Jongensdingen 2: Casanova's

De regels van Frederic

Frederic stond te ijsberen op het podium in de theaterzaal. Vandaag was de eerste repetitie van Campus 12 na het kerstdebacle. Frederic had tijdelijk de stekker uit het koor getrokken, maar na de verdwijning van Dante hadden zowel Noah als Hanne geen motivatie meer om te boksen, laat staan om nog naar zangrepetities te komen. Fre had nog wel geprobeerd om Noah en Hanne te overtuigen om toch nog te komen repeteren, maar Sam had hem naar buiten begeleidt, nog voordat Noah een gat in zijn gezicht kon slaan. En ja.. zonder Noah en Hanne kon het koor niet verder. 

Twee maanden vond Frederic dat het tijd was om verder te gaan. Ze moesten verder. Daarnaast stond er over een aantal weken alweer een optreden op de planning, een optreden waar veel volk aanwezig bij zou zijn.  Afgaan was onmogelijk, dus er moesten strenge regels komen om het koor staande te houden. 

Ze hadden afgesproken om 14:00. Het was inmiddels al 14:02 en naast wat leden van het koor, waren er nog altijd geen solisten te bekennen. Frederic stapte geïrriteerd van het podium af. 

"Waar hangen die vier prutsers nu weer uit?"  mompelde Frederic, toen hij door de deur stormde. Hij zag in zijn irritatie Louise niet aankomen en botste dus volop tegen zijn zus aan. 

"Auw Fre.."

"Je bent laat.. waar is de rest?"

"Seg, zal het gaan, ja?"

"Waar is Hanne?"

"Weet ik veel.." Louise liep hem voorbij en zwaaide vervolgens naar de overige leden van het koor, alsof er net niks gebeurd was. Frederic liep door naar de uitgang van het theater. Hij verliet het gebouw en keek om zich heen. Er was niemand te zien. Toen hij zich omdraaide om het theater in te gaan, hoorde hij het geluid van een fietsbel. Hij draaide zich weer om en zag Sam, met een veelte grote glimlach op zijn gezicht, aankomen fietsen op een fiets die met een half wiel in het graf stond. 

"Yooo"  riep Sam, terwijl hij de fiets tot stilstand probeerde te brengen. Hij stapte vlot van de fiets af en liep op Frederic af, die hem met rollende ogen stond op te wachten. 

"Gij zijt ook al te laat.."

"Ik ben er toch?"  Sam gaf Frederic een klopje tegen zijn schouder en wilde hem voorbij steken, maar Frederic hield hem tegen. 

"Waar is Noah?"

"Huh, Noah is er nog niet?"

"Nee.."

"Hij had gezegd dat hij zou komen.."  De lach op het gezicht van Sam verdween. 

"En Hanne?"

"Hanne?? Oei die heb ik al in geen maand meer gezien.."

"Geen maand??"

"Nee, moet je bij Louise wezen.."

"Louise??"

"Ja.. uw zus?"

"Ja, ik weet ook wel dat Louise mijn zus is, maar-"

"Oké Freddie, een wijze raad van de Sam-man.. praat eens met uw zus, ja?"

Sam stak Frederic dit keer wel voorbij en liep het theater in. Wat meer met mijn zus praten? Frederic liep in een vlug tempo achter Sam aan, de theaterzaal in. Hij stapte het podium op en schraapte zijn keel. 

"Ja?? Hallo aandacht hier.." 

Frederic's oog viel op Sam, die in een hoekje stond te smoezelen met Louise. Misschien had Sam wel gelijk. Misschien moest hij weer eens gaan babbelen met zijn zus. Nu hij erover dacht, realiseerde hij zich dat Louise erg afwezig was de afgelopen maand...

"Sam, jij ook stil alsjeblieft.."

"Yessir."  grapte Sam, terwijl hij Frederic salueerde. Frederic schraapte nogmaals zijn keel.

"Fijn dat iedereen hier aanwezig kon zijn. Of nou ja.. bijna iedereen dan.."  Frederic liet een korte stilte vallen. "Over een paar weken is het alweer zover: ons eerste optreden van de zomer. En omdat ik niet nog zo'n drama wil zoals op de kerstmarkt, heb ik een aantal gedragsregels gemaakt waar iedereen zich aan dient te houden om zo toch nog een goed optreden neer te kunnen zetten.

Regel één: iedereen komt op tijd. Wanneer er iemand te laat komt betekent dit dat we extra lang door zullen repeteren.

Regel twee: geen romance in het theater, dat doen jullie maar buiten de deur.

Regel drie: geen alcohol op theater grondgebied, we hebben gezien waartoe dat heeft geleid, niet waar?"

"Fre, komaan je bent toch niet serieus.."

Frederic negeerde de opmerking van Louise en ging verder. 

"Regel vier: de dirigent, ik dus, maakt alle beslissingen over het koor om zo verwarring te voorkomen. Als je een opmerking wil maken, dan steek je je hand in de lucht en dan pas zal de dirigent je te woord staan."

"FRE DOE NIET ZO BELACHELIJK."

"Regel vijf: afwezigheid is niet toegestaan. Dit koor zou jullie nummer 1 prioriteit moeten zijn, dus alleen in uiterste gevallen, I don't know sterfbed ofzo, mogen jullie maximaal één repetitie missen."

Louise stak sarcastisch haar hand in de lucht. 

"Louise?"

"Fre, heb je dit überhaupt met Mama besproken?"

"Waarom zou ik?  Dit is de eerste repetitie na maanden en twee solisten komen te laat en twee solisten KOMEN NIET EENS OPDAGEN? Ik zou mijn leven geven voor dit koor, maar meneer de Smidt en mevrouw Dubois zouden niet eens één teennagel willen opofferen om Campus 12 weer aan de top te krijgen. Dit koor moet gered worden en dit is de enige manier waarop-"

Frederic keek naar de ingang van de zaal en zag plots Noah in de deuropening staan, met een uitdrukking op zijn gezicht alsof hij al eventjes had staan luisteren. Frederic begon ongemakkelijk te lachen. 

"Heee, Noah.. hoelang stond je daar al?"

"Lang genoeg." zei Noah nors, waarna hij zich omdraaide en de foyer in liep. Sam stond op en rende achter Noah aan. Louise wierp Frederic een dodelijke blik toe en liep vervolgens achter Sam aan. Heb ik soms iets verkeerds zegt?