Arafta

3

İnsanların çoğu kendi içinde kendine kızgınlardır. Emir yatakta yatan bedenin kulağına birkaç şey daha söyleyip karşısında duran kızın ruhuna göz kırpmış ve odadan çıkmıştı.

Genç kız bir süre bedenine bakmış daha sonra yavaş adımlarla,bedinin yanına gitmeye çalışmıştı ki hızla yere düşmüştü. Olmuyordu,ne yaparsa yapsın bedenine dönemiyordu,başka bir şey vardı bu işin içinde ya da daha intikamını tam alamamıştı ve bedeni onun geri dönmesine izin vermiyordu.

Genç kız bir süre daha hastanede durup,Emir'in evine doğru yavaşça gitmeye başlamıştı;tek konuşabildiği kişi Emir'di onun yanında olursa belki canıda sıkılmazdı.

Emir'den

Görev bittikten bir süre sonra eve gelmiştim ki,etrafı saran yemek kokusu ile olduğum yerde kalmıştım. Çünkü bana yemek yapabilecek hiç kimse yoktu,annem ve babam beni çok küçük yaşta bir cami avlusuna bırakıp gitmişlerdi,adım ve soyadımdan başka bir şeyim yoktu. Yavaş adımlarla mutfağa girdiğimde masanın üzerine duran küçük aynayı fark etmiştim,aynayı elime alıp etrafa tuttuğum an karşımdaki sandalyede oturan kızı görmüş ve yavaşça sandalyeye oturmuştum.

"Evimi nereden buldun,neden vücuduna geri dönmedin?"

"Geri dönemiyorum,evini bulmak zor olmadı. Seni takip etmiştim daha önceden."

"Nasıl,sen beni ne zaman takip ettin ki?"

"Yaşarken,ben şuan bir ölüyüm ve sende bir ölü ile konuşuyorsun." Dediği an kaşlarımı hafif kaldırmış ve karşımda oturduğunu bildiğim kıza biraz bakıp,başımı olumsuzca sallamıştım.

"Hayır Pir Reva,sen ölmedin. Sadece kendi vücuduna dönmek istemiyorsun,neden geri dönmek istemiyorsun Reva?"

"Ben istiyorum ama vücudum beni kabul etmiyor,geri itiyor."

"Bir şeyi bekliyorsun,neyi bekliyorsun Reva? Beklediğin şey tam olarak ne?" Dediğimde,elini yavaşça başına koymuş ve başını olumsuzca iki yana sallamıştı.

"Bilmiyorum yemin ederim bilmiyorum, hatırlayamıyorum. Çok korkmaya başladım,Allah beni cezalandırıyor intihar etmek istediğim için değil mi?"

"Bilmiyorum Reva ve yaptığın şey çok yanlıştı. Kendine nasıl böyle bir şey yapabilirsin ki?" Dediğim an tekrar bana baktı ve omuzunu indirip kaldırdı,karşımda çok savunmasız ve küçük duruyordu keşke onun için bir şey yapabilseydim.

"Ben değildim Emir"

"Anlamadım,sen ne değildin?"

"Bileğimi kesen ben değildim ama kim bilmiyorum çünkü ben böyle bir şeyi yapamam. Ben korkarım ki. Ben Allah'ın verdiği cana kıyamam Emir,lütfen bul araştır ve ne olduğunu öğren. Bir yerde çok büyük bir eksik var,ve artık canımın yandığını daha net hissediyorum."

Devam Edecek...