Jongensdingen 2: Casanova's

Who needs boys anyway?

Hanne en Louise zaten samen in het park te wachten op Sam en Noah. Alles stond al klaar. De snacks en de drankjes (de cola voor Sam) lagen op een kleedje op het gras. Hanne keek op haar telefoon en zag dat het al vijf minuten was na twee uur. Tuurlijk zijn die twee weer te laat. Hanne wierp haar blik op Louise, die op haar telefoon zat, waarschijnlijk haar Instagram timeline af te gaan. Nadat die Tygo dat filmpje online had gegooid van hun liedje op de Novak Academie was Louise zowat een sociaal media figuur geworden. Vanzelfsprekend, vond Hanne. Louise was super getalenteerd en ook niet slecht om te zien. Nadat Louise Tygo gedumpt had, begon ze als het ware nog meer te stralen, iets wat Hanne maar al te graag zag. 

"Denk je nog dat die twee gaan komen?"

Louise keek op van haar telefoon. "Ik hoop het toch echt, want anders moeten we dit hier allemaal alleen opeten. Ja, tenzij Bo ook nog komt, natuurlijk."

Bo.. helemaal vergeten. Stiekem hoopte ze toch wel dat Bo ook kwam. Met Bo erbij was het nog gezelliger. 

"Typisch weer hè.. jongens."

Louise haalde haar wenkbrauwen op. "Ja, jongens. Kan er geen genoeg van krijgen.." 

Meisjes waren veel beter. Met jongens viel volgens Hanne niets mee te beginnen. Neem Dante bijvoorbeeld. Het was inmiddels al een lange tijd uit, maar Dante bleef maar proberen om toenadering te zoeken. Ze reageerde niet of nauwelijks op zijn 'complimentjes' en andere berichtjes. Hoe duidelijk kon ze het maken dat ze niet meer geïnteresseerd in hem was.. En ja, meisjes... meisjes zijn gewoon perfect. Lief, mooi, alles. Hanne wist eigenlijk niet meer wat ze eerst in Dante zag. 

Louise legde haar telefoon weg. Er zat blijkbaar een einde aan haar 'Voor jou'. Net op dat moment kwamen Noah en Sam aangewandeld. Louise keek op een overdreven manier op haar horloge. 

"Zo zo, de heren besloten om nog eens te komen!"

Sam wees direct naar Noah. "Diene hier he, ik heb staan wachten en wachten en wachten.. stond nog te boksen."  

Noah begon te lachen. "Ja ja, vertel maar de ene kant van het verhaal. Als meneer hier niet van de boksring was afgedonderd, waren we sowieso op tijd geweest. Maar ons Sammyboy had nog ijs nodig, niet waar Sammyboy?" Noah begon weer te lachen. Sam lachte sarcastisch mee. Nog voor dat Sam het doorhad pakte Noah snel de pet van Sams hoofd en zette hem achterstevoren op zijn eigen hoofd. Sam kon er niet bepaald mee lachen en liep op Noah af, die een stap achteruit zette. 

"Komaan Noah geef terug."

Noah reageerde niet en liep bij Sam vandaan. De twee begonnen als het ware in rondjes om Louise en Hanne heen te lopen. Hanne en Louise keken het schouwspel met plezier toe. 

"Komaan Noah geef hem nu terug, alstublieft."

"Neen!"

"Seg, ik ben wel gewond hè!"

De twee liepen maar rond en rond en rond en Hanne en Louise hadden er al weer genoeg van. 

"Meisjes, is het nu eens afgelopen?"

"Ja." Louise wees op het voedsel voor hen. "De snacks komen niet vanzelf op."

Noah en Sam waren zo druk met elkaar bezig, dat ze Hanne en Louise niet eens meer doorhadden. Hanne besloot om de stekker eruit te trekken door haar been eens extra goed uit te  strekken. Noah, die niet voor zich uit keek omdat hij constant Sam zat te plagen, had dit niet door en struikelde over Hannes been. Hij rolde over het gras en Sam anticipeerde snel en kroop bovenop hem. Hij pakte zijn pet terug van Noahs hoofd en begon Noah vervolgens te zoenen. Terwijl de twee begonnen te rotzooien op het gras, keken Hanne en Louise elkaar aan. Ze haalden alle twee hun wenkbrauwen op. Louise greep naar de fles met cola en haalde wat bekertjes uit haar tas. 

"Ook een drankje?"

Oei. Cola. Veel suikers. Maar ach, mocht toch ook wel een keertje. Ze sportte genoeg elke week. "Vooruit dan maar." Hanne glimlachte. 

Louise schonk twee bekers met cola in en overhandigde Hanne een bekertje. 

"Thanks.."

"You're welcome haha." Louise keek weer naar de jongens. 

"Bon, die hebben niks nodig denk ik." Hanne en Louise begonnen te lachen. Sam en Noah kwamen door het gelach van de twee overeind. 

"Was er soms iets grappig, dames?" zei Sam. 

"Nee nee,"  begon Hanne, "gaan jullie twee maar lekker door." 

Sam en Noah staarden naar Hanne en Louise. Toen keken ze elkaar weer aan en gingen ze door met waar ze mee bezig waren. Hanne en Louise keken elkaar ook maar weer aan. Op dat moment kwam Bo aangefietst. Ze stapte naast het stel af en bekeek de situatie. 

"Dag meisjes, ik zie dat onze twee geliefden elkaar weer eens goed zien zitten.."

"Zeg dat wel ja" lachte Hanne. Met Bo erbij was het meteen 10 keer minder ongemakkelijk. Hanne bewonderde Bo. Ze was zo cool en slim. En ja.. ook wel knap, ja. 

"Afijn, meisjes zijn toch leuker. Who needs boys anyway?"  Bo kwam tussen Louise en Hanne inzitten. Hanne knikte. Inderdaad. Wie heeft er jongens nodig als er meisjes bestaan als Bo..