Herkes telefona ağzı açık şok içinde bakıyordu ama Chan Hyung hiç de şaşırmışa benzemiyordu???
Chan Hyung'un yanına koltuğa gittim ve "Chan Hyung?" diye sordum.
Chan Hyung ne demek istediğimi anlamadığı için "ne" dedi.
"Sen neden diğerleri gibi şaşırmadın ki yoksa böyle bir şeyi medyaya duyuracaklarından haberin mi vardı?"dedim.
"Yani aslında hayır tabiki yoktu ama Minho'nun cesareti herşeyi göze alabilecek kadar fazlaydı ve böyle bir hamle yapacaklarını tahmin edebiliyordum o yüzden şaşırmadım ama evet JYP kabul ettiği için ve işleri son bulmadığı için içten içe aşırı mutluyum siz asıl siz neden bu kadar şaşırdınız ki?"
"Anladım ama biz... beklemiyorduk kesinlikle. Ne bileyim ilişkilerini saklarlar diye düşündük birbirlerini sevdiklerini hepimiz biliyorduk ama bu kadarını asla bilmiyorduk."
"Hmmm anladım ama bu kadar kafaya takmayın hatta sana bir şey söylemem gerekiyor bugün beraber dışarıya çıkıp gezelim mi bugün işimiz yok sonuçta ne dersin?"
Ne yalan söyleyeyim bu fikir kulağıma süper gelmişti ve acaba Chan Hyung ne diyecekti? Uzun süredir Chan Hyungdan hoşlanıyorum ama bunu ona söylemek için asla doğru ortamı bulamıyorum acaba bugün söylesem mi? Evet kesinlikle söyleyeceğim!
"Harika olur!"dedim.
"Süper. O zaman ben hazırlanıyorum sende hazırlan bakalım."dedi tebessüm ederek sanki eli ayağına dolaşıyordu çok komik.
Kafamla onu onayladıktan sonra odama çıktım ve ılık bir duş aldım kesinlikle bu bana çok iyi geldi.
Kısa bir süre sonra hızla saçımı kuruttum ve rahat bir şekilde giyindim.
Aşağıya indiğimde Chan Hyung hazırdı ve çıkmak için beni bekliyordu.
"Hadi minnie artık çıkalım mı?"
Gülümsedim. "Tabi çıkalım Hyung."(yazar notu: hyung deme lazim olur sekerim🙈)
"Hyung deme lazim olur şekerim."Chan Hyung birşeyler mırıldandı fakat duyamadım.
"Ne dedin? duyamadım Hyung."
"Hiç. Hadi artık çıkalım diyordum."
"Hmm tabi çıkalım." Çantamı aldım ve kapıyı açıp dışarıya çıktım.
Chan Hyung arkamdan geldi ve arabasının kilidini anahtarıyla açtı. Daha sonra ikimiz de arabaya binip Chan Hyung'un seçtiği yere doğru gitmeye başladık. Arabadaki sessiz havayı benim açtığım hareketli şarkı bozdu.
Camların hepsini açtım ve içeride adeta uçuyordum bu hissi çok seviyordum. Chan Hyung da beni eğlenirken gördüğünde gülümsedi.
O'nun gözlerinin içine bakarken adeta kayboluyordum ve ben bu hissi de çok seviyordum. Zaten ona olan aşkımı bu his sayesinde anladım. Birinin gözleri sizi hapsediyorsa siz o kişiye sırılsıklam aşıksızınızdır. Canını verebilecek kadar.
*3 saat sonra* (yazar uzun yazmaya usendi🥹)
Akşam oluyordu ve biz Chan Hyung'un seçtiği restoranda yemek yiyorduk. Gerçekten güzel bir yer seçimiydi ama bir arkadaş için fazla şık değil mi?
Chan Hyung ağzındaki baklayı bir türlü çıkaramaıyprdu ve ben artık çıldıracaktım.
"Chan Hyung. Ağzındaki baklayı çıkarır mısın? Artık sinirlenmeye başlıyorum da."
Derin bir nefes verdi. Sanki daha önce bu konuşmaya çalışmış gibiydi. "Bak Seungmin." vay iş ciddiydi bana Seungmin dedi seung veya minnie demedi. Seungmin dedi bu şaşırtıcı. "Ben senden hoşlanıyorum. Hatta bu ufak bir hoşlantıdan çok daha fazlası. Gözlerine bakarken kayboluyorum. Gülünce gülüyorum. Mutlu olunca mutlu oluyorum. Sevinince seviniyorum. Üzülünce üzülüyorum. Ama ağlayınca paramparça oluyorum. O parlak gözlerin benim gözlerime çarpınca kalbim hızlanıyor. Bunun hoşlantı değil de aşk olduğuna tamamen eminim. Tamam belki çok hızlı giriş yaptım ama kısaca; sevgilim olur musun Seungmin?"
Kalbim teklemişti. Gözlerinin içi gülüyordu resmen. Mutluluktan ağlayacaktım.
"Bu bir rüyaysa beni uyandırmayın Chan Hyung..." gözlerim mutluluktan dolmuştu.
