Jongensdingen 2: Casanova's

Hollandse H**ren

Campus 12 was weer eens ON THE ROAD! Frederic, Sam, Noah, Louise en Hannes zaten met de overige leden van het koor in een klein, blauw busje opgepropt tussen de valiezen en overige troep. Noah had voor vertrek nog even gecheckt of er dit maal wel een reserve band aanwezig was, die niet plaats had moeten maken voor Sam's apparatuur. De sfeer zat er goed in. Om een debacle zoals bij afgelopen kerst te vermijden, zouden de leden van het koor direct na aankomst in Amsterdam optreden, om vervolgens de rest van het weekend nog te kunnen zwerven in de stad. In de bus werden verschillende stemoefeningen gedaan, om de stemmetjes alvast op de warmen. De reis verliep vrij vlot, zonder enige vorm van files. Op de ring van Amsterdam werd het busje plots scherp ingehaald door een donkergroene fiat 500. Noah toeterde uit frustratie.

"Fucking idioot.."

Het voertuig had een Belgisch kentekenplaat en Noah dacht een bekend silhouet op de bijrijdersstoel te zien, maar hij moest zich al snel weer gewoon op de weg focussen. Na een paar "bijna-aanrijdingen" met fietsers en wildlopende toeristen, wist Noah toch nog de groep veilig af te zetten bij het hostel, waar ze een budgetovernachting hadden gekregen van de leden van het Coming Out Day comité. Het was ondertussen al 12:03, wat betekende dat ze nog een klein uurtje hadden voordat ze moesten optreden. Om 12:30 hadden ze zich verzamelt op de Dam, waar een groot podium voor het Paleis was opgebouwd. Suzan en Freek waren nog bezig met hun setlist, toen Campus 12 al klaar stond in de backstage. Frederic klapte in zijn handen om alle aandacht op hem te krijgen.

"Gasten! Jullie gaan wel echt knallen hè? Ik wil geen druk op jullie schouders leggen, maar.."

Sam onderbrak Frederic en gaf hem een schouderklopje. "Chillax Fre, alles is onder controle!"

Frederic lachte als een boer met kiespijn en wendde zich vervolgens even tot Louise. "Is ze er al bijna?"

Louise haalde haar schouders op. "Ze zei dat 10 minuten geleden dat ze onderweg was.."

"Wie is 'ze'?" vroeg Noah.

"Ja!" begon Sam. "Wie is onze 'mysterie guest' die ons uit ons lijden gaat verlossen?" grapje Sam verder.

"Ja uhm anyways, ik ga naar de bar! Zie jullie weer naar het optreden?" Hannes zette een paar stappen achteruit. "Toi toi toi!"

De rest van het koor zwaaide Hannes uit. Frederic werd nu echt ongeduldig.

"JA WAAR BLIJFT ZE NU?"

"Heb je me gemist Fre?" zei plots een stem achter Frederic. Frederic draaide zich om en keek recht in het gezicht van Emilie.

"Ah, eindelijk!"

"Hey guys.!!"

Sam kon zijn ogen niet geloven. "Emilie is back in the house???? WAJOWWWW."

Emilie knikte. "Voor deze ene keer ja! Volgens Louise hadden jullie snel iemand nodig, dus ja!"

Frederic knikte wild. "Ja en ik zie de mannen van de techniek al gebaren dat jullie het podium op moeten hè, dus chop chop, naar het podium, allez vooruit!"

Louise schraapte geschoffeerd haar keel en glimlachte naar Emilie."Mag ik niet even mijn vriendin begroeten?"

"Daar hebben jullie nog het hele weekend voor, hop hop!" Frederic gaf Louise een duwtje in haar rug. Speels draaide Louise zich om en wees dreigend naar Frederic.

"Dit weekend pak ik u terug? Ja?"

"Doe maar!"  lachte Frederic.

Campus 12 betrad het podium en zong de sterren van de hemel. Geen alcohol had zwaar in hun voordeel gewerkt, waardoor ze nu zonder enige moeite nummers zoals 'Only Human' en 'We can make it' met gemak konden brengen. Na een daverend applaus liep de groep enthousiast het podium af. Dit was een goed teken: Campus 12 was TERUG. Na een groepsknuffel en kleine peptalk van Frederic splitte het koor zich op en trokken ze stuk voor stuk de stad in. Hannes had zich ondertussen weer met de groep gemengd.