—- Okuldan kaçmış yedi kişi birlikte Alper'in saçmalıklarını dinliyor ve gülüyorduk. "Bi baktım adam götüme bakıyor. Haci bu millet bu kadar mı gayleşti anasını satayım!" Dediğinde hepimiz gülmeye başladık. Ya bu salağın adı Alperen de biz niye buna bi Alper bir Alperen diyoruz? Gülüşmeler bittikten sonra canım kankim aşkitom Ela'ma baktım, oda bana bakınca suratını dikkatlice izlemeye başladım. Bu kız nıye bu kadar güzeldi. Bütün herkes benim ve Ela'nın bakışlarını izliyordu. Ela ise bu durumdan sıkılmış olacak ki bana garip garip bakmaya başladı. Bu bakış.. OTSUZ KALMİŞ EŞEK! Yanlışlıkla Recep İvedik'e bağlayıp onun gibi bi gülüş attım. Ben hemen elimi ağzıma götürüp sıkıca kapattım. Eladan bakışlarımı çekip diğerlerine baktığımda Toygar ve Akın gülmekten birbirlerine dayıyor, Kaan ve Alperen kendilerine vuruyordu. "Aferin bize topluca kafayı yedik anasını satayım. KALKIN LAN!" Diye bağırdığıma Kaan ayağa kalkıp konuşmaya başladı. "Nereye bilo?"
"Elinin körüne cano gelisen?" Dedim. Ela birşeyler mırıldadığında ona döndüm. "Ananı life! Sıçtık amınakoyim, Orhan abi geliyor bakın!" Dediğinde hemen baktığı yöne baktım. Aha babam! Sıçış!
"Kamel!" Diyen babamın yanına koşa koşa gidip sarıldım. "BABAMMMMMMMMM!" Diye bağırıp sarıldığımda göbüşünün titrediğinden güldüğünü anladım. Göbüş dediğime bakmayın Maşallah'ı var. Kaslar boy pos her neyse kafamı yormayın benim.
"Kamel dur kızım. Birşey konuşmak için geldim senle." Dediğinde arkama dönüp baktığımda hiçbir arkadaşım yoktu şerefsizler. İDAM İDAM İDAM İDAM! Öhmhm. "Baba gel banka oturalım." Diyip banka geçtim, babamda yanıma oturmuş ellerimi elleriyle sarıp sarmaladı ve gözlerime baktı.
"Kamel, seni herkesten çok sevdiğimi bilirsin. Sen benim göz ağırımsın, herşeyimsin. Seni okuttum Mardinde yaşamayı istemedin İstanbul'a taşınmana izin verdim. Okulunu bitirmek üzeresin. Dövme yaptırdın. Herşeyi yaptırmana izin verdim." Diyip bana sıkı-sıkı sarıldı. "Senden birşey rica etmek istiyorum." Dedi.
Geri çekilip ona baktım. "Buyur baba." Diyip konuşmasını bekledim. Kesin yine birşey oldu. "Kuzey ağaya kuma olarak git." Dediğinde hemen ayağa kalkıp "NE!" Diye bağırdım. "Kızım dur. Dinle bi!" Kafamı olumlu anlamda sallayıp saçlarımı çekebildiğim kadar çektim. Ben sağ-sol volta atarken babam konuşuyordu. "Kamelim, Kuzey ağa'nın bebesi olmaz, hele bi beni dinle de gelin git he kızım? Bak o kadar seni görüp uygun görmüşler." Dedi ve sustu.
Derin nefes alıp verdim. "Hayır de, istemiyor de,sevdiği var de, hamile de BUL BİRŞEY HAYIR DE!" Diye kükreyince babam başını olumsuz anlamında salladı. "Sen istemezsen kuzenin Dilem'i verecekler." Diyip içime büyük bir kazık oturtmuştu. "Hala 14 yaşını doldurmadı. OLMAZ!" Dedim. Babam ise ayağa kalkıp bana sarıldı. Bense çoktan sinirden hırlamaya başlamıştım. Bu demek oluyordu ki 'Her an dayak yiye yiye sikilebilirsiniz'
Ama neyse ki babamı dövmeyecek kadar şizofren değilim. Neyse şimdi Dilem'i düşünmeliyim. Dilem, Dilem, Dilem. Kahrolmuştur şimdi kızcağız. Kesin kabul etmem için dua ediyordur. Küçücük bedeniyle karşı gelemezdi o,zaten aşirete karşı çıkıp İstanbul'a taşınan benim üf be. "Tamam, kabul et. Diğer Salı gelip istesinler." Diyip babama sıkıca sarılıp gözyaşlarımı serbest bıraktım. Bi kafesten kurtulup uçmaya başlamam uzun sürmedi. Yeni kafes yeni hayat. Hay ben bu işin ananı life...
—- Ay kötü olmadi dimi, arkadaslar lütfen beğenmediyseniz söyleyin tekrar yazarım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
