Πρωταθλητές στην Αμαρτία

Δ' Μέρος - Κεφάλαιο (91) : Στους Νέους Φίλους

Αγαπημένες, (να με συγχωρήσετε) σας αφήνω μια φιλική σημειωσούλα.
Το συγκεκριμένο κεφάλαιο όταν το έγραψα κανονικά προηγούνταν των άλλων.
Αυτή η σκηνή ήτανε να συμβεί πρώτη με την επιστροφή του Θέμη αλλά δεν μου κολλούσε κάπως,
γιατί όπως θα διαπιστώσατε μέλημα μου ήτανε να εμβαθύνω στα συναισθήματα και τις σκέψεις τους.
Για αυτό αν συναντήσετε τυχόν αστοχίες, τίποτα που να σας συγχύζει,
ακόμη κι επαναλήψεις από προηγούμενα κεφάλαια
(εννοείται να μου το επισημάνετε)
απλά να μου δώσετε λίγο χρόνο για τις όποιες διορθώσεις.
Και πάλι αν κάπου, κάτι σας χαλάσει η ροή συγνώμη, σας υπόσχομαι να το φτιάξω.
Τα Φιλάκια μου ***

⊹₊┈ㆍ┈ㆍ┈ㆍ✿ㆍ┈ㆍ┈ㆍ┈₊⊹

Ο Θέμης δεν καταφέρνει να σηκωθεί το επόμενο πρωί να φύγει στην δουλειά έτσι κοιμάται βαθιά ως το μέσο της ημέρας. Εγώ από την άλλη παρά τις εντολές του κύριου Πέρη σηκώνομαι χαράματα. Ο ύπνος εξακολουθούσε να είναι δύσκολος χθες βράδυ έτσι θεώρησα πως θα ήταν καλή ευκαιρία να ξεθεωθώ στην δουλειά, μπας και τεθεί το μυαλουδάκι μου σε λειτουργία παύσης.

Τα αποθέματα γλυκόζης έχουνε εξαντληθεί, ώρα λοιπόν να αναλάβουν δουλειά οι μυς.

«Νομίζω πως αυτό είναι το τελευταίο για σήμερα», λέει ο κύριος Πέρης παραδίδοντας μου το τελάρο να το στοιβάξω στην καρότσα του αγροτικού του. Πηδάω με ένα σάλτο από το αμάξωμα και κολλάω πέντε ενθουσιασμένα μαζί του και τους άλλους δύο συνεργάτες του.

Ζήτησε από έναν γείτονα που πέρασε το πρωί να του αφήσει αυγά και ποτό, ζυμωμένο από τον ίδιο να βοηθήσει. Ο συγκεκριμένος επισκέπτεται το εξοχικό όποτε ευκαιρήσει να ελέγξει τα ζωντανά του, έτσι επιστρέφει πεζός στην καλύβα του στο τέρμα του οικισμού.

Ο άλλος συνιστά κάποιον καλό του χαραμοφάη φίλο, επιρρεπή στο τεμπελίκι. Να μην τον κακολογώ βέβαια τον άνθρωπο, νομίζω ότι τον βασανίζουνε τα αρθριτικά του. Οι δυο τους φεύγουν για το ελαιοτριβείο και από εκεί για το σπίτι του μάστρο Γιώργη, πρώην ναυτικός στο επάγγελμα μιας και μένει καμιά εικοσαριά χιλιόμετρα μακριά από εδώ.

Απομένοντας μοναχή στην βίλα λέω να ξεκουραστώ επιτέλους. Το συμμάζεμα μπορεί να περιμένει έτσι χύνομαι σαν το νεράκι σε μία από τις πλαστικές καρέκλες.

Δεν περνάει πολλή ώρα μέχρι να εμφανιστεί ο Θέμης.

Δείχνει πιο ξεκούραστος από ότι χθες βράδυ, αγουροξυπνημένος μεν αλλά ξεκούραστος. Σωματικά εννοώντας γιατί το ποτό πρέπει να τον έχει χτυπήσει στο κεφάλι. Τα κυματιστά του μαλλιά έχουνε ανακατευτεί σαν να έχει περάσει πάμπολλες φορές μέσα τους τα δάχτυλα του.