Kuru öksürükleri durmadı bir süre. Boğazının acısını ben hissetmiş gibi yüzümü buruşturdum. Hastalığı benden kaptığı için kendimi iki kat kötü hissediyordum. Üstelik kurulu vardı onun.
"Ateşin düştü mü bir bakalım," diyerek ateş ölçeri elime aldığı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sen geçerken sahilden sessizce Gemiler kalkar yüreğimden gizlice
BÖLÜM YİRMİ ÜÇ
Sena Aydoğan
Gözlerimin kuruduğuna, yüzümde hislerimi ele verecek bariz bir şey olmadığına ikna olduğum gibi çıktım lavobadan. Bizimkilere siz gidin ben arkadan geleceğim demiştim. Sorgulasalar da sanırım Eren'le geleceğimi düşünerek uzatmamışlardı.
Ne komik? Onlara bile anlatmaya utanıyordum. Sevgisizlik lanetliydi. Ben lanetlenmiştim belki de.
Karşıma çıkan hiçbir erkek gerçekten sevmemişti beni. Güzel olduğumu çok duymuştum, iltifatlar almıştım, pahalı hediyeler... Hiçbiri değildi istediğim. Tek istediğim gerçek hislerdi.
Sevilecek bir yanımın olmadığını düşünüyordum artık. Belki de sahiden baş belasıydım Poyraz'ın dediği gibi. Gürültücüydüm, kafa ütülüyordum.
Eren gibi peşimde koşan bir çocuğu bile iki günde kendimden soğutmayı başarmıştım.
Sarsak adımlarla merdivenden inecekken dengemi sağlayamadım ama düşmeden bir el kolumdan yakaladı beni. "Dikkat et" dedi beni çektiği gibi göğsüne çarptığım beden. Kafamı kaldırdığım gibi "Poyraz" dedim şaşkınlık içinde. "Sen gitmedin mi ?"
"Fare gibi saklanıp ağladın mı ?" diye kızdı. "Sabah bir şeyin yoktu ?"
"Niye gitmedin sen ?"
"Eren ile geleceksin öyle mi ?" Başını iki yana salladı olumsuzca. "Hadi yanlarındaki herifler yüzünden Gökçe ve Laçin'in aklı beş karış havada, ben bu bahaneleri yer miyim ?"
İstemsizce gülümsedim. "Senin aklın beş karış havada ne zaman olacak paşam" diye takıldım. Benim gibi gülmedi. Hatta hiç olmadığı kadar ciddiydi. "Niye ağladın kızım sen ?" diye sordu anlatmamı isteyerek. "Ne oldu ?"
"Konuşmamız şart mı ?" diye usulca sorduğumda Poyraz'ın kabul etmeyeceğini adım kadar iyi biliyordum. Ama beni şaşırtarak üzerime gelmedi. "Yürü" dedi beni önüne katıp odama geri götürürken. İçeri girdiğimizde "Çantanı topla tüm eşyalarını al yanına" dedi. "Biz dönüyoruz, diğerlerini arkamızdan turla beraber gelir."
"Ama kızlar ?"
"Zaten bir gün sonra onlar da gelecek Sena" Bıkkın ifadesiyle kaşlarını çattı. "Bir gün boyunca kendine işkence etmek yerine rahat edersin işte"
"Hayır olmaz merak ederler ben iyiyim Poyraz gerçekten."
İkna olmadığını fark ederek oturduğum yatakta yanıma vurdum pat pat. "Gelsene otur."
