuurlijk niet. Ze had denk ik een wijntje of drie teveel op-"

"Amai seg.."

"Ja.." Er viel weer een stilte, maar Noah doorbrak die vrijwel onmiddellijk. "En hoe ging het met uw afspraakje met Bo?"

Sam keek hem verbaasd aan. Hoe wist die dat nu weer? 

"Afspraakje?"

"Ja? Ik had jullie gezien in het park. Jullie waren aan het basketten?"

"Aja, dat. Ja ik heb het haar toch best wel moeilijk gemaakt ze, poeh poeh nee ik- mijn worpen vanonder de basket zaten er echt keigoed in ja.. ja.."

Noah begon te lachen. Sam reageerde verontwaardigd, maar speels. "Wat?"

"Nee niks niks. Als u het zegt.." Noah probeerde te stoppen met lachen, maar dit was onsuccesvol. 

"Daarnaast..." Sam pakte zijn rugzak van de grond en trok hem op zijn schoot. ".. heeft Bo me iets meegegeven.."

"Oh?" Noah schoof nieuwsgierig iets meer naar Sam toe, die vervolgens de rugzak strak tegen zich aan drukte. 

"Seg, wat is da nu weer?"

"Een verrassing." zei Sam, al giechelend. Noah keek hem een beetje verward aan. Sam zette de rugzak weer terug op de grond en kroop iets dichter naar Noah. Sam legde zijn hand op Noahs bovenbeen en liep met twee vingers langzaam richting Noahs kruis. 

"Ik hou van verrassingen."