Kuru öksürükleri durmadı bir süre. Boğazının acısını ben hissetmiş gibi yüzümü buruşturdum. Hastalığı benden kaptığı için kendimi iki kat kötü hissediyordum. Üstelik kurulu vardı onun.
"Ateşin düştü mü bir bakalım," diyerek ateş ölçeri elime aldığı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yalnız kaldıysan Kalkıp pencerenden bir bak Güneş açmış mı? Yağmur düşmüş mü? Dön bak dünyaya
BÖLÜM ALTI
Salonun kapısından dışarı attım kendimi. Yine o arıyordu. Bu kez reddetmek yerine açtım o telefonu. Kaç kere engellemek istemiş sonra vazgeçmiştim. Hep biliyordum bir gün aradığında açacağımı. Bilmekten ziyade istiyordum bunu. Yüzleşmek diye bir şey vardı ki ihtiyaç duyduysan bir kere, gerçekleşene kadar devam edemiyordun hayatına kaldığın yerden.
Kaldığım yerde düş kırıklıklarım vardı. Basit bit kalp kırıklığı olsaydı atlatırdım. Ama delicesine güvenirken öyle darbe yemiştim ki atlatamıyordum.
"Ne var" dedim öfke içinde. "Hala ne yüzle arıyorsun sen beni ?"
"Laçin" dedi şaşkınlık içinde. Açmamı beklemediği için şaşkındı. "Kapatma sakın," dedi bu kez sanki aklımdan geçeni tahmin eder gibi. "Konuşalım, bir kez...sadece bir kere dinle beni."
"Anlat."
Bunu yapıyordum, evet. Dinleyecektim. Hiç dinlememiştim. Artık duymak istiyordum açıklamasını.
"O gece sen gelmeden önce çok beterdi halim."
"Bu yüzden yanına gelmiştim." Acı içinde güldüm, tırnaklarımı avuç içime batırıyordum. "Sana güvenip evine geldim."
"Özür dilerim," dedi ve duraksadı. "Faydası yok ama özür dilerim Laçin."
Özür dileyince geçer mi ?
"İstemiyorum özrünü bana anlat nasıl ya..nasıl bu kadar berbat birisi olabilirsin sen ? Nasıl fark etmedim?" Son sorum ondan çok kendimeydi.
"Kafam dumanlıydı, çok uzun zamandır istiyordum seni..." Bunu hakkıymış gibi söylemesi bile midemi bulandırdı.
"Bu mu açıklaman ?"
"Hayır, tamam seni zorlamam yanlıştı ama sende beni anla, seviyordum seni ben."
"Ne sevmesinden bahsediyorsun sen ?" Sesimi yükselttim dayanamayarak. "O gece telefonun çalmasaydı... Ben kaçamayacaktım, kurtulamayacaktım elinden. Kaçmasaydım bana tecavüz edecektin sen." Sesim cümlenin başındaki kadar güçlü çıkmadı sonunda. Gözlerimi kapattım dilime gelenlerin ağırlığıyla. Aklıma gelenler, elini tenimde gezdirmesine karşılık faydasızca onu uzaklaştırma çabam, boynuma bıraktığı izleri, saçımı çekişi... Hepsi! Hepsi aklıma geldikçe bana kafayı yedirtecekti.
"Sen benim sevgilimdin," dedi. "Benimdin. Sapık muamelesi yapma bana yeter artık. Seneler oldu be, dokundurtmadın kendine. Sarhoş adamın evine gelirken ne bekledin?"
"Ne ?" Telefon elimden kayıp düşecekti az daha. Soğuk havaya rağmen dışarı montumu bile almadan çıkmıştım o arayınca. Titreyen bacaklarımı dahi umursamadım o an. Oturdum kaldırıma.
