Jongensdingen 2: Casanova's

Gast

Hannes stond voor Campus B. Dit was allemaal Bo's idee. Is het niet te vroeg hiervoor? Fuck it, ik ga gewoon weer terug naar huis. Weer gaan boksen? Dacht het niet. Nog voordat Hannes kon omdraaien, verscheen Bo aan de ingang van de boksclub.

"Heyy Hannes! Dus ge hebt toch mijn raad opgevolgd! Nice."

Hannes deed alweer een stap naar achter. "Uhmm.. I don't know hoor.."

"Allez vooruit." Bo stapte op Hannes af en pakte hem vast. "Gij gaat weer eens boksen, uw gedachten verzetten." Bo trok Hannes mee naar de ingang. Hannes stribbelde een beetje tegen.

"Weten ze het al?"

"Natuurlijk niet. Dat is aan jou."

Nog voordat Hannes 'pap' kon zeggen, stond Hannes al bij de kluisjes.

"Blijf staan." Bo liet Hannes alleen achter en kwam drie minuten later terug met een stapeltje sportkleding in haar armen.

"Uw nieuwe look!"

"Van wie zijn deze kleren?"

".. van Dante?"

"No way.."

"Ach, die merkt er toch niets van. Komaan, trek aan!"

"Ja en wat nou als iemand mij ziet?"

"Alles komt goed, oké? Ik ben er toch bij! Ze mogen eerst langs mij komen!"

Dit maakte Hannes iets meer gerust, maar toch bleven de twijfels hangen. Maar goed, nee zeggen tegen Bo was al helemaal geen optie. Bo gunde Hannes zijn privacy en liet Hannes eventjes alleen. Dus trok Hannes de kleding van zijn ex aan en pakte hij zijn bokshandschoenen uit zijn kluisje. Hannes hoorde plots voetstappen achter zich, waarna een bekende stem volgde.

"Wat zijn we hier aan het doen, gast? Das niet uw locker hè, das die van Hanne-"

Hannes draaide zich om en keek Noah recht in zijn ogen aan. Een verwarde blik ontstond op Noah's gezicht.

"Oh.. Hanne? Ik had u niet herkend, sorry... Leuk .. haar?"

Hanne was de dag ervoor onder begeleiding van Bo een kersvers herenkapsel gaan halen. No shit dat hij me niet herkent.

".. bedankt?"

Noah's ogen vielen op de kleding die Hannes droeg. Een blik van herkenning verscheen dit keer op Noah's gezicht. "Seg, zijn dat niet-"

Nog voordat Noah zijn zin kon afmaken, pakte Hannes snel zijn laatste spullen uit zijn locker en liep hij bij Noah vandaan. Dit was een slecht idee. Dit was vanaf het begin af aan al een slecht idee en in deze kleren al helemaal. Hannes stormde richting de uitgang van de boksclub, maar werd onderweg tegengehouden door Bo.

"Hey hey hey, gaat het?"

"Dit was een slecht idee, Bo, echt-"

Nog een bekende stem klonk in de oren van Hannes. "Eyyy Bo, nieuw vriendje bij?"

Hannes draaide meteen zijn hoofd om. Sam schrok en schraapte direct zijn keel.

"Vriendin.. ik bedoel vriendinnetje.."

Hannes keek weer terug naar Bo. "Dit is dus exact wat ik bedoel.." Hannes stormde de boksclub uit.

"Hannes, wacht nu toch!" riep Bo hem achterna. Noah was inmiddels bij de Sam en Bo gaan staan en had de naam 'Hannes' horen vallen. Sam en Noah keken elkaar vragend aan. Noah richtte zich vervolgens op Bo.

"Zusje, hebben wij soms iets gemist?"

"Hannes? Wat is er aan de hand?"

Bo liep bij de twee jongens vandaan. "Niks.. komt nog wel.." Bo rende nu ook de boksclub uit en trof Hannes aan, zittend op een stuk beton voor de ingang. Een traan liep over zijn wang. Bo ging naast hem zitten en legde haar arm om Hannes' schouder.

"Het spijt me Hannes, ik was gewoon een beetje te enthousiast.. ik-"

"Een beetje?"

"Alright, een groot beetje.."

Een glimlach verscheen op het gezicht van Hannes. Hij veegde zijn tranen weg en draaide zich naar Bo.

"Ge bedoelt het goed, maar dit gaat misschien toch allemaal een beetje te snel voor mij."

"Snap ik.."

"Maar ik apprecieer alle hulp.. dat ge dat niet vergeet hè."

Bo sloeg haar andere arm ook om Hannes heen en omhelsde hem. Op dat moment kwamen Noah en Sam naar buiten gelopen. Ze keken fluisterend toe, tot Noah Sam bij zijn pols pakte en hij, Sam meesleurend, op Bo en Hannes afstapte.

"Hey.."

Bo en Hannes draaiden hun hoofden naar achteren en keken omhoog naar Sam en Noah.

"Dus... Hannes?" vroeg Noah.

Hannes keek vlug Bo aan. Heeft die het nu verteld?? Bo haalde haar schouders op. Hannes keek weer terug naar Noah en Sam. Hannes knikte langzaam.

"Alright, Hannes it is." zei Sam enthousiast, hij wreef in zijn handen en gaf Noah een forse stoot tegen zijn schouder. Noah liep op Hannes en Bo af en maakte een gebaar dat ze op moesten staan. Noah fuifde Bo een beetje aan de kant, stapte naar voren en omhelsde Hannes. Hij liet hem vervolgens weer los en nam weer afstand.

"Ge moogt anders ook wat oude kleren van mij lenen hè, is ook goed."

Hannes begon zachtjes te lachen. "Ja, dan moet ge bij Bo zijn hè..."

"Ho ho ho, ik doe ook alleen maar mijn best."

"Jaa, dat weet ik ook wel, kom hier!" Hannes omhelsde Bo nog eens. Dit tafereel werd verstoord door een melding op Hannes' gsm. Hij pakte zijn gsm op en keek naar de verzender.

"Shit.."

"Wie is het?" vroeg Sam, die nu ook bij de rest kwam staan.

"Louise-"

"Weet Louise dat-" vroeg Noah.

"Nog niet.."

"Wat zegt ze dan?" vroeg Sam weer op zijn beurt.

"Ik was bij u thuis, maar ge waart daar nie. Ga nu naar Campus B, dus hopelijk kan ik u daar spreken.."

"Oh shit.."

"Ja wat moet ik doen?"

"Hey jongens!" zei opeens een stem achter het viertal.. de stem van.. Louise. Het nieuwe kapsel van Hannes deed Louise een beetje verschieten.

Noah schraapte zijn keel. "Wij.. uhm.. wij laten jullie wel eventjes alleen."

Sam keek Noah vragend aan, waarna Noah vervolgens wees naar de ingang van Campus B. Sam, ietwat traag van begrip, knikte snel en liep achter Bo en Noah aan de boksclub terug binnen. Louise stapte direct op Hannes af.

"Waarom reageerde ge niet meer op mijn berichtjes? Waarom hebt ge niks meer van u laten weten, ik was doodongerust." Louise pakte Hannes bij zijn hand en probeerde hem te kussen, maar Hannes deinsde achteruit.

"Wa is er?"

"Ik moet u iets vertellen.."