KARAMELA

12. BÖLÜM

İNSTAGRAM: yazanbiryengec 

Bölüm Şarkısı: İKİLEM - Bana Sorma

Tek kaşını kaldırmış bir şekilde Kerem'in yanındaki boş yere oturan Yağız, ''ne demek o? Ne var başka?'' diye sert ve meraklı bir tonda konuştu.

Kerem gergince alnını ovalayarak kuzenine baktı. O sırada Ayşıl'ın koşar adım onlara doğru geldiğini gören Kerem, sessiz bir şekilde uyarırcasına konuştu.

''Sonra konuşacağız. Duyduklarınız sizde kalacak, sakinliğini koru.''

Yağız hiçbir şey anlamamıştı. Üstelik kendisi Kerem'e nazaran sakinliğini gayet iyi koruyordu. Kuzeninin neden böyle bir şey yaptığını düşünerek yanlarına gelen Ayşıl'a selam verdi ve Cüneyt'in onu çağırmasıyla ekibinin yanına geçti.

''Hoş geldin. Gelemeyecektin?'' Kolları arasına aldığı genç kadının saçlarından derin nefes alarak öptü.

''Hoş buldum.'' Kerem'in belini sardığı kollarına tutunarak başını geri kaldıran Ayşıl, genç adamın tedirgin elalarına bakarak konuştu. ''Aslında gelemeyecektim ama danışanımın kızı rahatsızlanmış. Randevuyu iptal edince hemen çıktım.'' Sol eliyle genç adamın göz altını okşayan Ayşıl, ''uyumamışsın ve çok tedirginsin..'' diye mırıldandı.

Genç kadının kendisini bu denli iyi tanımasına hem sevinen hem de şaşıran Kerem hızla yüzünde dolanan eli öptü.

''Bir şey ters gidecek diye ödüm kopuyor..''

İçindeki korkuyu ilk defa dile getirmişti Kerem. Herkesi her şeyin yolunda olduğuna inandırmış ve sakinleştirmişti. Ama kendisi çok korkuyordu. Tüm gece dua etmiş, tüm bilgileri defalarca gözden geçirmişti.

''Boşuna korkutma kendini. Babam söyledi, Cevdet amcada da sağlam bilgiler varmış. Çok kolay olacak dedi.''

''Öyle.. Ama yine de engel olamıyorum. Güya ufaklığa sakin ol diyorum.''

Kıkırdayarak başını sallayan genç kadın, ''sahi Ela nerede? Yağızlar burada...'' etrafına bakmaya başladı.

''Savcı önce kendisi ile yalnız konuşacakmış. Onun yanında.''

''Kerem, giriyoruz biz.''

Yağız'a başıyla onay veren Kerem, iyice gerilmişti. Ayşıl onun kolundan tutarak tuttuğu yeri şefkatle okşadı.

''Kötü düşünme.. Sakin ol.''

***

Yağız içeri girer girmez ilk Ela'ya baktı. Ona göz kırptıktan sonra kendisini tanıtarak direkt Ela'nın yanına oturdu ve ifade verme işlemi başlamış oldu.

Sorulan sorular, verilen cevaplarla dakikalar hızla ilerliyordu. Savcı işi gereği ifade kısmında daha sert konuşuyor ama Ela sakin bir şekilde ne sorarsa sorsun cevaplıyordu.

''Kerem Karaçınar ile karşılaştığınız gün, neden evden kovuldun Ela? Ne oldu o gün?''

Ela'nın titreyen gözbebekleri, dudaklarını ısırması ve farkında olmadan nefesini tutması odadaki herkesin dikkatle ona bakmasına sebep olmuştu. Ela bakışların hiçbirinin farkında değildi. O, o güne geri dönmüş korkuyla kaplanmıştı.

Aslında odada bulunan herkes az çok Ela'nın tavırlarından durumu tahmin etmişti. Ancak bu küçük kızın bunu dile dökmesi gerekiyordu.

''O gün ne oldu Ela?''