Πρωταθλητές στην Αμαρτία

Α' Μέρος - Κεφάλαιο (15)

Ο φιλικός αγώνας του Κυριάκου διεξάγεται στα σκληρά γήπεδα ενός ιδιωτικού κολλεγίου στην Αγία Παρασκευή. Ο αντίπαλος είναι ένα πιτσιρίκι στην ηλικία του το οποίο ενώ είχε κερδίσει πριν από πέντε μήνες τώρα φαίνεται να τον δυσκολεύει.

Έχοντας μόλις φτάσει ψάχνω στο πλήθος για τον Θέμη που ατενίζει τον αγώνα με φοβερή προσήλωση. Έχει σταυρώσει αυστηρός τα χέρια στο στήθος ξεφυσώντας με θυμό σε κάθε λάθος που κάνει ο Κυριάκος και τα μάτια του πετούν φλόγες.

Ο προπονητής του αντιπάλου παραμονεύει εκεί κοντά δίνοντας οδηγίες κρυφά και επαινώντας τον αθλητή του. Το αγόρι τσιρίζει εκδικητικά σε κάθε νικητήριο πόντο ενώ ο Κυριάκος ουρλιάζει και χτυπάει με δύναμη τη ρακέτα στο έδαφος.

«Πώς τα πηγαίνει;», διστακτικά τον ρωτάω.

«Φριχτά», κοφτά μου απαντάει. «Έχασε το πρώτο 6-3 και τώρα στο δεύτερο είναι 2-0 κάτω», σίγουρα δεν είναι και το καλύτερο σκορ όχι όμως και μη ανατρέψιμο.

Σιωπηλή παρακολουθώ τις φάσεις.

Το αγόρι είναι μικροκαμωμένο και λιγνό σαν μολύβι. Ταυτόχρονα όμως είναι σβέλτο και παίζει έξυπνα. Βλέποντας ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα κόντρα στη δύναμη του Κυριάκου βρίσκει τρόπο να αντικρούσει την δύναμη του με πονηριά.

Φρενάρει την μπάλα με κοφτά χτυπήματα. Στηρίζεται στην ταχύτητα και την ευελιξία του επειδή μεταπηδά από το ένα πόδι στο άλλο εύκολα και γρήγορα σαν ελατήριο. Ο Κυριάκος δυστυχώς υστερεί στην ευκινησία όπως βλέπω.

Θα χρειαστεί να αλλάξει τακτική.

«Δεν παίζει καν», ο Θέμης μόνος του μουρμουράει.

Το 2-0 γίνεται 3-0 στη στιγμή και τα παιδιά κάνουν διάλειμμα. Ο Θέμης πλησιάζει κοντά στο κάθισμα του Κυριάκου και τον μαλώνει.

Πλησιάζω να ακούσω.

«Βγες έξω!», τον διατάζει. «Βγες έξω τώρα. Τώρα, δεν θα το συζητήσουμε», συγκρατημένα του φωνάζει με τρόπο ώστε να μην τον αντιληφθεί ο κόσμος που παρακολουθεί.

Βρίσκονται εδώ τα παιδιά τούτου του συλλόγου, οι γυμναστές και οι προπονητές της ακαδημίας, καθώς επίσης και αρκετοί γονείς. Και όλοι δείχνουν εκστασιασμένοι καθώς παρακολουθούν τον πρωταθλητή να χάνει.

«Αν δεν πρόκειται να μπεις εκεί μέσα να παίξεις, σήκω παράτησε το και φύγε», του γρυλίζει μια τελευταία φορά και ο Κυριάκος επιστρέφει στη θέση του αψηφώντας τον πατέρα του.