Jongensdingen 2: Casanova's

Luchtje scheppen

Linkse directe, rechtse directe. linkse hoek, rechtse hoek. Adem in. Adem uit. Leverstoot, ronde elleboog, rechts direct. Re- Noahs aandacht ging van de bokszak naar Dante die de bokszaal binnenliep. Noah trok zijn bokshandschoenen uit, veegde met een handdoek het zweet van zijn voorhoofd af en stapte op Dante af. 

"Broerke, wat was dat nu?"

Dante keek hem verbaasd aan. "Wa? Ik ging gewoon een luchtje scheppen.. meer niet."

Noah knikte. "Right... Goed, zullen we verder sparren?"

---------------------

Gewassen en wel lag Noah op zijn bed. Ergens maakte hij zich een beetje zorgen. Sam had sinds ze terug waren vanuit de Ardennen niks meer van zich laten horen. Geen berichtjes. Geen belletjes. Geen onverwachte bezoekjes aan Campus B. Dit was niks voor Sam. 

Die middag zou er geen repetitie van het koor zijn. Na hun optreden op de kerstmarkt was de enige opdracht die ze nog hadden staan geannuleerd. Noah kon ook wel begrijpen waarom. Frederic had uit irritatie alle repetities eruitgegooid. Het enige pluspuntje van dit alles was dat Noah zich nu meer kon focussen op zijn kamp. Hij moest in topvorm zijn over vier weken. Zijn jabs en hoeken waren op zich wel prima, maar aan zijn conditie moest nog wat gesleuteld worden. 

Noah pakte zijn gsm van zijn nachtkastje en opende zijn chatbox. Geen enkele melding. Sam was niet online. Noah scrolde een beetje naar beneden. Er stond een groen bolletje onder de profielfoto van Louise. Noah klikte op de chat. Het laatste bericht was verzonden de dag voordat ze naar de Ardennen vertrokken. Hoe zou het eigenlijk zijn met Louise? Noah begon te typen. 

"Hoi Louise. Hoe gaat het?" 

Voordat Noah op de verzendknop duwde, bedacht hij zich en klikte hij een flink aantal keren op de backspace knop. 

"Hoi Louise, alles oké met u?"

Verzonden. Nu wachten op antwoord.. Louise begon te typen.

"Ça va.. met u?"

"Ja ook wel ça va.."

Toen viel het gesprek eventjes dood. Noah wilde afsluiten toen hij nog een berichtje van Louise op zijn scherm zag verschijnen. 

"Zin om eens af te spreken?"

Noah dacht na. Afspreken? Dat heb ik al lang niet gedaan. Misschien kan ik haar zo helpen, na dat voorval in de Ardennen. Louise is mijn vriendin en ze heeft duidelijk hulp nodig. Ik zal er voor haar zijn. 

"Is goed. Morgen om 14.00 bij de cinema? Volgens Sam draait er een toffe film op dit moment."

"Jaa tot morgen!"

Noah sloot zijn gsm. Net op dat moment kwam Dante zijn kamer binnen gestormd. 

"Noah. Over 4 minuten staat ge buiten, we gaan lopen."

Noah zuchtte."Ik heb net gedoucht."

"Dan had ge dat nog niet moeten doen." Dante keek op zijn horloge. "Allez vooruit, nu nog 3 minuten." Dante verliet vervolgens weer de kamer. 

Noah kwam traag overeind. Hij moest inderdaad in topvorm zijn. Hij trok zijn schoenen aan en liep naar buiten. Dante stond hem al op te wachten, met een stopwatch in zijn hand. 

"Rondje om het park?"

Noah knikte. Rondje om het park. Terwijl Noah de longen uit zijn lijf moest lopen, stond Dante gewoon met zijn gsm te spelen tot Noah weer terug kwam. Typisch Dante. Op zijn route liep Noah langs het basketbalveld. Hij zag twee figuren fanatiek basketten. Hij stopte even met lopen en bekeek de twee figuren goed. Waren dat nou Sam en Bo?