My Little Secret

Prolog

Zabawę czas zacząć ;)

***
11 lat wcześniej..

-Mamo co ci jest? -zapytałam przerażona, moja mama ledwo trzymała się na nogach i była cała blada.

-skarbie, nic mi nie jest tylko trochę mi słabo, podasz mi szklankę wody? - z trzęsącymi się rękami pobiegłam nalać mamie wody, kiedy chciałam jej już podać, ta nagle upadła. Zaczęłam płakać, byłam sama w domu bo mój brat był u kolegi a tata w pracy. Miałam tylko 5 lat, nie wiedziałam co robić dlatego zaczęłam krzyczeć.

-mamo proszę obudź się!

-mamo wstań! - potrząsałam moją mamą nadal głośno płacząc.

Nic nie pomagało dlatego pobiegłam po telefon i zaczęłam dzwonić do taty.

-t-tat-to ma-ama tam-m le-eży po-omóż mi-i - zaczęłam się jąkać.

-cholera jasna, Adele nie płacz już jadę.

***

Byliśmy w szpitalu, moja mama leżała na jakieś sali, nie wiedziałam co z nią robią ale byłam dobrej myśli, ponieważ jako 5 latka myślałam że lekarze wszystko potrafią wyleczyć. Nagle z białego pomieszczenia wyszedł lekarz z jakimiś papierami w ręku. Mój tata wstał, i powiedział do mojego brata żebyśmy chwilkę poczekali a on pójdzie spytać lekarza co i jak.

Patrzyłam na mojego tatę rozmawiającego z lekarzem, w pewnej chwili zaczął się delikatnie trząść i popatrzył w naszą stronę. W jego oczach widziałam łzy, nie miała pojęcia co się dzieje i dlaczego mój tata płacze. Po chwili podszedł w naszą stronę, łzy ciekły mu po po policzku.

-tato co się stało? dlaczego płaczesz? co z mamą? - zaczął wypytywać mój starszy brat.

-dzieci, to może być dla was trudne, ale .. - tu zrobił chwilę przerwy.

-mama nie żyje.. - dopowiedział po chwili.

Patrzyłam w niego z nie dowierzaniem, byłam mała, nie potrafiłam zrozumieć co się właśnie stało.

Nagle cały obraz zaczął mi się rozmazywać.

Obudziłam się zlana potem.

-kurwa 2 w nocy, znowu ten przeklęty sen - zaczęłam mówić sama do siebie, ten koszmar męczy mnie od 11 lat, najgorsze jest to że ta sytuacja naprawdę miała miejsce a ja czuję się w tym momencie jak mała ja z przeszłości, zagubiona dziewczynka która straciła mamę, nawet nie wiedziałam jaki był powód jej śmierci, tata mi powiedział że jak będę starsza to mi tu wytłumaczy, teraz kiedy mam 16 lat, mój tata stara się unikać tego tematu jak ognia, ale jestem pewna że w końcu się odważy mi powiedzieć. Schowałam twarz w dłoniach i podkuliłam kolana. Siedziałam tak chwilę żeby otrząsnąć się ze snu, i z wspomnień z tamtego wydarzenia.

___

Mam nadzieję że książka się spodoba :))