Bazı zamanlarda düşünüyor insan,nerede yanlış yaptığını,neden her şeyin böyle olduğunu?
Genç kız yerde kanlar içinde yatıyordu,aynadaki yansıması ise sessizce kanlar içinde yatan kendine bakıyordu,kendine dokunamıyor ya da yaklaşamıyordu,Sanki onu engelleyen duvarlar vardı ve o duvarlar onun kendine ulaşmasına izin vermiyordu. Genç kız bundan saatler önce ailesinin yaptıklarını hatırlayınca sinirle aynaya yumruğunu indirdi,fakat eli aynanın içinden geçti.
Genç kız daha fazla,oylanmadan kanlar içinde yerde yatan bedene yaklaşmaya çalıştı,fakat olmuyordu. Bir süre sonra banyonun kapısı açıldı ve içeriye sağlık ekipleri ve polisler girip genç kızın yanına diz çöktü,genç kızın ruhu ise dikkatlice dibine oturup saçlarını yüzünden çeken adama bakmaya başladı. Yavaşça adamın yanına gittiğinde kendinde yaklaşmıştı,yavaşça adam gibi yere çöküp kolundan akan kanlara baktı,canının yandığını hissetmiyordu,hissettiği tek şey kalbinde oluşan büyük yıkımın acısıydı. Genç kız adamdan bakışlarını çektikten sonra yavaşça elini kendi bedenine uzattı fakat,bir güç yine ona engel oldu ve hızlı bir şekilde bedenin birkaç adım ötesine savruldu.
Pir Reva'dan
Hayat oyunlar oynar bizde o oyunların içinden sıyrılmaya çalışırdık. Ben hiçbir zaman oyunlarla başa çıkmaya çalışmamıştım oysa,ben sadece bu dünyadan çekip gitmeyi amaçlamıştım,şimdi tam başardım derken ben neden buradayım? Neden gidemiyorum ya da bedenime yaklaşamıyorum? Her şeyi geçtim neden kendim dışında herkesin yanına gidebiliyorum? Ben neden burada kaldım,bu normal mi? Yoksa bu benim cezam mı? Ben neyin içine düşmüştüm böyle. Düştüğüm yerden yavaşça kalkıp sedye ile evden çıkarılan bedenime dikkatle bakıp hızla bulunduğum yerden ayrıldım.
Yavaş ve temkinli adımlarla ablamın evine doğru gidiyordum,fakat sanırım kimse beni fark etmiyordu,her şey çok anlamsız gelmeye başlamışken ablamın evinin bulunduğu yere geldiğimi farkedip hızla ablamın kapısının önüne geldim. Elimi kapıya vurduğumda kapıdan geçmiş ve evin içine girmiştim,yavaş adımlarla ablamı aramaya başlamışken eniştem ve ablamın sesini duyup salona geldim,ablam enişteme dönmüş
"İnşallah ölür,o uğursuz orospu" diyordu,eniştem ise boş gözlerle ablama bakıp,derin bir nefes almıştı
"Ayla,kardeşin hakkında neden böyle konuşuyorsun? Siz bu kızdan ne istiyorsunuz? ben hiç anlamadım ki."
"Ne isteyeceğiz be biz o sürtükten,iyi ki babamın borcu var Hüseyin ile evlen dedik etrafın ebesinibelleyip evden gitti,1 hafta sonrada kendini kesti. Manyak orospu." Diyen ablam ile olduğum yerde kalmıştım,eniştemse ablama boş gözlerle bakıp oturduğu yerden hızla kalktı
"Ben seni hiç tanıyamamışım Alya,sen ne kötü insanmışsın. Daha fazla seninle aynı ortamda kalmak istemiyorum,bitsin."
"Ilgaz sen ne dediğinin farkında mısın?"
"Gayet farkındayım,ben senin gibi iğrenç düşünceli bir insanla nasıl evlenme kararı almışım."
"Ilgaz bizim yarın nikahımız var ve sen ne diyorsun? Saçmalama istersen." Diyen ablam ile Ilgaz abi parmağındaki yüzüğü çıkarıp masaya koydu ve salonu terk etti. Ablamda hızla eniştemin arkasından çıkmıştı,bunun üzerine bende hızla ablamın odasına girip makyaj masasının yanına geldim ve elime bir ruj alıp aynaya yazı yazmaya başladım,yazım bittikten sonra aynadan biraz uzaklaşıp yazıya baktım,daha sonra fark ettiğim şey ile kaşlarımı çatıp elimi hızla tekrar ruja attım,rujun içinden geçmiyordum bu nasıl olurdu ki? Şaşkınlığımı köşeye atıp,yavaşça ablamın yatağına oturup aynadaki şaheserime biraz daha baktım.
SENİN MANYAK OROSPU DEDİĞİN KARDEŞİNE TACİZ ETTİLER,ASIL MANYAK OROSPU SENSİN. HA BİRDE UNUTMADAN SON BİR ŞEY DAHA VAR "ARAFTA KALANLAR,BİRGÜN İNTİKAMINI ALMAK İÇİN DÖNECEK. BU BİR VEDA DEĞİLDİ GERİ DÖNECEĞİM."
PİR REVA ALKAN
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
