KARAMELA

13. BÖLÜM

İnstagram: yazanbiryengec 

Oy vermeyi lütfen unutmayın ⭐

Bölüm Şarkısı: HANDE MEHAN - Beni Böyle Sevme

''Dur Kerem!'' Yağız hemen kapıya adımlayan kuzeninin kolunu tuttu. ''Abi yersiz oldu ama şaka yapmak istemiştim. Hem gündüz kız mı istenir.''

''Yersiz şakalarını kendine sakla!'' Kerem sinirle Ela'nın yanına gelip oturdu. Şaka falan demişti ama içi hiç rahat değildi. Kerem farkında olmadan dizlerini sarsıyordu. Aniden ayağa kalktı. Ela ve Yağız, adamın tüm hareketlerini kaçırmadan izliyorlardı. Olabilir miydi böyle bir şey?

''Ya isterlerse? Ben bir gideyim.''

''Kerem otur şuraya. Allah aşkına kendin demedin mi habersiz geldiler diye? İstemeye habersiz gelindiği nerede görülmüş, yoktur öyle bir şey.''

Kerem başını sağa doğru yatırarak düşünmeye başladı. Gündüz ve habersiz isteme olmazdı doğru. Sonuçta evde olmayabilirlerdi. Hem kim kimi istiyordu? Sonuçta Ayşıl'ın o güzel kalbinde kendisi vardı. Düşüncelerle rahat bir nefes aldı. Sinirle genç kadına patlamamak için yüzüne bakmamıştı. Ela ve Yağız kendi aralarında fısıldarken telefonunu çıkartıp gelen mesajı kontrol etti. İşle ilgileneceğini söyleyerek çalışma odasına geçerken, Yağız'da Ela'ya ders çalıştırmak için onun odasına gidiyordu.

Yaklaşık iki saat sonra çalışma odasından çıkan Kerem, salondaki kalabalığı görünce oraya adımladı.

''Anne ne zaman geldiniz?''

''Oğlum, çalışıyordun rahatsız etmeyeyim dedim.'' Oğlunun koluna giren Canan Hanım gülümseyerek ona bakıyordu. ''Dayın aradı, teyzenlerle geliyoruz diye, bizde hep birlikte geldik.''

Annesinin başını öpen Kerem'in gözleri teyzesiyle konuşan Ayşıl'a kaydı. ''İyi yapmışsınız.''

''Ay yazık kızı esir almış bırakmıyor.''

Kerem, yengesinin itiraz ederek söylenmesiyle başını kapıya çevirip ''kim?'' diye sordu.

''Yağız! Başka kim olacak... Ela ile ders çalışmaya devam ediyorlar. Mola verin, hep birlikte aşağıdayız dedim, olmaz bu konuyu bölemeyiz diyerek kovaladı beni.''

Canan Hanım ve Kerem gülerek koltuklara doğru yöneldiler. Herkes birbiriyle derin bir muhabbet içerisindeyken, Kerem'in dayısı muzip bir şekilde Ali Bey'e laf attı.

''Ee tek kızın da yuvadan uçuyor desene Ali...''

Kerem, dayısının sözleri ile kaşlarını hafifçe çatarak Ali amcasına baktı. Ali Bey memnuniyetsizce buruşturduğu yüzü ile konuşmaya başladı.

''Hiç açma o konuyu Cevdet!''

''Hayırdır dayı, Ali amca?''

''Hayır hayır...'' Cevdet Bey kahkaha atarak iyice karşısındaki adamın sinirlerini bozuyordu.

''Hayır falan değil!'' Kerem'e dönen Ali Bey, ''siz gittikten sonra Mert'in babası Ayşıl'ı istedi...'' derken genç adam, ''şaka değil miydi o ya?'' diyerek lafını böldü.

''Keşke şaka olsa!''

Yağız'ın yaptığı şakayı dinlemeyip geri dönmediğine bir an sinirlendi.

''Ne dediniz peki?'' Düz tutmaya çalıştığı sesinden gerginlik belli oluyordu.

''Valla oğlum ben direkt hayır dedim. Ama adettendir diye yine gittiklerinde Ayşıl'a sordum. Çok şükür akıllı kızım da hayır dedi.''