Geçmişin Canavarı~Temps Serisi 1(Tom Riddle)

Bölüm 23/Rüya

"Yeter Marvolo!Anlıyorum seni!"

"Anlamıyorsun Lexi!Anlamadığını biliyorum."

"Of Marvolo!Rahat bırak beni!"dedim kapıya doğru adımlayıp.

"Lexi..."dedi çaresizce.

"Lütfen Kelly'e bu gölge canavarlarından bahsetme."

Gözlerinin içine baktım.Gerçekten çaresiz görünüyordu.

"Söylemem.Zor bir gün oldu.Bence hemen uyu.Sonuçta yarın kütüphaneyi temizleyeceğiz."

Kafasını belli belirsiz salladı.Odadan çıktım ve odama doğru yola çıktım.

(Tom Riddle'ın bakış açısı)

Yorgun bir şekilde üstümü değiştirip yatağa uzandım.Bu günü not almalıydım.

Masaya oturup günlüğümü çıkardım.

Günlüğe anıları yazarken kalbim anlamadığım bir ritimde atıyordu.Kafamı sağa sola sallayıp yazmaya devam ettim.

Lexi galiba benim gölge canavarımı biliyordu.

Yazdığım şeye baktım uzunca.

Lexi artık Lerid'i biliyordu.Belki de daha önce de biliyordu.Sadece benim haberim yoktu.

Sıkıntılı bir şekilde üstümü değiştirip yatağıma uzandım.

Gözlerimi her kapattığımda Lexi'nin o tanıdık siması gözümün önüne geliyordu.Sağa doğru döndüm.Onu her görüşüm içimde garip bir duyguya yol açıyordu.

Onun hakkında her şeyi ama her şeyi bilmek istiyordum.Ancak gelecekten geldiği için bana hiçbir şey  söylemiyordu.Gelecekte olan şeyler neler olduğunu bilmesemde Voldermort'un yani benim ona çok zarar verdiğim barizdi.

Zihnini okuyamıyorum.Bu bazı şeyleri bilmemi engelliyordu.Zihnini hep kapatıyordu.Anılarını görmek istediğimde ise izin vermiyordu.

Belki de tekrar hatırlamak istemiyordu o günleri.Kim hatırlamak isterdi ki zaten.Bunu ondan istemem bile saçmaydı.

Ancak merağıma yenik düşüyorum.Onun hakkında her şeyi ama her şeyi bilmek istiyorum.Geçmişinden ta ki bugüne kadar başından geçen olayların hepsini bilmek istiyorum.

O eskiden Gryffindor'lu olmasına rağmen ruhu Slytherin'liydi.Bunu bugün Irving'i öldürmek üzere olmasından anlamıştım.

Peki neden beni öldürmemişti?

Bende gelecekte kötüydüm.Benimde kötülükle ilgili planlarım vardı.Neden beni öldürmemişti?

Neden?

Beni kullanıyor muydu yoksa?

Hayır,hiçbir işinde benden yardım istememişti.Sadece ilk geldiğinde bana çok yakın davranıyordu.Şimdi?

Oflayarak yatağımda dönüp durdum.Bu gece uyumak o kadar da kolay olmayacaktı sanırım.

***

Sabah gibiydi ya da gün batımıydı.Gökyüzü turuncu renge boyanmıştı.Bulutlar güneşin yansımasından dolayı pembe görünüyordu.

Ayaktaydım.Birinin beline sarılmıştım.

"Ne kadar da güzel bir gün."dedi Lexi.

Mor-su yeşili gözlerine baktım.Gözlerinin içi ışıl ışıldı.Yüzünü hafızama kazımak istercesine uzun uzun baktım.

"Senin kadar güzel olamaz."dedim.

Yanakları hafif hafif kızardı.Gözlerini benden kaçırıp gülümsedi."Teşekkürler Marvolo."