2 Yıl Sonra
"Noldu Can?"
"Patron, istediğiniz adamı sorguladım. Yer bilgilerini aldık."
"Anlaşıldı, operasyona çıkabilirsiniz hemen."
"Siz olmayacak mısınız?"
"Maalesef, bugün yeğenimin doğum günü var. Erken çıkacağım. Sana güveniyorum amir Can." diyerek gülümsedim.
"Güveninizi boşa çıkarmayacağım patron." diyerek odadan çıktı.
Ben de eşyalarımı alarak ofisten çıkıp arabama atladım.
İki yıl içinde çok şey değişmişti. Keremle evlenmiş yeni bir eve taşınmıştık. İpeklere de çok yakındık.
Amirlikten patronluğa terfi etmiştim ve hayatım daha sakindi. Zorlu operasyonlara tabii ki çıkıyordum ama eskisi gibi sık olmuyordu.
Can da amirliğe yükseldiği için benim yerime o gidiyordu operasyonlara.
Bugünse İpek ve Barışın çocuğu Çağan'ın doğum günüydü.
Önce eve uğradım ve üstümü değiştim. Açık mavi renkte, uzun ve yırtmaçlı olan elbisemi giydim. Saçlarımı dalgalı yaparak hafifçe de bir makyaj yaptım.
Evden çıkmadan hediyeyi de aldım. Kerem zaten oradaydı. O yüzden tek başıma gidiyordum.
Geldiğimde kapıyı İpek açtı. Kısa siyah elbisesiyle harika görünüyordu.
"İpeğim, mükemmelsin!" diyerek sarıldım ona.
"Sen de yakıyorsun." dediğinde güldüm.
"Sevgilim hoşgeldin." diyerek yanıma geldi Kerem.
Sarılıp boynuma bir öpücük kondurdu.
"Hoşbuldum sevgilim."
"Çok güzel görünüyorsun." dediğinde gülümsedim.
"Sağolun Kerem Bey." diyerek ayrıldım ve içeri gittim.
Parti bahçede olacaktı ama Çağan hâlâ içerideydi.
"Çağanım!" diyerek yanına gittiğimde hemen gülmeye başladı.
Paytak paytak yürüyerek yanıma geldi. Kollarını kaldırdığı gibi kucağıma aldım onu.
"Sen çok mu özledin bakalım teyzeyi?" dediğimde hâlâ gülüyordu.
"Ama seni yerim ben, yerim seni!" diyerek burnumu burnuna sürttüm.
Bu hareketim onu hep çok mutlu ederdi. Şimdi de minik kahkahasını atmış ellerini çırpıyordu.
Ben Çağanı kendi çocuğum gibi seviyordum.
"Aman aman bakalım amcan neredeymiş." diyerek kucağımdan indirmeden odalara baktım.
Mutfağa geldiğimizde kurabiye yiyen Keremi gördüm.
"Bak sen, amcaya bak. Kurabiye tırtıklıyor!" dediğimde Kerem bize döndü ve gülerek yanımıza geldi.
"Amca biraz acıkmış sadece Çağancım." diyerek kucağımdan aldı onu.
Çağansa huysuzlanıp kollarını tekrardan bana uzattı. Gülerek tekrar aldım onu.
"Bak ya, amcasını istemiyor. Sen niye bu kadar teyzeci oldun?" diyerek hafifçe kızdı Kerem.
"Çünkü o teyzesine aşık, değil mi Çağan?" dediğimde kafasını salladı.
Yanağıma da kocaman sulu bir öpücük bıraktığında kahkaha attım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbimden Tenime | Kerem Aktürkoğlu
Fanfiction"Lâl! Lütfen vur beni bitsin!" diyen Kereme baktım yerde yatarken. "Kerem ne saçmalıyorsun sen?" diye sordum zar zor konuşurken. "Böylesi ikimiz için de daha iyi olacak. En azından senin ellerinden öleceğim." Bu hikayedeki kişi ve kurumların gerçek...
