Koruyucu Melek~Leyyağ

21

Annemin arkasından emin adımlarla gittim. Göreceklerime ve gerçeklerin kanıtlanmasına hazırdım.

Yalnızca Leya'nın bu olanlar karşısında yıkılmayacağım umdum. Tabii ki üzülecek ve güven kaybedecekti fakat bu her şeyi hallettikten sonra aşılabilecek bir konuydu.

Kapının açılma sesini duydum.

"Ay merhaba hoşgeldin!"dedi annem heyecanla.

"Merhabalar merhabalar, hoş buldum."

Bu bir erkek sesiydi? Hem de tanıdık bir erkek sesi.

Koşarak kapıya yetiştim.

"Gökmen Abi?"

"Yağız?"dedi o da şaşırarak.

"Ah, ufak bir misafir getirdim, umarım sorun olmaz."dedi annem bizim birbirimizi görme karşısındaki şokumuzu görmezden gelerek.

"Yok ne sorunu. Naber koç!"

"İyi..."diye mırıldanabildim sadece Gökmen abi omzuma bir şaplak atarken.

Gökmen Abi Tuana'nın dayısıydı. Bu da demek oluyordu ki burada oturan o kız Nazlı değildi, Tuana'ydı.

Annem kızın ismine Nazan demişti. Muhtemelen Tuana'nın ikinci ismi olan Naz'ı yanlış duymuştu.

Bu olay tüm anonim teorimi çürütüyordu çünkü Tuana'nın bana olan "anlamlı" bakışları aşktan değil acımadandı. Leya'dan hoşlandığımı biliyordu hep.

Leya'yla da uzaklaşmışlardı dolayısıyla onun değiştiğini söylemesi de tuhaf kaçmıyordu.

Annemin olayları çarpıtması yüzünden tamamıyla yanlış sonuçlara varmıştım.

Nazlı'yı böyle korkunç şeyler yapmakla suçladığım için kötü hissettim fakat suçsuz olması rahatlatıcıydı.

Ama bir yandan da sinir bozucuydu. Nasıl ne zaman bir adım olsun ilerlediğimi zannetsem hep aynı yere, en başa dönüyordum? Kimdi bu anonim, nasıl kendini böyle gizlemişti, bir gün bize çektirdiklerinin bedelini ödeyecek miydi?

Gökmen abi biraz daha kalmam için ısrar etti. Ona bakınca direk anlamıştım, bu kadının annem olduğundan habersizdi.

"Tuana ne zaman gelir?"

"Ne zaman aklına eserse. Hanımefendinin ne yapacağı hiç belli olmuyor."

"Ben kaçayım, belki başka zaman otururum."

"E peki öyleyse."

Annemin beni göz ucuyla izlediğini fark ettim. Ben kapıdan çıkarken kolumu tuttu.

"Ne yapacaksın oğlum? Tehlikeli bir iş yapma yalvarırım. Hatta bana kalırsa kaç buralardan. Bu peşindeki her kimse ona varlığını unuttur. Biliyorum o kızı bırakmak istemediğinden hayır diyeceksin fakat gerçek şu ki bu onun da yararına olur. Nasıl kirli bir işe bulaştınız bilmiyorum ama birlikte yanıp gitmek zorunda değilsiniz. İkinizden birine bir şey olmadan git buralardan."

Ben bir cevap veremeden kolumu bıraktı ve kapıyı kapattı. Kapının arkasından birkaç saniye bakakaldım fakat silkinip kendime geldim. Onun dediklerini düşünüp kafamı karıştıramazdım. Şu an içgüdülerime ve kafamdaki plana göre hareket etmeliydim.

Ve plan Tuana'yı bulmaktı. Beni bu süreç içerisinde o da defalarca kez görmüştü ve annemin yanında olduğuna dair tek bir şey söylememişti.
Şimdi düşününce tavırlarında bir gariplik hissetmiştim fakat kendi kişisel problemleri ve bana acıması karışımından doğan değişikler olduğunu düşünüp üzerinde durmamıştım. Açıkçası kafam karışmıştı ve cevaplar istiyordum.