Koruyucu Melek~Leyyağ

7

Leya'dan:

Hızlıca bir çanta hazırladım, Louie'nin tasmasını taktım ve apar topar evden çıktık. Hepimiz doğal olarak diken üstündeydik, gözlerimiz etrafı tarıyordu.

Çağan bizimle Yağız'ın evine kadar gelmek istese de onu ittirip evine yolladım.

Çağan giderken bulunduğum durum dank etti.

Yağız'la baş başaydık.

Uzun zamandan sonra onun evine girecektim. Hatta yetmiyormuş gibi geceyi orada geçirecektim.

Yağız'ın evi büyük, şık ve ıssızdı. Eskiden bile çok nadiren ben onlara giderdim. O bana gelmeyi tercih ederdi. Onun evinde benimkindeki sıcaklık yoktu.

Bir de en son oraya gittiğim gün vardı tabii. Her şeyin değiştiği gündü o gün. Gerçi işler ondan da uzun zaman önce tuhaflaşmıştı. Ama ben yine de Yağız'a tutunmaya çalışmıştım.

Ancak o gün kabullenebilmiştim ayrılığı. İşte böylece tamamıyla kopmuştuk.

Flashback:

Çağan'la vedalaşırken elinin belimde fazladan bir saniye durduğunu hissetmemle gülümsedim.

Çağan çekingen olsa da net bir insandı. Aramızda şu son zamanlarda  bir şeyler olduğuna emindim.

"Nereye geçiyorsun?"

"Yağızlara."

Bu ismi duyunca yüzü düştü fakat bir yorum yapmadı.

"Görüşürüz."dedi fakat sesi temkinliydi.

Çağan giderken arkasından sorgulayarak baktım. Yağız'ı mı kıskanmıştı?

Haberi yoktu galiba, son zamanlarda Yağız 7/24 şu Nazlı denen kızlaydı.

Uff, kulağa daha çok ben kıskanmışım gibi geliyordu. Nazlı'yla ben de son zamanlarda tanışmıştım, oldukça tatlı bir kızdı aslında.

Yine de neden bilmiyordum, içime bir huzursuzluk çökmüştü.

Bu huzursuzluğu dağıtıp hızlandım, bu akşam uzun zaman sonra ilk defa Yağız'la doğru dürüst görüşecektim. Bize ne olmuştu bilmiyordum fakat arayı açmıştık.

Tam kapıyı çalacağımda birden kapı açılıverdi.

Yağız'ın babasıydı.

"Merhabalar."dedim.

Beni hızlıca süzdükten sonra bir şey demeden çekip gitti. Ardından kendi kendime fısıldadım: "Soğuk nevale!"

"Evet, babam ta kendisi olur."

Döndüğümde Yağız'ı orda bana gülümserken gördüm.

"Saçların!"dedim dehşetle. Sesimdeki korkulu tona güldü.

"Değişiklik vakti gelmişti."

Gülümseyerek kafamı salladım ama bu cümle nedense beni ürkütmüştü. Değişikliğe gerek var mıydı ki?

"Çok güzel olmuş."dedim telaşlarımı yüzüme vurmayarak.

İçeri geçtik. Konuşmalarımız mesafeliydi ve diyalog akmıyordu. Biz ne zaman böyle olmuştuk? Kendimi zorluyordum fakat Yağız kısa geçiştirilmiş cevaplar veriyordu.

Her ne kadar inkar etmek istesem de durumumuz bir süredir böyleydi. Zaten bu buluşmayı ayarlayabilmek için de ben uğraşmıştım.

Tekrar konu açmaya çalıştım

"O yeni bovling yeri nasıl?"

"Ha?"

"Bugün gitmişsiniz, hikayende gördüm. Biz de Çağan'la gidecektik ama Salı günleri kapalıymış o yüzden almamışlardı."