Jongensdingen 2: Casanova's

The new kid in town

Een nieuwe stad, een nieuwe buurt, een nieuw huis. Great. Samen met zijn zus en moeder waren ze verhuisd naar Antwerpen.. en het was maar voor het beste. Een nieuwe omgeving. Eigenlijk was hij oud genoeg om op zichzelf te gaan wonen, maar hij had geen geld en aan een woning geraken als werkeloze was al helemaal onmogelijk. Die schadevergoeding had een flink gat achtergelaten in zijn portemonnee en die was zelfs nog niet eens volledig afbetaald. Hij zou dus een job moeten vinden.. of... Nee, Stan, niet weer in de problemen geraken. Niet zoals de vorige keer.. Stan van Damme. Zoon van Kürt van Damme en Judith van Santen. Hij stond voor zijn nieuwe huis en keek omhoog. Emma was al het huis in verdwenen. Zijn moeder duwde een verhuisdoos in zijn armen. 

"Hier Stan, breng die maar naar binnen."

Stan zuchtte en stapte door de tuin het huis binnen. Het was vele malen kleiner dan de dokterspraktijk waar hij aan gewend was. Stan hoopte vooral dat hij niet weeral het verkeerde pad op zou gaan. Dat hij niet weer.. ach misschien deed dit hem wel goed. Hij zou Tom wel gaan missen. Tom, zijn adoptie-vader, was er eigenlijk altijd voor hem. Met deze verhuizing zou daar wel eens verandering in kunnen komen. Stan keek wat voor een doos hij vasthield. 

"Keu-ken... allez de keuken it is then!"

Stan liep door de hal en ging linksaf de keuken/living binnen. Ja, dit was echt veel kleiner dan zijn oude huis. Het grootste gedeelte van het interieur stond er al, want die waren al eerder meegekomen met de verhuiswagen. Stan zette de doos neer op het lege aanrecht en liep weer terug de hal in. Zijn moeder had allemaal dozen op het trottoir gezet, klaar om naar binnen gebracht te worden. No way dat ik dat allemaal alleen ga doen. Stan liep de trap op.

"Emma, die dozen geraken heus nie vanzelf boven hoor.."

Er kwam geen reactie. 

"Emma?"

"Ja, ik kom al.." Emma verscheen bovenaan de trap en kwam langzaam naar beneden gestrompeld. "Wist niet dat ge te slap waart om al die dozen zelf te tillen?"

"Ja, hou maar op."

De twee stonden inmiddels buiten. Emma pakte een doos op en Stan volgde haar voorbeeld. "Nee maar echt, u zou eens wat minder moeten gamen en wat meer moeten trainen. Kzag op de weg hiernaartoe dat er hier verderop een boksclub is, Campus.. G ofzo, I don't know."

"Een boksclub?" Judith klonk meteen geïnteresseerd. 

"Iets voor u, ma?"

"Nee nee, mijn boksdagen zijn wel voorbij.. nee maar misschien voor u, Stan?"

"Ik? Boksen?"

"Ja? Kunt ge uw energie een beetje kwijt!"

"Ja, Stan! Kunt ge uw energie een beetje kwijt!" Emma liep, met de doos in haar armen, lachend bij haar moeder en broer vandaan. 

Ik? Boksen? In nog geen duizend jaar...

----------------------------------

Op aandringen van zijn moeder besloot Stan om een kijkje te nemen bij de boksclub. 

"Campus B.. niet G dus.." Stan stond er voor nog geen minuut of een jongen in een grijze tanktop kwam de boksclub uit gestormd. Stan verstopte zich vlug achter een auto die voor de boksclub geparkeerd stond. Achter de jongen kwam een meisje met blond haar. Die komt me precies bekend voor..

"Dante wacht nu eens!"

"Gij wist dit of wa?"

"Dante!"

"Die twee-"

Er kwam nog een jongen, weeral met blond haar, de boksclub uit gestormd. De jongen liep op het tweetal af. Stan stond nog steeds verdekt opgesteld achter de auto. 

"Dante komaan!"

"Nee Noah!"

"Laat mij het uitleggen.."

"Jullie twee zijn gewoon.."

Er kwam nog iemand de boksclub uit gewandeld. Een jongen met een pet. Alleen ging deze jongen precies de andere kant op. In zijn haast bleef Stan onopgemerkt. Gelukkig maar. 

----------------------------------

Stan vond Antwerpen maar niks. Al zijn vrienden waren ergens anders. Daarnaast wilde Joren niks meer met hem te maken hebben. Hij besloot de stad in te trekken. En daar...