Felix'in dediklerinin ne anlama geldiğini uzandığım yerden yarı ayık kafayla anlamaya çalışıyordum, ve BİR DAKİKA!...
HYUNJİN.
Hızla yattığım yerden doğrulup Felixin gözlerinin içine bakarak"HYUNJİN... , HYUNJİN'E NE OLDU FELİX?!" dedim.
Hyunjin yerde yatıyordu. Kafası Felix'in bacağının üzerindeydi Felix hıçkıra hıçkıra ağlıyordu ve Hyunjini sarsarak" Hyunjin uyaan! " diyordu. Bu görüntü içimi ürpertmişti.
" Uyanmıyor Hyung, uyanmıyor, ona bir şey olduysa ben nasıl yaşarım? "
" Felix sakin ol ve ne olduğunu anlat, lütfen" elimden geldiğince Felix'i sakinleştirmeye çalıştım.
"Hyung şimdi ben Hyunjinin tava yöntemiyle herşeyi hatırlayacağını sandım, ama ters tepki verdi galiba..., lütfen kızma Hyung, böyle olacağını bilseydim yapar mıydım?"
Ona kızmamam için Hyung diyordu.
Sinirle nefesimi verdim ve "Tamam..., şimdi bunun sırası değil Felix, seninle sonra konuşucaz, önce Hyunjin'i yerden kaldırmam lazım"
Hyunjin'i yerden kaldırdım ve odasına götürüp yatağına yatırdım.
Chan Hyung odaya hışımla girdi ve "Odamda uyuyordum bir ses geldi ne old-" dedi ama yataktaki baygın Hyunjin'i görünce cümlesini tamamlayamadı.
"YİNE NE YAPTINIZ ÇOCUĞUMA!"
"O BENİM ÇOCUĞUM!" dedi Felix. Felix cidden bu işi ciddiye bindirmişti.
"BAĞIRMA BANA BEN SENİN HYUNGUNUM!"
"SENDE BANA BAĞIRMA! hem ben senden küçüğüm Hyung insan küçüğüne bağırır mı? "
"Neyse iş ciddi görünüyor şakanın sırası değil Felix."
"ŞAKA DEĞİL!"
"SUS ARTIK FELİX.! " dedim sinirle çünkü böyle bir durumda hâlâ nasıl şaka yapıyor olmasını anlamlandıramıyorum.
Felix'in bi anda olduğu yerde küçüldü. "özür dilerim hyung..."
Chan Hyung ortamdaki tatsızlığı kesmek için konuyu dağıttı. "Tamam çok konuştunuz artık bana ne olduğunu anlatır mısınız yoksa polisi mi arayayım?"
Felix nefesini verip söze girdi. "Hepsi benim suçum Hyung..., Hyunjin'in kafasına tavayla vurdum hem de daha iyileşmemişken ana napayım bizi hatırlar sandım amacım kötü değildi ki..., tekrardan özür dilerim..."
Felix gerçekten pişman olmuşa benziyordu onu bu halde gördüğüm için içim sızladı ve onu rahatlatmak için" tamam Felix en azından amacın iyiydi, planın iyi olmasa da..., neyse sorun yok, yani umarım yoktur... "
"Umarım..." dedi Felix.
Chan Hyung söze girdi. "Eee şimdi napalım Hyunjin'in uyanmasını mı bekleyelim yoksa Hastaneye mi götürelim?"
Ben de "Bekleyelim Hyung zaten, bayılmış ayrılmasını bekleyelim de... , uyandığında ya bu sefer hatırladıklarımı da unutursa..., ya uyanamazsa..." dedim ve dolmaya başlayan gözümden bir damla yaş düştü. "aklıma gelen düşüncelerin sonu yok Hyung, engel olamıyorum, kafayı yemek üzereyim"
Chan Hyungun da gözleri dolmuştu ama o bizi teselli edebilmek için asla ağlamazdı, aslında ben de öyle kolay kolay ağlamazdım ama konu sevdiğim adam ise akan sular duruyor...
"Bekleyelim..." dedi Chan Hyung. "O uyanacak,"
(...)
Aradan saatler geçti, ve o saatlerin sonunda Hyunjin uyandı ve bütün Stray Kids Hyunjin'in başına toplandı, zaten herşeyi gruptan dolayı biliyorlardı, Jeonginin de uykusu kış uykusu gibi ağır olduğu için bizi duymamıştı en sonunda onu Chan Hyung uyandırmıştı.
Hyunjin uyandığında direkt ona sarıldım ve gözlerimden akan yaşlara engel olamadım, gözlerim kan çanağına dönmüştü, Hyunjin şaşkınlıkla gözlerini açtı "Neler oluyor, Hyung" dedi. Aradan sadece 4 saat geçmişti ama onu sesini o kadar özlemiştim ki gözyaşlarım daha da hızlı akmaya başladı, kaybetme korkusu insana çok ağır geliyormuş meğersem...
Sesim titrese de umursamadım ve "Sesini çok özlemişim Bebeğim..." dedim. Hyunjin'in kalbinin atışlarını kendi göğsümde hissettim, ona sarılırken bir yuva sıcaklığını alıyordum.
En sonunda Hyunjin de sustu ve kollarını boynuma dolayarak sarılmama karşılık verdi. Etrafta bir sessizlik oluştu.
Ve Hyunjin "BİR DAKİKA!" dedi. "BEN HER ŞEYİ HATIRLIYORUM!"
