Sivridil: Zarif neler oluyor öyle? Sesiniz bahçenin dışına kadar geliyor.
Zarif: Ah komşu, ne olsun! Bizim oğlanın inatçılıkları işte.
Zıpır: Ben inatçı değilim. Doğru olanı söyledim ama çocuk olduğum için kimse inanmadı bana.
Sivridil: Seni dinlemelerini istiyorsan hemen büyümeye bak yumurcak. Biz büyükler, çocukların söylediklerine pek kulak asmayız.
Zarif: Ah! Kimse duymasın ama ağacın konuştuğunu iddia ediyor, birde buna inanıyor.
Sivridil: (Bir ağaca bir çocuğa bakar.) Garip bir iddia. Ya cidden konuşuyorsa?
Zarif: Aman komşu, sakın inanıyormuş gibi davranma. Şimdi yine konuşuyor diye diretir.
Zıpır: Sizi duyuyorum. Bu arada gerçekten konuşuyor. Bana çok dertli olduğunu söyledi.
Sivridil: (Güler.) Dertli mi? Ah buna inanmam işte! Ne derdi olabilir ki? Güneş tenini mi yakmış yoksa? Güneş kremi falan sürelim mi?
Zıpır: Neden? Dert bir tek insana mı özel, bir ağaç dertlenemez mi? Üstelik o seni duyuyor ve eminim kırılmıştır.
Zarif: Zıpır’cım belki olabilir ama garip duruyor. Ağaç ve dert. Tıpkı tuzlu çay gibi. Tadı da iğrenç bu arada.
Sivridil: (Boğazını temizler.) Evet garip cidden. Neyse, neden dertliymiş senin şu yaşlı ağaç?
Zıpır: Dallarını kestiğimiz için.
(Sivridil ve Zarif gülmeye başlar.)
Zıpır: Ya siz niye gülüyorsunuz? Üstelik bir ağaç dertlerini anlatmışken. Şimdi ne kadar üzülüyordur kesin.
Zarif: Böyle şeyler düşünüp kafanı bulandırma oğlum.
Sivridil: Aslında bu şekilde söylersen çocuğun gelişimi için pek iyi olmayabilir.
Zarif: Komşu sende mi?
Sivridil: Evet, çocuk biraz aptal ama onun gelişimi için daha yapıcı olmayı dene tatlım.
Zıpır: Aptal değilim!
Sivridil: Ah tatlım, elbette değilsin.
Zarif: Haklısın ama söylediği şeyler mantık dışı.
Zıpır: Of, ağaç niye konuşmadın ki? Bak ne hallere düştüm!
Sivridil: Cevap verir mi sence?
Zarif: Ah, komşu lütfen yapma. Ne diyebilir? Bizim Geveze duysa bize güler.
Sivridil: Ne bileyim, çocuk çok inanarak konuşuyor. Benim de aklım karıştı. Ah çocuk beni de şaşırttın iyice. Birisi şu halimi görse kesin delirdiğimi düşünür. Ben gitsem iyi olacak. Bu ağaç konuşmayacak, belli.
Zarif: Çünkü o bir ağaç. Konuşmaz. Git hadi sen, dinlen biraz.
Zıpır: Siz öyle sanın. Bu ağaç konuşacak, size dertlerini anlatacak ve siz de ağzınız açık kalacaksınız. Konuşmak sadece size özel değil. Bir ağaç elbette konuşabilir. Hayır, ben hayal görmüyorum, uydurmuyorum. Ben sadece doğruyu konuşuyorum. Bunu siz de göreceksiniz, ben inanıyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
