Γ' Μέρος - Κεφάλαιο (61)

595 64 34
                                    

Αποφασίζουμε να καθίσουμε να απολαύσουμε το πρωινό μας στο μαγαζί παραγγέλνοντας μαζί με τις πίτες έναν φρέντο εσπρέσο σκέτο για τον Τέο και μια στημένη πορτοκαλάδα περασμένη από σύτα για μένα.

Η κυρά Φανή αγαλλίασε σαν με είδε. Το βλέμμα της νερώθηκε και άνοιξε πλατιά τα χέρια της να με υποδεχτεί σε μια ζεστή αγκαλιά. Ενθουσιάστηκε σαν είδε τον νεαρό μου φίλο. Πίστεψε πως ήτανε ο σύντροφος μου για αυτό και ολίγον απογοητεύτηκε σαν επέμεινα για το αντίθετο.

Υπάρχουν φωτογραφίες μου και εδώ. Ομαδικές λήψεις αγκαλιά με τα παιδιά του συλλόγου, ατομικές δικές μου με κύπελλα πάλι. Ο Τέο κουνάει με σύγχυση το κεφάλι. Με ατενίζει σαν κάποιο υπερήρωα αλλά σκοπεύω να τον επαναφέρω σύντομα στην πραγματικότητα.

«Οι φωτογραφίες σου υπάρχουν παντού», με άκρατο θαυμασμό μου λέει πάλι.

«Είμαι κάτι σαν φίρμα στο χωριό», και εφόσον είναι μικρό εκτατικά η παραμικρή επιτυχία που μπορεί να βοηθήσει στην προβολή του είναι καλοδεχούμενη από τους κατοίκους του. 

«Απίστευτο», λέει ξανά και πνίγω ένα αναπόδραστο γελάκι. Ξέρω ότι θα μου κάνει ερωτήσεις, όπως έχουν κάνει εκατοντάδες άνθρωποι πριν από εκείνον και τις παπαγαλίζω επακριβώς και στοχοθετημένα για να μην πλατιάζω.

Κάπου εκεί βρίσκω την ευκαιρία να του μιλήσω για ένα άλλο επίμαχο θέμα.

«Θα σου επιστρέψω τα χρήματα από τα εισιτήρια. Αλλά θα χρειαστώ λίγο χρόνο», στην πραγματικότητα μπορούσα να ξοδευτώ για τα δικά μου. Αλλά να χρεωθώ και του Τέο πήγαινε πολύ.

«Γιατί να το κάνεις αυτό; Αφού έκανα οικειοθελώς το ταξίδι»

«Δεν είχες καμία δουλειά ωστόσο να κατέβεις εδώ κάτω μαζί μου», κυρτώνει το φρύδι πειραγμένος.

«Μην νιώθεις καμία υποχρέωση απέναντι μου. Οι φίλοι δεν το κάνουν αυτό», πιάνομαι φυσικά από την λέξη. Όταν την λέγαμε μπροστά στους άλλους συνέβαινε για να αποφευχθούν άβολες καταστάσεις. Αλλά τώρα ήμασταν μόνοι και η προοπτική μιας νέας φιλίας ένιωθα να αναπτερώνει κάπως το ηθικό μου.

«Φίλοι;», επαναλαμβάνω λοιπόν να σιγουρευτώ.

«Ναι», απαντά αμυδρά απογοητευμένος. «Να ξέρεις όμως ότι πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό»

«Ποιο;»

«Να δεχτώ να γίνω φίλος με κάποια», το γέλιο μου βγαίνει κελαρυστό. Αμφότεροι μιλάμε σιγανόφωνα τώρα.

Πρωταθλητές στην Αμαρτία Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora