Geçmişin Canavarı~Temps Serisi 1(Tom Riddle)

Bölüm 37/Tanrıça Afrodit

Camdan dışarı izlemek kadar güzel bir şey yoktur.

Ağaçların hızla gerinizde kalmasını,kuşları geçmeniz ve gecenin gündüze karışması...

Düşünmek için en güzel ortam.

Kafamı cama yasladım.Otele yerleştikten sonraki ilk işim Sparta Genelevi'ne gitmek olacaktı.

Umarım düzgün bir bilgi alırım.

İçeri Kelly'nin girmesiyle ona döndüm.Yetimhaneye gideceği için hiç de mutlu gözükmüyordu.

Sahi bizim diğer yetimhane konuğumuz neredeydi?

Kelly sıkıntıyla ofladı ve karşıma oturdu.

"Gerçekten yetimhaneden nefret ediyorum!Gitmek zorunda mıydık sanki!"

"Etrafta bir katil dolaşırken okulda kalmak sağlıklı olmazdı.Bu arada Marvolo nerede?"

Omuz silkti."En son Slughorn'un yanındaydı."

Kafamı sallayıp camdan dışarı izlemeye devam ettim.

Geldiğimizde trenden hevesle aşağı indim.Yeni İngiltere nasıldı acaba?Daha doğrusu eski İngiltere.

Bavulumu almaya gittiğimde iki ev cininin alıp götürdüğünü öğrendim.Kaşlarımı çatıp yürümeye başladım.Hangi ev cini bana musallat olmuştu!

"Septimus!Fleamont!"

Seslendiğimden bana döndüler.Yanlarına koşar adımlarla gittim.

"Lexi eşyaların nerede?"

Omuz silktim."İki ev cini alıp götürmüş."

Tabi onlar gelecekten geldiğimi bilmiyorlar değil mi?

"Size veda etmek istedim."

Euohemia ve Cedralla'nın görüş açımıza girmesiyle gülümsedim.

Euohemia "Lexi sandıkların?"

"Ev cinleri götürdü.Bende gitmeden önce arkadaşlarıma veda etmek istedim."

Cedralla kaşlarını çattı."Başka bir okula mı geçiyorsun?"

"Yoo.Nerden çıkardın?"

Güldü."Veda eder gibi konuşuyorsun."

"Dikkat etmemişim."

Elini omzuma vurdu."Bir an okulun dedikodu malzemesinin kaçtığını sandım."

Güldük."Başınızın belası gitmiyor bir yere.Her neyse sizde gidin belki yetişmeniz gereken bir yer vardır."

Septimus dudak büktü."Bizi kovuyormuş gibi oluyor ama."

"Hadi Septimus hadi hadi."dedim kafamla çıkışı gösterip.

Gülüp duvarın içinden geçtiler.Bende arkalarından el salladım.

Derin bir nefes aldım.Kim benim sandıklarımı götürdü?

"Ben."

Sesim sahibine döndüm.Marvolo gülerek yanıma geliyordu.

Aaa!Zihnimi kapatmadım!

"Sandıklarımı ver!"

Tekrar gülüp ikimizi duvara yönlendirdi.Mide bulantısı kendini ele verirken kendimi bir ormanın içerisindeki malikanenin önünde buldum.

"Marvolo!"dedim korkarak.Koluna yapıştım.

"Gel."

Birlikte malikeneye doğru yürümeye başladık.Burada ne işimiz vardı?Başkalarının evinde ne yapıyoruz?